Alle inzendingen over eenzaamheid

vergeten wangen schouders een verlaten rug alleen wie wil nog terug naar verlangen als armen zijn wat ze niet zijn en de pijn van het alleen zijn niet vervagen wat wacht nog in de nacht als de tijd sneller gaat dan een hart openstaat voor nog meer dan het antwoord geeft zichzelf als het zonlicht het water de…

mijn leven is een sleur geworden, ik sla op zoek naar meer en voller geluk een weg in zonder de bekende borden en nu, nu is alles stuk de weg terug lijkt donker en kapot ik zoek naar iets wat ik maar niet kan vinden eenzaam lopend naar nergens en ik voel me rot wie oh wie kan me vertellen hoe ik de weg kan vinden wie oh wie kan me zeggen waar…

hij was in eenzaamheid geboren ongewild en onbemind zo stierf hij ook met een zucht van verlichting…

[…] Hij: zie mij hier, bovenop neerkijkend Koor: wij zien hem hoe hij overwonnen heeft maar zijn licht is dof schenkt ons vandaag geen vreugde Hij: mijn zucht naar roem bracht mij hier hoog maar ik heb nagelaten, nagelaten! Koor: in zijn eerjacht Midas aanrakingen ontnam hij levenden alle lucht Hij: deze bittere smaak de eenzaamheid…

Vandaag stond mijn wereld stil Ik raasde door door door maar Bewoog niet Niemand die het deelde Nog geen seconde stond de wereld Stil Niet van ‘zeg wat ik moet doen, ik ben er om je te helpen’ Niet van ‘Ik zal er altijd voor je zijn’ Zij gingen gewoon Dan ineens dat moment van Helderheid Verdriet, dat is gewoon hetzelfde als eenzaamheid…

Ik wil sterk zijn, Maar het lukt me niet.. Ik wil niet huilen, Maar het lukt me niet.. Ik wil van kleine dingen kunnen genieten, Maar het lukt me niet.. Ik wil vrolijk zijn, Maar het lukt me niet.. Ik wil iemand écht in mijn hart laten kijken, Maar het lukt me niet.. Ik voel me zo apart, In m'n hoofd is alles zwart. Ik voel me…

ze voelt zich naakt en koud de ongebroken duisternis vertrekt geen spier waar scheuren in het hout wat hars laten geuren druipt deemoedig nog een laatste zucht de lucht is stil haar lichaam kromt kortzichtig rond haar oude kleuren…

Ik kan de wereld wel aan maar de wereld mij niet!…

hij was drummer geweest, in zijn lang vervlogen jeugd toen hij elk weekend wel in iemands armen lag feestend, vrijend. tot hij haar zag…zijn zwarte huid tintelde van verlangen - hij kon het nog voelen - zijn liefde maakte hem haar man, later vader, en uiteindelijk opa en toch… ze ging van hem weg nam zijn liefde mee, na al die fijne jaren…

Te laat verlaten. Met haar handen in mijn haar nog, kleverig als pasta. Akkoord na akkoord, aangeslagen. En terwijl ze wegsluipt, mijn hart als opbrengst welhaast onzichtbaar onder haar trui verborgen, sis ik haar zachtjes na: ‘verlaat me niet.’ Het is te laat.…

Wie mij wenen hoort of klagen, Vraag mij niet waarom. Voog'len zingen in de hagen Vinden alles wat zij vragen; Maar mijn smart is stom. Volg mij niet, als het hart, in duister Sombre beelden kweekt; Eng'len dalen dan vol luister, Brengen mij met zoet gefluister, Wat mijn ziel ontbreekt. Laat mij eenzaam zijn in 't leven Eenzaam met mijn…

het is graven met versleten materieel dof en bemodderd maar scherp als de rechter van het leven…

Verscholen tussen gesteenten uit een middeleeuws verleden ligt een nauwe doorgang, een kloof van schimmigheid Het zonlicht probeert haar zonnestralen te doorklieven op het stenen plavei van vergeten eenzaamheid Langzaam verteren de stralen in het duister De kloof verdwijnt in een mist van onzichtbaar verdriet Een gedaante schuifelt zich een…

Hier zit ik dan weer, helemaal alleen. Iedereen heeft iemand en ik ben weer een buitenbeen. Waarom doet iedereen mij zoveel verdriet. Ze noemen me lelijk, raar en een miet. Nooit doe ik eens iets goeds of maak ik iemand blij. Ze zijn alleen maar aan het zeuren op mij. De andere jongens zijn allemaal zo stoer. En ik kan geen ene moer. En…

Ik heb niets meer om handen hoofd gebogen, handen op m'n rug zo loop ik naar mijn einde bewogen kijk ik op 't begin terug!…

Zwijgend vermeed zij het zilver terwijl de woorden zich ophoopten tot onbereikbare zinnen vol gouden druppels die verdampten in een zilte zon Slechts de dromen spraken in geuren soms in kleuren Zwijgend wachtte zij in eindeloze stilte op onbereikbaar goud…

Het is geen ramp dat ik mij aan het verleden vastklamp ik omarm de gedachten van toen ik verwarm me aan de schaduw van jouw zoen het is geen ramp dat ik onvoorstelbaar veel aan je denk ik ben nooit meer eenzaam door de schaduw van je lichaam jouw schaduw volgt mij in het vage licht van mijn lamp maar ook in het volle licht van de zon…

Het wordt stil in mijn kloppende kamers alle kaarsen zijn gedoofd konden we samen opnieuw beginnen paardenbloemen zijn heuvels beklimmen als het kind dat armen gespreid, vogel van binnen blindelings zeilt op de wind ooit, onder bloesembomen bliezen we zaden als bellen omhoog ik dacht, en denk dat nu nog soms misschien besta je niet…

Het speelt mij parten dat ik mij laat tarten ik mis het inzicht terwijl ik mij erop richt ben ik soms te begaan om op eigen benen te staan ik laat alles nu maar gaan als je toch niet weet waar je moet staan dan is er alleen een open weg waarop ik mijn gedachten leg het wordt een reis in een dimensie die ik niet ken en ook niet zie nu…

Spelen met gevoelens is geestelijk oorlogvoeren als de balans wordt opgemaakt zijn er alleen verliezers wijs naar de aarde aanschouw de hemel besef de oneindigheid aanvaard het licht ook midden in de nacht samen met mijn schaduw ga ik nu toch weer op pad we raken maar niet uitgesproken er is één en al zelfbeklag mijn wijsheid is begrensd…

ver weg verder dan ik van jou onvatbaar omdat de rozen niet rood zijn in mijn hoofd de hemel onbeloofd is donker als de wereld omdraait als jij de as in mijn hart allang vergeten was…

Als ik dan hier mijmerend zit krijg ik een goed gevoel mijn wensen worden steeds vervuld mijn gedachten zijn in nevelen gehuld al dwalend ga ik over bergen heen ik zie veel rotsen dus veel steen ik voel ineens daar moet ik heen het is een panoramapunt, kijk om mij heen al kijkend zie ik vergezicht voel een heel intens gedicht vol weemoed…

Dromen Waarom droom ik nog steeds van jou Jaren lang was jij mijn vrouw Onze liefde is niet meer Het leven zonder jou doet zo zeer Waarom droom ik nog steeds van jou Het is door gesneden dat sterke touw Dat eens ons gezin samen bond Wat voor kracht en veiligheid stond Het touw is door een van ons los gelaten De ander had het niet echt…

De namen van wie eens mijn vrienden waren werden tot as tussen mijn tanden, en ik spuw ze uit. eenzaam schijnt men te moeten zijn in deze dode landen, het leven dooft in kaars na late nachtkaars uit.…

Help me mijn uitingen te veranderen help me mijn woorden beter te kiezen help me mijn naaste niet te kwetsen help me mijn geliefden te waarderen leer mij beheersing te hebben leer mij mijn gedrag te veranderen leer mij mijn uitstraling aantepassen leer mij nederig te aanvaarden breng mij niet in moeilijke omstandigheden breng mij op plaatsen…

Het knaagt en zuigt en vreet Werkelijk alles is teveel Het maakt niet uit Hoe laat je opstaat De vermoeidheid eist zijn deel Opgejaagd, bij alles wat je doet Geïrriteerd om werkelijk niets Niet weten waar je het zoeken moet Ontbijten is al iets Langzaam slepend door de dag Je komt echt nergens meer aan toe Moeizaam ga je aan de slag Terwijl…

Ja, ik ben bedrogen Ja, ze is gek Nee, ik mag niet meer geloven In de sprookjes die ze zegt Maar vannacht lispelt de mist Het sprookje van haar natte ogen En geloof je: elke koningszoon Vindt zijn Doornroosje Elk lied een Hooglied Elk zinnetje een spreuk Elke lach breekt door En elke traan een wolkbreuk Ja, ik stap uit het konijnenhol…

Door de Via Veneto in Rome langs Hotel Excelsior omgeven door dames en heren in dure, elegante kleren Op de zorgvuldig geplaveide trottoirs opgemaakte jonge vrouwen met achter muren geheimen en platvloerse raadsels over hoe rijk te worden en dus oud tevreden met weinig te zijn medicijn en eenzaamheid ontdekken als…

Zij heeft nog een paar lege uren kijkt ietwat mistroostig om zich heen waarom moeten dagen maar duren December, de maand van heel alleen weken lijken voorbij te kruipen donkre nachten duren dubbel lang ‘s avonds zet zij het op een zuipen de wintertijd maakt haar stervensbang dan is daar plots het licht van vrede het blijft ook bij haar…

De wolken dreven wondersnel, De bomen bogen naar elkaar. O mannenliefde! o wolkenspel! Luid sloeg mijn hart, van weemoed zwaar. Fel blies de kille winterwind De loverloze lanen door. 'k Had willen wenen als een kind, 't Was of die wind mijn hart bevroor. Toog ooit zo bleek, zo stil…