Netgedichten

netgedicht (nr. 13.930):

Morgen maak ik een blauw schilderij.

Ik sluit de luiken van het huis
en prompt zijn alle
bedachte mogelijkheden
de toegang geweigerd tot
de geest en genen.
Laten zoals altijd stukjes
verlatenis achter en
innerlijk gekunstel.
Moeilijk.

Vervreemd als de ziel is aan
dwalen over de
kaalslag van kerkhoven,
geef ik het verzet op,
lever de perfectie uit aan een
dankbare hamer.

Ga slapen.

En de nacht
is een omfloerste blik
naar binnen die
zelfbeschikking
onder de deur doet
wegstromen.

En dan, geheel onaangekondigd

ontvouwt zich een landschap
aan nieuw verworven zintuigen
in een stroom van kleur en intuïtie.
Mooi!

Morgen maak ik een
geel schilderij.