Netgedichten

netgedicht (nr. 44.155):

Tussen spiegelscherven en rozenblaadjes

Haar getergde lichaam
baant zich een weg
door gesponnen weefsels
in eindeloos bestaan

daar aan de einder
staart zij gebroken gedachten
vingers omsluiten een gedroogde grashalm
roerend in een kolkende rivier

versteend met geknakte vleugels
vlijt zij zich tussen spiegelscherven
en rozenblaadjes
achter gelaten door een eenzame pianist

die klanken aan elkaar reeg
dag na dag, maar vooral in nachten
als gedachten met hem speelden
in rinkelend zilver en fluistertaal