Alle inzendingen over identiteit

welkome migrant arresteren wordt weer veiligstellen de individualist is dan de volksvijand wie zal ons zijn verhaal vertellen uiteindelijk is oorlog een bevrijding met genocide als slotoplossing in diplomatieke dialectiek vormt zich vervolgens de dictatuur en vervormt volledig alle vrijheid polemiek over geopolitiek ideologie en identiteit…

dat is wat ik me afvraag nee ik ben niet altijd blij omdat ik alles zo alleen draag” Wie wijst mij de route naar zelfstandigheid waarom moet ik boeten voor mijn eigen identiteit Ze staart naar buiten naar de hevige wind de regen tikt tegen de ruiten de sterrennacht begint…

beloften omfloerste taal Een gouden troon rozen en gedichten vereerd, geliefd, gedoemd te zwichten Ik hou van jou zo makkelijk en los gezegd, gefluisterd, als door een vos Vol verleiding nemende handen de vrije wil, voorgoed aan banden Geworden tot iemands eigendom de gesel van eisen beukt je krom Gekooide geest verslagen identiteit…

ik heb jouw oogstrelende kleuren al gezien ja die zonder pigmenten in een eerste glans van nano en energie uit nieuwe elementen zij spelen met en in de atmosfeer zoals ook wij delen in en deel zijn aan onze leefomgeving sprankelen zij in harmonie met een totaal andere biosfeer in ons nieuwe samen zijn identiteiten gelijk maar…

Sinds voor ons geest en materie niet meer voor hetzelfde staan zijn wij van onze identiteit ontdaan zoekers in de periferie Soms maken we bij toeval contact met de oorsprong van eeuwige waarden want zelfs bij alle splijting op aarde is het ontwerp nog steeds intact Te herkennen onlangs bij de premier die vele klinkers doorslikte op tv…

drijvende ode verschijning als lichtgedicht schoonheid in de gracht talloze snaren symbolisch in de spiegel speels in de speeltuin onzichtbare band bindt mensen en culturen verschillend van vorm echt of illusie het gesprek doet de ronde voor identiteit dromen door het licht beste vriend van de mensheid hoe vreemd het ook lijkt…

Ik ben minder, maar ook meer om eigen identiteit. Ik ben een bloempje, dat het zonlicht gericht weet op zijn hart. Ik ben vol verwondering over de levensbron, die mij nimmer vergat. Het zonlicht verzendt zijn stralen voorbij muren. Vergeet nimmer het bloemenhart, dat boven het maaiveld komt turen.…

Wat jij meemaakt, beleef ik door jouw verhalen, het wordt ook mijn ook mijn herinnering, mijn identiteit Jouw verlangen, jouw verrukking is ook mijn emotie, mijn behoefte mijn reden van bestaan De liefde die jou omarmt verwarmt ook mij, de liefde die jij mist, bedroeft ook mij Met jou volg ik de keuzes die jij maakt, ongeacht welke…

Het leven gaat door Wat je ook doet, wat je ook laat Wat je denkt of denkt te denken Waar je tegen bent, waar je voor staat Je liefde en genegenheid Warmte, vertrouwen en interesse Alles groeiend met de dagen Groeiend met de zuiverste finesse Je onzekerheid en al je angsten Zenuwachtig en koortsachtig blijf je vechten Een beter bestaan…

Was het de nacht die met mij feesten ging een lange dans bewogen door tranen Ik uitte mezelf een meest inner expressie, het verlangen mijn emoties te voelen, gevoelens uit een dwingend hart En ik bleef dansen, úrenlang Even kon ik buiten mijn lichaam treden Buiten mijn lichaam trad ik heel even raakte ik mijn hart Even was ik bij…

De dag die deze extra uren brengt bedriegt alleen de omgezette klokken. Al werd hij nog zo listig uitgetrokken, geen enkele seconde werd verlengd. Want tijd verschuift de vastbesloten wegen en trekt zich van de wijzers weinig aan, laat gaten in het eerdere bestaan die maar met moeite worden weggezwegen. Mijn lichaam loopt voortvarend langs…

Als ik op een stoel zit bij de radio de benen iets te scherp over elkaar geslagen het hoofd wat scheef, kin in de hand ben ik, nee niet: lijk ik soms ben ik hem, heeft hij ineens bezit genomen, is mijn huid zijn huid, kijken zijn ogen uit mijn kassen dezelfde wereld in. Ik houd me dan doodstil, verbaasd dat niemand hem hier ziet, mijn spel…

's Zomers sta ik soms onder dat open raam In februari, maan en sterren schaatsen langzaam Door de bocht van de rivier, het blauwe ijs In brand weerkaatst de kus, het huis, de winterreis Van twee wier levens aan elkaar zijn vastgevroren. Het is ondraaglijk heet. Ik hoor ze beiden boven Strelen, hijgen, namen krijgen, zwellen groot En vochtig…

Mijn herkomst is oneindigheid Mijn toekomst ver te zoeken. Ik tel de dagen van mijn reis Die lang is als de horizon. Soms als ik in een spiegel kijk Zie ik, dat ik op niemand lijk. Zilveren glasplaat dat ben ik, Die langzaamaan beslaat van schrik Naarmate ik het beeld herken En zie dat ik mijn moeder ben. Binnen het telraam van de tijd…

Ik heb niets meer. Ik ben niets meer. Mijn boek is bij voorbaat kapot. En ik die werkelijkheid wou maken. Ik wil eindelijk wakker worden uit jullie omgangsvormen van mij. Ik wil eindelijk genezen van mijn antieke geschiedenis met jullie. Maar mijn bestaan is in beslag genomen. Mijn tong wordt oud. Ik ben onderweg. En er is niets om dichterbij…

Wie ben ik om u te zeggen wie ik ben Wie bent u om mij te zeggen dat u mij kent Ik ben wat ik van u aannam Ik ben wat u mij ontnam…

Ze botste op een tram in Amsterdam. De vrouw was heel haar leven toen vergeten. Ze wist niet wie ze was en hoe ze heette, niet waar ze heenging of vanwaar ze kwam. Volgens de vrouw van Willem-Alexander is zij daarmee een èchte Nederlander.…

Dat je soms niet goed weet wat je voelt, ermee bedoelt, en daarom ook maar liever vergeet. Dat je soms wel eens denkt hoe het zit, is het dit, dat altijd weer die leegte wenkt. Of dat je soms wel eens ziet wat niet is, vals gemis, want het kan ook eig’lijk helemaal niet. Misschien in ‘t geheel niet weet wie je bent, niemand kent…

Een vrouw. En kinderen. Duizend mensen daarbij waarmee je om moet gaan. Hoe langzaamer het hart gaat slaan hoe voelbaarder worden de grenzen van zijn gebied. Het eens intense verlangen om door het bestaan de weg in samenhang te gaan - verviel het, met veel andere wensen? Wat ridders deden doe 'k vandaag - een draak verslaan, molens bevechten…

Ik kleed mijn verhaal wat aan, dat beschermt me en -- het staat me mooier.…

Wat ben ik? De snelheid, de wind? Ben ik het rijden, de auto waarin ik me bevind? Ben ik m’n ogen? Mijn oren, mijn mond? Ben ik het zien, het horen, het woord dat ik vond? Wie ben ik? Mijn hart of mijn denken? Ben ik mijn hand waarmee ik jou, of ons kind kan wenken? Niets, niets, ik weet het niet – wat van mezelf te vinden…

Ik heb mijn leven gebeterd Gegoten in een vorm Die ik zelf niet heb bedacht Maar het is nu eenmaal zo Dat ik eindelijk voldoe Aan wat er wordt verwacht Een vorm van altijd werken Keurig scheren Nette kleding op zijn tijd Weg zijn nu de stoppels De kleren vol met vlekken Het grove, onbeschaafde Dat ben ik echt kwijt Maar ben ik wel gelukkig…

Nooit gedacht dat ik zou wensen, dat ik een ander zou willen zijn. Nooit gedacht dat ik zou wensen, dat ik andere gedachten had. Nooit dat mijn herinneringen, mij zo zouden irriteren. Nooit gedacht dat ik zou willen, dat ik iemand anders was.…

Al heb je een id-bewijs op zak Denk dan niet dat het zonder meer betekent Dat je daarmee niet snel wordt ingerekend Een beetje pech en je zit in de bak Daarom doe ik na rijp intern beraad De deur op slot en kom nooit meer op straat…

Alles overkomt mij, maar hoe dan ook ben ik -- steeds de hoofdpersoon.…

Ik val steeds van de wereld af als ik stilsta om zomaar om me heen te kijken verlies ik neus ogen en glimlach in de ramen waar ik aan voorbij kom overdag de perfecte samenleving vereist de perfecte onverschilligheid dus ik gebruik straten en pleinen zoals ik de metro neem ik wacht stap in en klamp me vast aan een lederen lus en ik maak…

Ik ben moe Moe van het feit dat Ik mijzelf moet verdedigen Moe van het feit dat Ik anders word aangekeken en aangesproken Moe van het feit dat ik niet kan vechten, te laf Of wel ga vechten, te agressief Moe van het feit Dat mensen niet willen zien wie ik eigenlijk ben, of wie mijn broeders zijn Moe van het feit Dat ik een…

Ik heb nooit de grond onder mijn voeten gevoeld Ik heb nooit hevig naar iets verlangd Ik bleef maar dwalen, de wind was mijn gids en reisgenoot Geen land was mijn land Geen stad schonk mij vertrouwen Ik heb nooit op mijn medemens kunnen bouwen, totdat ik jou zag Nu kan ik mijzelf huisvesten op een plek Nu kan ik mijn doel nastreven…

Een kerk zonder gezicht of identiteit waar ik luidkeels mag zingen over liefde en licht maar waar angst is voor moderniteit hier zijn wij waar staan wij fijn dat u er bent bij ons wilt horen onze prediking is opgewekt natuurlijk en blij er is echter één probleem wat wordt onderkend we hebben ons gezicht verloren ze…

Ooit begint beweging, ongeduld denkt wanneer verander ik? De stappen die wij zetten, zien we soms niet. totdat we aankomen, waar wij naar zochten. Is het verandering? Is het toekomst? Is het acceptatie? Is het te zijn, durven zijn, ons zelf?…