Alle inzendingen over dak

al eeuwen wonen er boeren onder dit dak er werd geboren er werd gestorven het land is gebleven zag alles voorbijgaan er werd gehooid er werd geoogst nog steeds nestelen ooievaars op het brinkje…

Hij woont op mijn dak ik dak uit alle voegen met man en macht dreunt hij diep door diep door de eenenveertig probleemwijken.…

Mijn hart ging open van het uitzicht op mijn stad Rotterdam en haar hoogbouw op de open dakendagen Ik ging ook uit m'n dak op het allerhoogste dak toen mijn naam werd genoemd door en daar stond ze dan mijn memorie-meisje Marjan Mijn meisje uit de klas de mooiste en de stevigste na meer dan 50 jaar we keken elkaar aan we keken onze…

Je staat er maar van jaar tot jaar achtermuur omgevallen half ingestort het dak dakpannen hangen balanceren zwak op losse latten de fut is eruit kozijnen verveloos al een hele poos ramen vuil en onbewoond en binnen zag ik stofrommel en veel spinrag ooit een stoere boerderij nu een somber wrak wie gaat je opknappen maakt een nieuw dak…

Ik kijk uit mijn ramen tegen huizen aan Zeg ook maar tegen de daken Ik kan ook bij de overburen naar binnen kijken maar gelukkig ook over de daken heen Ik zie dan de blauwe of grauwe lucht de wolken, de regen spetteren, voel de sneeuw ruik het hout wat in rook opgaat ’s winters en In de zomer uitgelaten mensen op dakterrassen Ik zie ik zie…

Teder en onverwacht Voel jij aan als toen Na een eenzame nacht Gelijk de eerste zoen Een stil ontwaken Na verloren dromen Van witbevroren daken En nog stille bomen…

nog even het balkon op zitten in de nacht onvoorstelbaar de stoel staat klaar ik wil de schichten over buurmans dak het lichten begeleid door krakend mijn radio surfend op de middengolf…

De zon zit laag als een steile helling werpt zich schaduw op de muur vogels komen baden op mijn platte dak rennen rennen op en neer het kan niet meetkundiger meer…

't Groen moest plaats maken voor een zee van daken. Het wordt straks teveel voor Sinterklaas.…

Voor Angeline (mits aspirine) spring jij nog van 't dak als een kangoeroe.…

Zonnelicht glanzend over de daken hart opnieuw bewoond. Geraakt, bejubeld,vertederd, bereid zelfs tot vergeven. Zonnelicht zingend en zegenend vandaag tot toebehoren.…

Al hetgeen in mij Onstoffelijk is Verzet zich tegen De gang van zaken, Kan niet meer tegen Dat pijnlijke gemis Waarmee ' k naar Het verleden blijf haken En schreeuw mijn verdriet Van de daken dat voor Niemand te horen is…

Daar sta ik dan uitgekleed met mijn handen bedek ik de schaamstreek die mij wordt geleverd door Rutte, Samsom en een asociale feeks verschijnt het vege teken ik zal in de winter sterven zonder dak en deken.…

Je vriend komt langs, er is gebak Dan ga je feestelijk uit je dak Weg zijn de tafelmanieren. Maar hoe je het ook bekijkt Het is nooit wat het lijkt.…

O, waar moet dat nou toch henen Sint heeft een schimmel tussen zijn benen Dat komt, hij is constant aan het rijen Op het dak en op de keien 't Zit van zijn kruis tot aan zijn tenen…

licht en lucht raken elkaar over de daken van de wereld het gezicht van de slapeloze zwerft omhoog alsof hij wacht op iemand of iets hij zinkt in zijn bed terug en licht de dagen…

iemand voelt in elke vezel de rouw zingt een zeemanslied aan de rand van het koor zingt de pannen van het dak op het ritme van de zee iemand neemt de lichtheid ernstig zij is met alles beladen…

Zal 't licht dat op de daken valt En geluwt op het groen, Mijn hart weer blijde maken, zal 't Mijn mond weer zingen doen? Ik heb gezwegen maanden lang, Of 'k nooit meer zingen zou; Gaat nu mijn zang weer aan de gang, Door één klein plekje blauw?…

jouw handen mijn beschutting als het regent mijn vuist in de buurt van kwajongens mijn paardenmiddel bij een slecht humeur mijn houvast als ik wankel mijn warme thuis jouw handen koud en gevoelloos liggend onbereikbaar ver onder de grond waar ga je heen als je dakloos bent?…

wind en de ruzies, maar ook de bankkosten die weer worden aangerekend - een kleine vergoeding omdat we het zo goed hebben en zonodig geld uit de muur moeten kunnen halen om weer wat uit te geven - maar er is ook de zieke buur en het kleine kind dat de dupe is van de scheiding van zijn ouders; er is de zon die schijnt over de wit-beijzelde daken…

gehoord een salamander roerde modder zijn winterslaap verstoord je zag weer de spelonken in je geest de routes die je hebt gelopen, je hoeft niet meer, je bent er pas geweest ik wil je wijn en dronken kussen de warme wijngaard en de zon beneden de rivier in lussen ik neem je glooiend op een gele heuvel in een sprookje met een rieten dak…

worden Wij samen vastgehouden In de tijd, voor even Maar, voor heel even Zijn wij verbonden in Het zijn - om daarna Elke broeder en zuster Van de straat dezelfde Uiting van liefde toe Te wensen - en even, Heel even maar, voel ik Mij een jongen van de Straat, samen met die Twintig andere broers En zussen in Christus Die geen dak…

Kan je een stropdas voor me kiezen schat? Geen tijd, vraag het maar even aan de meiden. Dit is een mooie pap, die chique zijden. Die staat je goed, daar kan je mee op pad. Kijk Max, m´n das, wat doet het volk mij aan? Ach Lex, jij bent geknipt voor deze baan!…

Want onder het dak van sterren, heeft U grote dromen met mij. Vreugde vult mijn hart. Dat ik in uw Naam mensen toekomst geven mag.…

krult de zon zich om je lippen lijkt je mond een maan te zijn ver verheven boven stad, boven daken…

bleek als de maan op ijsgebloemde daken is de weerspiegeling van jouw gezicht in haar zonnebril je staat naast mij -hoe lang nog- mijn bevroren lach kan jou niet ontdooien bereikt je niet omdat je kijkt naar haar -en smelt-…

De Cup van Azië gaat naar Irak De Koerden, de Sjiieten en Soennieten Die even met elkaar op kunnen schieten Die gaan, hoe mooi, tezamen uit hun dak En de verliezers zijn wat aangeslagen Maar dat wordt dan meteen zo opgeblazen…

de wind huilt door de avond heen het laatste gouden licht zinkt weg over de daken mijn ogen branden van vermoeidheid de rust ligt buiten onder de bomen maar dat zie ik niet meer…

de wind huilt door de avond heen het laatste gouden licht zinkt weg over de daken mijn ogen branden van vermoeidheid de rust ligt buiten onder de bomen maar dat zie ik niet meer…

Jan de fantast aan de drank Hij had het gemaakt En dan pas bedacht Een donkere dag Een heldere nacht Er stonden paleizen Met zilveren daken Maar in de ochtendmist Waren ’t heksen en draken…