Alle inzendingen over onschuld OR plukken OR flanel

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

je kwam ze tegen in een club of een bar in regen plukken van stukken en nooit echt bekend nu gaat het beter de oerknal sust de boel een beetje was ik maar een vlinder zo een die vliegt van steen tot steen maar m`n naam was vergeten en de regen knipte plukken haar uit dit plan was je maar een vlinder zo een die alles…

de muren zijn te hoog om uit te kunnen breken ze kan hen enkel smeken geef mij mijn vrijheid terug de wanden zijn te dik om haar te kunnen horen dus zal het niemand storen de striemen op haar rug de deuren zijn te zwaar om in te kunnen trappen haar weerstand zal wel knappen nog voor zij wordt gered de tralies zijn te hard om door…

Hij probeert haar te haten maar zal altijd verlangen Zo schuldig als onschuld kan zijn Knielen zijn gedachtes Bij de herinnering aan haar…

Onschuldig rose zo zijn je bolletjes onaangetast loopt alles op rolletjes. Heel apart maar oh zo gevoelig raakt men haar aan dan buigt ze nederig.…

jouw gezichtloosheid, gesponnen door illusies in een spiegel beland, in mijn onschuld verdronken, brand je schreeuw Mijn doodangst…

Een heldere gloed omlijnt zijn gezicht Geaccentueerd worden zijn ogen door zijn lieflijke blik Bemint door ieder ander blijft hij waardig in zijn persoon Keert de rug naar arrogantie met een stralende lach Als een rustige golf bewandelt hij het leven Soms wat schuw laat hij de wereld tot hem komen Behandelt hij een ieder vol liefde en respect…

Hoe wit die sneeuw die dwarrelt langs de wegen, die sneeuw die smetteloos de daken wil versieren, die sneeuw die stil, behoedzaam alles dekt: de mensen, planten en de dieren, Niets is hier nog bevlekt, alleen het wit mag blijven al is het maar heel even, dit leven in al zijn onschuld hier en nu.…

Onschuld spreekt nog uit ronde ogen, maar duistere wateren brachten slechts dood.…

Verloren onschuld van de jeugd, gegeven één moment van vreugd. Gelaten het leven zoals het was, verleden onder een stolp van glas.…

gekleurd tweetertje Fluister het eens wat jij zoal hoort Zal het onrecht ooit eens stoppen Of dendert het in eeuwigheid voort Vertel het mij Sopraantje gehuld in vederdracht Blijft het ongeremd en altijd nacht Blijft de mensheid grof betichten Zal de zon eens het onrecht belichten Vertel het mij Mijn zingende nachtegaal Zal kinderlijke onschuld…

Ik keek in twee onschuldige kinderoogjes en zag twee bruin besmeurde handjes hij had stiekem van de chocola gesnoept ik zag het aan zijn niet meer witte tandjes toen ik vroeg of hij stiekem had gesnoept zei hij : ikke ?????…

de brug waar het verkoelend aanvoelde het was zo warm dat er paardenbloemen tussen de stenen groeiden stil zat ze daar zo maar op de grond en dacht aan pluizenbollen die ze in haar jeugd met bolle wangen vol kinderlijk vertrouwen had weggeblazen vragend aan de wind hoeveel kindjes krijg ik later ergens verdwaalde ze verloor de onschuld…

De slag komt uit het niets naar voren een mes dwingt mij, ik weet mij verloren Ruwe handen trekken, naaktheid wordt onthuld Dan dringt het diep in mij vermoordt het wreed mijn onschuld Het flonkeren der sterren zie ik met mij sterven maanlicht dooft zwart wordt mij de nacht Door afgrijzen pijn angst bezwijk ik dankbaar Stinkend grauw…

waar ik gisteren nog ging slapen met het zwarte nachtelijke licht van metaal ontwaak ik deze morgen in een vloeibaar wit licht van alle ontwortelde woorden geen enkel zicht enkel nog een witte boodschap een gevleugeld stil geluid als waarheid neergedaald een warme hartslag in een koude wereld ik weet het maar ik ben onschuldig dus…

Je stort woorden op mijn zere plek jaagt mijn reet aan flarden vingert koud mijn kind zijn weg breekt mijn tranen stuk vult mijn honingraat met geilheid schuld loopt over in geluk moedig als ik ben vond ik mijn onschuld terug geplet tussen het stenen bed…

ze zwermen om haar heen willen dippen in haar honingpot zij ziet de bobbels in hun strakke broek haar zwarte jurkje omhult de onschuld van haar mooie jonge lijf achter haar zonnebril huivert zij een ogenblik…

Wat mogelijk gaat storen, 2013 heeft zijn onschuld al verloren. Het plaatje laat misschien Wel het duidelijkst zien, Wat wij feitelijk verstoren. Genetisch zijn we als mens Toch gelijk; homo sapiens.…

Jaren hield ik het voor me Molk mijn koeien en deed ongestoord mijn dagelijkse plicht Dertien lange jaren is er echt niets aan de hand Goed, wat rellen door het AZC Richt justitie, jullie pijlen maar op onschuldigen Wie de schoen past, trekt hem toch wel aan? Uiteindelijk dan gepakt wat heeft mij bezeten?…

Ik ben onzedig, draag zo'n strakke lendendoek. Nee geen onderbroek!…

’t Was te Kostverloren Tussen ruisend zomerkoren Dat ik mijn onschuld ben verloren En zij haar maagdelijkheid…

gedraag je in het park steeds waardig pluk geen bloemen wees plantaardig…

Het juliet rondom mij tegen het blauw van Magritte drijven wollige plukken voorbij ik in een tuinstoel lig hier voornamelijk mezelf te zijn het patina van de tijd krijgt vat op mijn lijf al zichtbaar worden de schaduwen van verval maar zolang het juliet rondom mij er wollige plukken drijven tegen dat blauwe zeil is elke zomer…

bramen plukken in het duin zondoorstoven, kruidig ruikend doorns krassen zo gemeen op je armen, zomerbruin voorzichtig pluk je, één voor één zoete, zachte, zwarte bramen bijen zoemen om je heen zomerweelde, voor jou alleen rode schrammen, rood van bloed rode monden, bramenzoet…

tot zon grond breekt overwinter ik alle kou eerder pluk ik geen bloemen…

Meikersen in je mond en aan je oren en in de emmer, pluk maar, pluk het uur en pluk de dag waarop je van tevoren de zon hebt zien verrijzen en rood vuur uitgieten op het groen van de natuur waartoe je nu ook zelf schijnt te behoren. Het eten is de volgende etappe.…

alles is gezegd nu raap ik nog jouw woorden zoeter en rijper zijn ze dan bij de eerste pluk maar ongeschikt voor nog een winter…

Het juliet rondom mij tegen het blauw van Magritte drijven wollige plukken voorbij ik in een tuinstoel lig hier voornamelijk mezelf te zijn het patina van de tijd krijgt meedogenloos vat op mijn lijf en in de luwte grijnst de schaduw van verval maar zolang het juliet rondom mij er wollige plukken drijven tegen het blauwe zeil…

"Laat mij mijn onschuldig gebrabbel", sprak de dwaze, "want door deze onschuldigheid gooide ik mijn zienswijze over het leven voor jullie denken te grazen." "Laat mij maar mijn filosofische overpeinzingen", sprak de nar der narren, waardoor zelfs in zijn kinderlijke onschuld de dwaze zijn denkend zijn ging verwarren.…

Ik zou ze voor je willen plukken, een mooie wens voor elke ster. Hopend dat ze uit zullen komen, maar helaas ze staan te ver.... Daarom stuur ik ze in je dromen, zodat je ze zelf plukken kan.... Dat je ze zelf in kunt vullen, dus maak er mooie wensen en dromen van!…