Alle inzendingen over kinderen

Nienke “Zeg maar in de telefoon: Nienke al wakker, tegen oma.” Resoluut schudt ze nee. Even later neemt ze de hoorn drukt links en rechts een toets in. “Allo oma. Nienke wakker. Pop ook.” Hoorn schots en scheef neer. Antwoord hoeft niet. Bijna twee is ze.…

luchtige dag vol van blauwe weemoed zachtkens glijdt zij daar zonder dat ze hem ziet blauwe waanzin zomer vol witte hoop glans maar raak, zon blonde haren onder de essen laat zij gras vliegen de witte handekes vol van lente lichtblauwe dag een oude man in waanzin zijn dag met haar zonder dat ze hem ziet de blauwe oogjes vol…

Zo wandelend langs de weide, pak jij mijn hand en zeg komaan, ik volg je naar waar jij heen wilt gaan, en voel me blij zo met ons beide. Jij voert de paarden met wat brood, je rent, valt en huilt heel even, dan loop je door om meer te geven, alleen je knie is nog wat rood. Zo zal het ook in het leven gaan, jij zal het leven leren met vallen…

Een kindeke is geboren Een sterrenkind zo mooi Het gaf terug wat wij verloren Door veel verdriet van aards allooi. Je kijkt het aan en het borrelt van binnen Een stukje vreugde komt omhoog Je zou een liedje willen zingen Je ogen houden het niet droog Je voelt je een vulkaan van liefde Dat heeft dit kindeke gedaan Het was de mensheid…

Steun en hulp geven, er altijd voor je zijn. Spanning in de metro, ruis op de lijn. Ruggen tegen elkaar, geen gepraat. Hoofden afgewend, toch volg ik jouw gelaat. De ondergrondse spiegel toont jouw bezorgde blik. Onzekerheid, nerveus, jij boos en stil ben ik. Jouw mooie plaatje lost snel op, nieuw daglicht dient zich aan. Ik zit hier aan jouw…

Je blonde haren in de wind Spelend zonder zorgen Geniet maar van je spel mijn kind Denk nog niet aan morgen Eens zal je op eigen benen staan Het ouderlijk huis verlaten Toch zal ik je laten gaan Stil berustend en gelaten Vaak denk ik terug aan dat moment En rust je hoofdje op mijn schouder Het voelt vertrouwd en heel gewend Dan ben ik even…

ik frommel je in gedachten terug hoor sneeuwvlokken nog hikken en proesten, net boven het gras en hoe het landschap kinderstemmen ving, hoog in het ontmoeten van vogels jouw kerstboom die het licht bewoog naar een witte zielloze kamer weet je nog rode ridders en kastelen, alle piraten op het dek het getikketak van tweeëntwintig…

Ik zie, en droom op het ritme van je lach aanschouw, en erken de weemoed van je klanken versta, en vertrouw op de wijsheid in je ogen verblijf, onbewust bekwaam ------------------------ Welkom Mara, 28 november 2008…

Waar ik kon, heb ik jullie gegeven, liefde aandacht, heel mijn leven, nu ik ouder ben, zie ik, het was mijn streven, dat jullie zelfstandig zijn en bedreven. Van mijn kinderen, het is mijn pracht, wordt geen dankbaarheid verwacht, maar de rente, van liefde en zorgen, hoop ik, wordt niet bezeerd, maar in hartelijkheid uitgekeerd.…

een milde winterzon bescheen het park waar de eenden al zagen voor wie we kwamen door ons lonkend zakje brood zij keek verbaasd naar al dat gekwaak en gesnater in ’t water, had enkel oog voor het tafereeltje om haar heen en ik, al kuierend achter haar wagen ik genoot van wat we samen deelden en van ‘t kind in mij nog even speels…

Op de frêle schouders draagt ze een ransel met de elementen, de wind, de regen, en haar fantasie, die de vragen van dit kind laat wegen, op het gezicht de zon, haar niet verblind, die haar en de verlichte paden in passtele kleuren tint, het haar als vers geschoren hooi doet geuren, verstuiven stappen zich in zand, waarna seizoenen…

Je bent nog zo klein je kunt je niet verweren Een snauw en een grauw moet je elke dag trotseren Nooit een aai over je bol of een vriendelijk woord Jij krijgt een pak slaag je denkt dat dit hoort Je zit onder blauwe plekken niemand die het ziet Je huilt zonder tranen stikkend in golven van verdriet Opgedragen aan alle kinderen die mishandeld…

Vergeet nooit lieve dochter De deur blijft openstaan Ook als je groot bent geworden Het huis bent uitgegaan Wees daarom als een duifje Onthoud de weg naar huis Voor jou kind dat beloof ik Vind je ons altijd thuis…

de vader hield zich verborgen in tranen vocht hij onder de zon nee, zijn kind kon beter spelen met een palmblad en stenen waarin het mooie vormen zag zoals vissen en paradijsvogels dansende vlinders lokten speels de handjes, vluchtigheid haperde de voetjes, ontelbare verschrijvingen de oogjes, vader op het netvlies…

Hurkend in de tuin valt zijn oog op een tulpje. Zacht vouwt hij het open, kijkt aandachtig, legt er zijn oortje bovenop en luistert…. Voorzichtig staat hij op, loopt stil het tuinpad af. Drie peuters lopen geruisloos het tuinpad op, hurken voor het tulpje, het vingertje, eerst voor zijn mondje wijst nu het tulpje in,…

Ik hoor de zee in jouw hart. Het is zo stil maar toch zo luid. Het spettert en spattert in jouw ogen van geluk. Het stroomt in jouw buurt. Ik hou zoveel van jou, Zee! Er zwemmen wel duizend vissen in. Ze zijn allemaal lief voor elkaar. Het water is zo helder.…

kijk ik naar de tv dan zie ik zoveel kinderen leven op de straat zonder thuis ik zou ze allen bij me willen nemen zodat zij de warmte voelen van een echt tehuis…

Je zat 19 jaar onder mijn vleugels Lekker dicht bij elkaar Het moment is gekomen Je gaat je eigen weg Loslaten hoort bij het leven Het geeft verdriet, maar ook vreugde Het is voor ons allebei wennen Zo zonder elkaar elke dag Maar ik heb er alle vertrouwen in En wens je een fijne start De sleutel van jouw nieuwe stekje Voeg ik symbolisch…

Ze luistert niet, hij evenmin ze dwingen hen soms tot wanhoop achter ’t behang plakken alles hebben ze al geprobeerd. Ze luisteren niet geen van allen ze draaien de duimschroeven aan maar ’s avonds als ze naar bed gaan en eindelijk slapen, Dan keert de rust weer en voordat de ouders zelf gaan slapen, kijken ze nog één keer of de kleine…

Jouw woorden mijn lief Hoor ik verbaasd aan Jij, zo jong nog Zo klein Zo eerlijk, spontaan - Jouw woorden mijn lief Laten mij dikwijls zien Dat wat ik ooit dacht en begreep bovendien Voor eeuwig en altijd Ook waar kunnen zijn Jouw woorden zo simpel Zo vol zonneschijn Laten zien Dat het leven eenvoudiger kan - Dan gezeur en geneuzel…

Ze is blond, fijn van haar. Ze is zijdezacht met een huid van fluweel. Ze heeft blauwe ogen met lange donkere wimpers, Haar kijkers diamantzuiver, puur en ongeschonden. Haar beentjes in een X onder haar lijfje, En een bol buikje dat staat buiten verhouding. Haar armpjes en beentjes zijn mollig en zacht. Ze heeft een klein neusje met blozende…

hoe schoon de handjes in het wit de eerste sneeuw dwarrelt stapkes zijn zichtbaar heen en terug en we lachen, we rennen om de witte bollen blauw breekt door grijs glinsterend zijn oogskes ineens is alles grootser donkere dingen zijn bedekt efkes dan smelt alles weer ineen…

eeuwen van stilte in de schemering van zware gewelven zacht kaarslicht voor de moeder en haar kind opvlammende hoop voor de vervulling van een vurige wens…

Overdadige gedachten de weg van een te lang gerijpte vrucht, ontstaan in de conceptie, geuit in een impulsieve daad, in onderhuidse maat gelucht uit fantasieën van een kind, ontstaan de bellen die ze blaast, en bekwaam haar weg in vindt, wijzigt de kleur niet in ademzucht kaast de beelden af op dikke huid, onttovert haar wereld in…

later, als ik groot ben, dan is er geen oorlog meer ik heb dat altijd gedacht, de strijd heeft zich verplaatst naar de straat spuiten liggen tussen de struiken scooters beroven ouders van hun geloof en ik wil alleen maar buiten spelen…

Zijn tandeloze mond lacht lieflijk; ongewonnen zo is het woord hem nog, en 't weten onbegonnen van mannelijk verdriet, van vrouwelijk misbaar: een kerstekind en is 't, een borelingske maar. o Mochte 't, immer voort, eenparelijk verblijden; een borelingske zijn, dat lacht, ten allen tijden, zo 't nu doet; onbewust, het muilke rood…

oogvocht stroomt over het kind kijkt me aan een traan glijdt vol glans langs een guitige glooiing gekruld tussen wang en neus zilt een zoete lippendans een fietsenstalling spreidt met grote pret omlijst kirt een roze tong vrolijkheid spat en springt over van de natte mond ontregelt beide handen zelfs de voeten draaien rond…

In de grote wereld ben je klein nog kleiner dan de woorden die je kwetsen, kleiner dan de handen die je raken, de smaak van bloed op je lippen Elke nacht speur je de hemel af op zoek naar dat ene, dat ene die je kan bevrijden uit de handen van de grote mensenwereld Maar ook jij mijn kind zal alle pijn vergeten wanneer jij als grote mens…

Je ogen spiegelen Onschuld; ze zien steeds meer. Je wangen bollen Van tevredenheid telkens weer. Je oren staan uit Ze horen mama en papa elke keer. Je haren pieken In de zon schitteren ze zeer. Je ogen glinsteren Olijk; het leven is nog spel. Je wangen glanzen Onbekommerd, het is een guitig stel. Je oren nijgen Horen ze wel alles? ondeugend…

hij ziet haar vlindertje achter duinen ze wriemelt een snoepje open werpt het papiertje in de branding hij volg het wegdeinen met rave-ogen toegeknepen de zee weerkaatst haar leven en zijn lusten…