Netgedichten

netgedicht (nr. 26.730):

Vol kinderlijk vertrouwen

"alles is liefde"

ergens onderweg was het
dat zij verdwaalde
ze zocht een rustplaats
vond die onder de brug
waar het verkoelend aanvoelde
het was zo warm
dat er paardenbloemen
tussen de stenen
groeiden

stil zat ze daar zo maar
op de grond
en dacht aan pluizenbollen
die ze in haar jeugd
met bolle wangen
vol kinderlijk vertrouwen
had weggeblazen
vragend aan de wind

hoeveel kindjes
krijg ik later
ergens verdwaalde ze
verloor de onschuld
van haar jeugd

ze kreeg er drie
een dochter en twee zonen
jaren later
maar ze werden niet gebracht
door de ooievaar
of geboren vanuit de rode kool
zoals haar ooit was wijsgemaakt