Alle inzendingen over kinderen

kijk ik naar de tv dan zie ik zoveel kinderen leven op de straat zonder thuis ik zou ze allen bij me willen nemen zodat zij de warmte voelen van een echt tehuis…

Je zat 19 jaar onder mijn vleugels Lekker dicht bij elkaar Het moment is gekomen Je gaat je eigen weg Loslaten hoort bij het leven Het geeft verdriet, maar ook vreugde Het is voor ons allebei wennen Zo zonder elkaar elke dag Maar ik heb er alle vertrouwen in En wens je een fijne start De sleutel van jouw nieuwe stekje Voeg ik symbolisch…

Ze luistert niet, hij evenmin ze dwingen hen soms tot wanhoop achter ’t behang plakken alles hebben ze al geprobeerd. Ze luisteren niet geen van allen ze draaien de duimschroeven aan maar ’s avonds als ze naar bed gaan en eindelijk slapen, Dan keert de rust weer en voordat de ouders zelf gaan slapen, kijken ze nog één keer of de kleine…

Jouw woorden mijn lief Hoor ik verbaasd aan Jij, zo jong nog Zo klein Zo eerlijk, spontaan - Jouw woorden mijn lief Laten mij dikwijls zien Dat wat ik ooit dacht en begreep bovendien Voor eeuwig en altijd Ook waar kunnen zijn Jouw woorden zo simpel Zo vol zonneschijn Laten zien Dat het leven eenvoudiger kan - Dan gezeur en geneuzel…

Ze is blond, fijn van haar. Ze is zijdezacht met een huid van fluweel. Ze heeft blauwe ogen met lange donkere wimpers, Haar kijkers diamantzuiver, puur en ongeschonden. Haar beentjes in een X onder haar lijfje, En een bol buikje dat staat buiten verhouding. Haar armpjes en beentjes zijn mollig en zacht. Ze heeft een klein neusje met blozende…

hoe schoon de handjes in het wit de eerste sneeuw dwarrelt stapkes zijn zichtbaar heen en terug en we lachen, we rennen om de witte bollen blauw breekt door grijs glinsterend zijn oogskes ineens is alles grootser donkere dingen zijn bedekt efkes dan smelt alles weer ineen…

eeuwen van stilte in de schemering van zware gewelven zacht kaarslicht voor de moeder en haar kind opvlammende hoop voor de vervulling van een vurige wens…

Overdadige gedachten de weg van een te lang gerijpte vrucht, ontstaan in de conceptie, geuit in een impulsieve daad, in onderhuidse maat gelucht uit fantasieën van een kind, ontstaan de bellen die ze blaast, en bekwaam haar weg in vindt, wijzigt de kleur niet in ademzucht kaast de beelden af op dikke huid, onttovert haar wereld in…

later, als ik groot ben, dan is er geen oorlog meer ik heb dat altijd gedacht, de strijd heeft zich verplaatst naar de straat spuiten liggen tussen de struiken scooters beroven ouders van hun geloof en ik wil alleen maar buiten spelen…

Zijn tandeloze mond lacht lieflijk; ongewonnen zo is het woord hem nog, en 't weten onbegonnen van mannelijk verdriet, van vrouwelijk misbaar: een kerstekind en is 't, een borelingske maar. o Mochte 't, immer voort, eenparelijk verblijden; een borelingske zijn, dat lacht, ten allen tijden, zo 't nu doet; onbewust, het muilke rood…

oogvocht stroomt over het kind kijkt me aan een traan glijdt vol glans langs een guitige glooiing gekruld tussen wang en neus zilt een zoete lippendans een fietsenstalling spreidt met grote pret omlijst kirt een roze tong vrolijkheid spat en springt over van de natte mond ontregelt beide handen zelfs de voeten draaien rond…

In de grote wereld ben je klein nog kleiner dan de woorden die je kwetsen, kleiner dan de handen die je raken, de smaak van bloed op je lippen Elke nacht speur je de hemel af op zoek naar dat ene, dat ene die je kan bevrijden uit de handen van de grote mensenwereld Maar ook jij mijn kind zal alle pijn vergeten wanneer jij als grote mens…

Je ogen spiegelen Onschuld; ze zien steeds meer. Je wangen bollen Van tevredenheid telkens weer. Je oren staan uit Ze horen mama en papa elke keer. Je haren pieken In de zon schitteren ze zeer. Je ogen glinsteren Olijk; het leven is nog spel. Je wangen glanzen Onbekommerd, het is een guitig stel. Je oren nijgen Horen ze wel alles? ondeugend…

hij ziet haar vlindertje achter duinen ze wriemelt een snoepje open werpt het papiertje in de branding hij volg het wegdeinen met rave-ogen toegeknepen de zee weerkaatst haar leven en zijn lusten…

Hoeven hoor ik schrapen over straat, ik weet bij god niet hoe het verder gaat maar jij, jij lacht zo vrolijk in je vuistje, jij kent nog niet de streken van het kwaad. * Op verzoek als tekst voor een geboortekaartje gemaakt.…

Twee kinderen nog jong van jaren, ik dacht dat ze zes of zeven waren, de één zei: mijn opa is naar God de Vader, de ander zie hij is gegaan naar een andere wereld, hier vandaan. Toen gingen ze verder spelen en beide waren vrij, met wat ze geloofden blij, dat hun gedachten zo verschillend zijn, doet hun vriendschap geen kwaad of pijn.…

Dans en sluit de rijen uit hun schaduw onttrokken zonnen. Dans maar voort, verleg de paden, niet gehoord in klare stemmen, vér van men heeft verzonnen. Krom de weg, het bestaan is recht, dans; bloem der aarde, verbindt het mondiaal gekleurde lint met uitbottende jeugd, ontbloot het sprookje. Zaai; de zuivere deugd van jullie natuur…

stralend spreidde hij z'n vleugels toonde hij vol trots zijn kleuren maar voelde zich gevangen diep binnenin vloog hij over heuvels en dalen snoepte van de mooiste bloemen worstelde met zijn kracht die zich 'n weg naar buiten zocht vol energie en met zijn gulle glimlach genoot hij van zijn leven structuur was zijn leidraad nieuwe dingen…

Zomaar op een gewone doordeweekse dag Staat je kind voor je met een gulle lach. Het kruipt even warm tegen je aan En bij dat moment blijf je even staan. Plots is daar die kleine lieve kinderhand en word je door een gevoel van liefde overmand. Zomaar op een gewone doordeweekse dag Zegt je kind met een mooie stralende lach: ik ben zo blij dat…

Of hij alleen op de wereld was banjerde hij daar langs het strand geen last van kou en wind op zijn laarzen door het schuim dat kleine blonde noordzeekind Hij tekende zijn fantasie in lijnen klein en groot met een vinger van zijn hand of een schelp die hij vond in het gladde natte zand Soms zochten zijn ogen blauw tussen de mensen op…

Je moet van goede huizen komen, stevig in je schoenen staan een huid van leer hebben, tegen een stootje kunnen, en een opdoffer kunnen incasseren. Dat lukt allemaal echter, als mijn tweejarige kleinzoon ligt te trappen op de bank, ik denk, als al die voetballers net zo hun best doen, worden we ooit nog wel eens kampioen, als…

Zal ik wel of zal ik niet ik ben bang dat iemand het ziet vandaag ga ik het gewoon doen het is voor even gedaan met mijn fatsoen ik loop onder de brug nu doe ik het ik schreeuw hard en het galmt terug heel even voel ik mij weer jong ik herinner mij het liedje dat ik onder het bruggetje zong het was een heerlijk moment dat gevoel dat je herkent…

Zondagmorgen het is half negen, ik kijk naar buiten de lucht is grauw, en nergens een puntje blauw, het wordt weer een dag met regen. De vogels laten zich niet zien, alleen een Roodborstje die schuilt in een conifeer, voor dit mistroostig herfstweer, ik neem een kop koffie het is een uur of tien. Lees een boek en kijk af en toe naar buiten…

Lief klein meisje zacht zing ik voor jou een wijsje mijn kleinzoon zit op mijn schoot tjonge, wat word je toch groot samen kunnen wij zo lekker babbelen de kleine gaat nu ook al brabbelen vertederd kijk ik jullie aan ik voel mij zo voldaan wat is oma zijn een heerlijk gevoel ik hou van jullie een heleboel echt jullie zijn oma's hartendief…

op avonden met prachtig weer, wanneer ik dus mijn huiswerk leer, hoor ik beneden in de straat kinderen met hun kinderpraat, al hun spelletjes en hun regels, en al hun tekens op de tegels. ik vraag me af in eenzaamheid hoelang duurt die puberteit.…

ze zette zich neer in de oude zetel sloefen kapot getrapt, kousen mee gaten als patatten, tanden gelijk een fietsenrek, haar kleedje in blommen pakte een boek en begon te lezen kinders die het hoorden gingen om haar heen zitten mee open monden benen sloegen zich over en in mekaar omdat de taal en het verhaal zo vrij werd verteld, zonder…

De jeugd kijkt veel tv, Of is bezig de computer te bezetten Om spelletjes te spelen of te chatten En als ze weggaan, gaat de gameboy mee. Maar één week lang zijn het de kinderboeken Waarin het leuk is om een boek uit te zoeken, Bij de boekenmarkt op onze school. of in de bibliotheek. Zeker deze week!…

langs de stenen van de woning aan de zee van onheil- waren ramen zwart gelakt en de muren donkerbruin gekwast. daar achter een kleuter met hemelsblauwe kijkers. zo jong en zorgeloos zó zoals het moet zijn maar de zwarte tinten bederven het zicht op licht.…

jij bent, mijn kind, in woelig water mijn stek om veilig door te gaan zonder te weten voor ons niet zozeer doel-bewust want zonder baat of plan was jij daar altijd al op juiste afstand zo dat ik zelf kon lopen niet leunen, hooguit rusten om daarna durf te hebben voor een nieuwe stap…

draaiend aan een stalen rek verwaait het kind gedachten aan huiselijke narigheid en lange luisternachten zodra ze vaart heeft opgebouwd opent zij haar handen alleen de holten van haar knieën wrijvend om de gladde stang stuwt zij zich verder in het rond verzamelt dan haar meisjeskracht voor een gewaagde sprong en losgekomen zweeft ze…