Netgedichten

netgedicht (nr. 13.111):

Gedichtentrein

Waarom help je me niet bij
Het vormen van mijn gedachten
Onafgemaakt ontsproten uit
De diepte van mijn grijze brein

Ik weet het al je denkt dat ik
Het zelf wel kan het gaat toch
Vanzelf zonder achteraf fatsoeneren
En dat is het hem nu juist

Ik zou met je samen willen dichten
Een inspraak gezamenlijk gedicht
Ik zou de strofen willen vormen
Een beetje uit mijn en jouw zicht

Want wees gerust ook jouw grijze massa
Kan uit zijn bol gaan heel beslist
En mooie woorden produceren
Helpen wij elkaar dan groeit het licht

Wellicht is de symbiose het ultieme
Ja akelig perfect gevoelig gedicht
En is de kik van de herkenning
Wel alles waar ieder voor zwicht

Ik zou ook met je kunnen vrijen
Maar dat is alleen voor enkel ons
Nee laat ons eerst maar helder dichten
Dat biedt ook de medemens respons

Stap mee in de zonnige gedichtentrein
Laat het ons reisje van het leven zijn
Brengen we samen anderen tot bekoren
Zodat we daarna samen in hemelse staten

Ontzettend met ons tweetjes zijn