Ik zie hoe zij
Vroeger was ik, gewoon nog ik.
Ik was misschien wel klein,
maar het was heerlijk
om mezelf te zijn.
Gewoon zoals ik was
deed ik wat ik wou.
Had ik nooit gedacht
dat ook ik groot worden zou
Ik werd steeds ouder
en die dingen van toen,
als met blokken spelen
kon ik niet meer doen.
Dat was voor de kleine
niet meer voor mij.
Een vanachter het raam
zag ik hoe zij
hoe zij met de kinderen
en het speelgoed speelde.
En net als ik toen
haar popje niet deelde.
Met haar springtouw aan het springen
en hinkelen op straat.
En dat ze af en toe een keer
met een ander meisje praat.
Alsof zij altijd zo zal zijn
dat ze zo kon blijven.
Maar ik weet dat ze net als mij
straks moet leren schrijven.
En leren lezen
je netjes gedragen
en bovendien
niet teveel klagen.
Je huiswerk maken
wiskunde leren
en het uitzoeken
van je eigen kleren.
Problemen zien
je mening vormen
over verschillende
waarden en normen.
Begrijp me niet verkeerd
soms is het ook fijn.
Maar toch zou ik liever
weer ietsjes jonger zijn.
Geplaatst in de categorie: kinderen