Netgedichten

netgedicht (nr. 29.740):

Witte onschuld

waar ik gisteren nog ging slapen
met het zwarte nachtelijke licht van metaal
ontwaak ik deze morgen
in een vloeibaar wit licht

van alle ontwortelde woorden
geen enkel zicht
enkel nog een witte boodschap
een gevleugeld stil geluid

als waarheid neergedaald
een warme hartslag
in een koude wereld
ik weet het

maar ik ben onschuldig
dus hoef ik mij niet te schamen