Alle inzendingen over vertrek

Een ambtenaar der burgerlijke stand moet van gemeente Leeuwarden vertrekken als ze geen homohuwelijk wil voltrekken, door ethische bezwaren overmand. Vergeefs hoopt jong en oud nu op bezwaren bij leerplicht- en belastingambtenaren.…

Hij breekt woorden voor vertrek, deelt ze en vermenigvuldigt hun gevoel. Sterker zullen we zijn misschien zelfs al morgen. Schrijven we een nieuwe zin zonder einde zonder punt…

~~~ laat me dicht ik ben geen deler van eigen aard ook geen noemer die breuken aanwijst waar explosieven mogen barsten geef me wat ruimte mijn regels te lezen en boek me niet voor ik vertrek ~~~…

'k ben gearriveerd in niemandsland onttrokken aan aller oog en duik daar voor even onder voor de Kerst losbarst ga in retraite voor vertrek uit dit vreemde oord heb ik me al heel diep bezonnen…

Wat moet ik nog in Pieterburen doen Ze kunnen daar verzuipen met z’n allen Ik laat m’n leven niet door hen vergallen Het gaat ze daar alleen maar om de poen Haar naderend vertrek heb ik voorvoeld Toen er een vrouwtjeshaai kwam aangespoeld…

Hier zie je het effect Als Kamerleden vertrekken Er wordt niet meer geregeerd Enkel nog lege (werk?)plekken. Ach, was ik maar de baas Daar in de Tweede Kamer Ik gaf dan ieder zijn zin Wel veel aangenamer.…

onder de paarse lucht verbrokkelen torens jammeren stemmen op gebarsten aarde splijten huizen in het matte maanlicht vertrekken goden in doodse stilte wie zijn wij mensen?…

nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het afscheid kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

Bij monde van de voorvrouw der partij wordt Job Cohen onzichtbaarheid verweten, maar Peper, - ja, je was hem haast vergeten - zet háár het liefst onmiddellijk opzij. Gelukkig maar, dat na al dit gepraat Jobs leiderschap “niet ter discussie staat.”…

Hij wist het eloquent bekend te maken: “Bepaalde euro-leden die ik ken, Zien liever dat ik niet aanwezig ben, Want hun geduld begint echt op te raken.” Voor deze pokerspeler houdt het op, De stropdasloze krijgt alsnog de strop.…

Maar…, als ik vertrek, voorgoed, zeg niet tot-ziens, maar laat me gaan onze wegen lopen niet parallel sla geen arm om me heen, geen traan.…

Maar…, als ik vertrek, voorgoed, zeg niet tot-ziens, maar laat me gaan onze wegen lopen niet parallel sla geen arm om me heen, geen traan.…

Hun meest intieme plekken En meest privégevoelige vertrekken Zijn gevoelsmatig in Privé verwoest Dit moet een represailleactie zijn Van het gezin De Roy Van Zuijdewijn…

Wat als ik weer ga Voor de zoveelste keer Wat als ik vertrek Je de rug toekeer Wat als ik wegblijf Totdat ik vergeet En je in je geheugen Alleen het goede nog weet Wat als ik terugkom En niet dezelfde ben Wat als ik terugkom En geen weerga ken…

Mijn neus bloedt Al jarenlang Steeds minder tijd tegoed Het eindigt eens, ben ik bang Ingeschreven in gemeentepapier Halverwege de vorige eeuw Ik vertrek geen spier Onderdruk mijn leeftijd met een geeuw…

tussen aankomst & vertrek daar ligt de tijd van reizen en als je dat maar heel lang doet zal je vanzelf vergrijzen... het is allemaal zo relatief 'de tijd van leven met je lief' 't is vluchtigheid bewijzen…

Ze zingen niet ze krijsen zich een vooravondconcert forte & fortissimo Ze hebben geen noten op hun zang Hoge bomen hun pleisterplaats Voor koude nacht en vroege ochtend Bij het eerste licht vertrekken ze Verrekken het te zingen.…

vertrek maar zonder mij vergeet mij maar vergeet mij allemaal en laat mij hier je zult me niet missen je leven zal lichter zijn niemand meer die jou herinnert aan jezelf…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo namen wij een voorschot op het afscheid en kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

Want waarom nou uit Libië vertrekken? Als het dan toch moet, dan maar thuis verrekken.…

Daar liep ze dan, met speldje plus een lach Alsof er geen coronaregels zijn Dat kostte haar dáár nog geen centje pijn Al ondermijnde ze wel het gezag Ja, Femke Halsema heeft veel ambities Voor haar vertrek zijn er al vier petities…

urenlang tapte schonk liep opende praatte waste zwaaide zij haar scepter niet te verleiden tot het vertrekken van ook maar één spier leidend tot een lach oh mooie barjuffrouw ik wacht en smacht…

er ging veel behang over oude lagen zodat het vertrek merkbaar krapper leek groei van jaren camoufleerde de kleurloosheid van het verval alles werd anders de tijd mocht geen naam hebben maar kreeg het wel…

in hun aanwezigheid draag ik een manteltje van onbehagen woorden die afwezigen kwaadmoedig bespotten andermans muizenmankementen worden opgeblazen tot olifantsproporties mijn manteltje knelt onbehaaglijk, onverdraaglijk na mijn vertrek ben ik, afwezig, weerloos, aan de beurt…

Obama heeft zijn reisje afgerond, Twee dagen mocht hij Nederland beleven, Om ons bij zijn vertrek nog mee te geven Dat hij het hier maar wat ‘gezellig’ vond. Als ik dat hoor dan denk ik van zo ’n feest: Het is een héél duur theekransje geweest.…

er schuilt een roodborstje in mijn tuin en ik heb hem een huisje gemaakt met een tafel en een stoel een bord om van te eten wat takjes voor een nest en een deur voor mijn geweten zodat hij open kan en dicht omdat er hier geen zekerheid woont van blijven of vertrekken…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het naderend afscheid en kwam er in de schemering van een laat seizoen de berusting over het ongewenst vertrek…

Grasland nog warm van de zomer jij pikt jouw zaden uit de oogst voor het vertrek van vertekende wolken neergestreken in een droom zwerm je rond die ene boom om het verhaal van de herfst te vertellen.…

zoals je uitstapt op het station met het vertrouwen te zijn aangekomen op de plaats van bestemming zo zal het gaan een enkele reis bij het vertrek en de zekerheid van het onzekere zo heb ik dat in gedachten als ik er niet meer ben iemand leest mijn gedichten en voor even kom ik weer tot leven meer moet dat niet zijn…

ik bewaar je tussen dwalingen bewaar ik je contouren, dieptes waar je mijn schaduw verlengt vertrekkende kleuren je omarmen het natuurgezang behangt je en de ogen van de nacht bewaken de verte waar ik je bewaar…