Alle inzendingen over vriendschap

de kwaliteit van leven wordt in sterke mate beïnvloed door de kwantiteit van mensen die jou na je dood echt zullen missen dus wat kan ik voor je betekenen?…

daar zaten zij vol van vers in elkaar geschreven band rekbaar als postelastiek nu weer aangespand hij wauwelde waaroms bespeelde wereldleed als volleerd martelaar in beletterd boetekleed zij overhoorde alles en boterbabbelde ja of amen mee maar plaagde ook errata van vertellen moe zo beeldbuis aangezet tot schel geluid geestenkinderen…

Mijn broek is kapot Mijn schoenen versleten De wind die langs mijn wangen giert Ik ben je al vergeten Je verstikte me Zo mooi, onherkenbaar Een ongewild gebaar Ik geef het terug Je bent me heel even kwijt Uit elkaar gedreven Voor altijd…

het pad van vriendschap en vertrouwen slingert zich blind langs klip en kloof over rots, ruw en onbehouwen, in woestenij en diep geloof door dorpen van een goegemeente langs wegen, aders met een ziel verhard met eerlijke gesteenten van volle waarheid, vast, stabiel helaas, soms wordt het bermbrandlopen of daagt een onverhoedse kuil die…

het zat heel duidelijk in mijn hoofd maar toen ik het papier vond, en de pen om mee te schrijven, kwam er niets meer uit mijn vingers althans, niet wat ik ooit voelde de warme woorden waar ik mee wilde strelen waar u en bloc zou voor vallen en begrijpen wat ik bedoelde gelijk een potje biljart ik stoot af in de hoop de mooiste caramboles…

Oevers, zonder grenzeloos vertrouwen Waakzaam tot in de diepste ziel De zin van het aardse dat je overviel Gedachten waarop krachten kunnen bouwen Terugkeer uit de eeuwigheid Gelovend in nooit bestemde krachten Jarenlang in stilte smachten Wat soms tot droefenis heeft geleid Zwijgzaam tot in het diepste profiel Kilte als ruwe steen Maar…

als door toeval toegevallen stond ontstond terstond een band verrast verdronken in verlegenheid geborgen in genegenheid woelwentelde ik me hierin rond waarop waarheid realiteit ontbond…

Wie mij maakt tot tegenwicht Steelt de ziel van zichzelf. Wie mij maakt tot overwicht Spreekt en zwijgt zich ten onder. Wie mij maakt tot evenwicht Voelt zich gelijk en bijzonder.…

In jouw ogen kan ik alles durf ik alles doe ik alles voor jou Ga ik van daken springen doe ik de gekste dingen ga ik voor jou door het vuur ben ik de held Tot ik wakker werd en besef dat ik voor jou mijn leven riskeer en mij zelf niet meer ben……

Zijn er nog nachten die lang op je val wachten zoals mijn morgenstonden steeds later komen en het kussen als boekhouder van dromen herkent hij jou, je geur, huid en haar wanneer je ligt, verdwaald, troost hij jou zoals mij met liefdesdraad geborduurde woorden als het geheim van de muziek of ouderschap getuigenis van innerlijke wereld en…

als woorden knellen net als te kleine schoenen kan een glimlach of een knipoog zo mooi blootsvoets lopen…

Zo breekbaar en zo broos is 't leven: een lichtflits in de duisternis, maar toch zijn wij elkaar gegeven omdat de weg niet doelloos is. Zo kort de tijd die is gelaten, een ademtocht en 't is voorbij, maar wanhoop kan ons hart niet baten, alleen vertrouwend leven wij. Alleen de liefde kan ons dragen, en al de rest is dwaas vertoon. Je…

We dreven uiteen als schijnbare vrienden bezigend oppervlakkig gebeuzel die als wurgende tijddoder met onuitgesproken woorden wederzijdse gevoelens opriep dat onze gezamenlijke reis was beeindigd want mijn zeilschip lag al te wachten op het lichten van zijn anker om te koersen op de ultieme waarheid in ieder moment.…

De eenzaamheid duurt echt te lang Gaat de tijd van afzondering echt voorbij? Voor vriendschap ben ik echter bang Is dat niet weggelegd voor mij? Er zit nog veel verdriet en pijn Verwerking kost mij tijd Waar nu dan toch mijn vrienden zijn Ik was ze zomaar kwijt Wat is dat toch, dat bij een verlies Er nog meer volgen moet Alsof ik dit verdriet…

uiteindelijk heb ik je aangeraakt jij hebt mij mogelijk gemaakt op de ranglijst ging ik je voorbij en jij weer mij een vrouwe ingelijst fraai rijmt het niet doch erudiet eer ik mijn schrijvertje ben ik jouw blijvertje…

ik praat met jou geen woordentaal spreek noch hoor ze in het Drents jij raapt de klanken van ontmoeten schommelt ze zacht en als mens het beeld blijft aan mezelf gelijk in het ademen van het bloed vol eenvoud in je hele zijn plooi je letters zonder woordenboek…

Op uitnodiging van de koning kwamen ze langs: armoedzaaiers, geluksvogels, betweters, dichters, huisvrouwen, vlinders van de Waarheid. En ze aten, dronken, zongen de woorden uit hun longen, praatten, lachten, zwegen, deden de ogen dicht, omdat ze deze niet geloofden. Na afloop verlieten ze het paleis met de gedachte dat alles een droom…

om de stilte te verbergen schreeuwt hij longen uit zijn lijf zweet hij onrust uit zijn poriën balt hij vuisten pijnlijk stijf om de stilte te verbreken droomt hij zinnen tot een boek krast hij regels in het hout buigt hij woorden om tot vloek om zijn stilte te begrijpen droogt zij tranen in zijn ziel kust zij pijn uit het verleden raapt…

Mijn hand raakt jouw schouder licht, voor mij slechts een vriendschappelijk gebaar. Een grimas tekent je gezicht, mijn vertederde blik neem jij niet eens waar. Mijn greep verslapt na een moment, je reactie heeft mij erg verward. Zo'n aanraking ben jij niet gewend, het geringste contact heeft je blik verstard. Voor je staat een goede vriend…

Het slot is geopend, de waterval bevrijd. Alle dijken gebroken, ...mijn boeien kwijt. Mijn handen in de jouwe, een begrijpend oor. Jij beseft zo goed, ...wat ik toen verloor. De trage overwinning, zo moeizaam verdiend. Ik zie weer toekomst, bedankt,...lieve vriend.…

Als ik eventjes ben weggeweest en ik kom dan weer naar huis, dan lijkt het wel een heel groot feest, en denk ik: ik ben weer thuis! Er wordt geknuffeld en gelikt, de één geeft mij een poot, de ander 'óf het mij nu schikt', die kruipt op mijn schoot. Ze voelen altijd met mij mee, in vreugde en verdriet. Ze geven liefde, zijn tevree…

ogen spreken boekdelen niets verduistert laat mijn blik jou helen verzachtende woorden gefluisterd in deze koude nacht wil ik je laten ontdooien iets wat jouw pijn verzacht gevoelens vastgevroren mens vol met pracht laat je hart spreken ik hou je vast het ijs begint te breken…

Ik bezie haar vrolijke tweevoeter oneindige eenvoud schone lijn Ze danst door de velden snuffelt aan een lange spriet maar laat zich niet vangen zelfs niet als het giet Mens dier universum cel Zij is. Orde stijl wetten onmacht Haar leven niet.…

Ik heb een vriendin, maar ach wie heeft die niet Ik heb een vriendin op afstand maar wie heeft die niet Ik heb een vriendin die ik niet vaak spreek maar wel altijd bereiken kan Ik heb een vriendin waar ik alles mee bespreken kan. Ik heb een vriendin die al woont ze niet om de hoek ook altijd bij mij terecht kan met vragen, verzoekjes of…

Toen ik stond te klungelen met mijn pas, hekken zich sloten, een metro passeerde, schoot ze met te hulp: de grote Turkse vrouw met hoofddoek lachte, knikte, deed het voor. Nadat ik zuchtend was gestopt, stond ze zomaar naast me, mij terzijde. Ze liet zien hoe ik moest kopiëren. Ik keek nog even om; ze was al weg. Mijn keel was een woestijn…

licht en ongrijpbaar zijn de ongesproken woorden enkel uitgeademde lucht, geen klank gedachten in een lege tekstballon stil zonder de droom te verbreken radiografisch kijken naar onderhuidse wonden met gewone ogen niet waar te nemen toch elke keer diep bewogen door het fronsen van je voorhoofd begrip is een vreemde taal doch eentje die…

Als de waarde van mijn woorden tot het nulpunt is gezakt en de hoogte van de vriendschap door de tijd is afgevlakt is het tijd om te vergeten dat mijn naam jou nog iets zegt en dat ik ooit zal weten waar de oorzaak wordt gelegd Als het verdriet om een verleden tot verbittering heeft geleid en het zaad van haat gevoelens opgroeit tot zinloze…

Je bent zo ànders, vreemd nu, niet inpasbaar in mijn denken; zo màg je zijn, je ziel is geen bezit dat ik naar willekeur kan bergen, waarnaar ik grijpen kan of dat ik in mijn grilligheid weer rusten laat. Je staat daar: naakt gelaat, mijn broeder, vriend en verre mens. Hoe dikwijls al herkende ik de ebbe van dit tij maar 'k wil niet leren…

Als de sterren en de maan Als de ridder met zijn jonkvrouw Als de ruige golven en de oceaan Ik ben niet ik, zonder jou Als de vogel met zijn vleugels Als de bloem en de bij Als het paard met teugels Zo hecht zijn wij…

als ik ergens boven sta maak ik me niet groter ik kruip in een luchtballon om te kijken naar lijnen om jou en mij te begrijpen zonder details hoe bewegen wij ons van de een naar de ander wat trekt ons aan wat stoot ons af wat is het effect van een ontmoeting met een bal, een keu? naast je wil ik staan een andere vrouw die op mij…