Alle inzendingen over overlijden

(we zijn begonnen met een goed gevoel) nu de dodenweg zichzelf verlaat en korte passen richting witte bloemen zet noem ik de dag al bij zijn asgeworden naam we hebben zacht gestrooid de witte bloemen stil geplukt, waarna ze teder rusten in hun bed van grijs geworden blad ik huil en laat het raam dat altijd uitkijkt op weleer open…

Op het zwijgend erf der doden Moet de treurwilg zijn gezet Maar de popel ruise er nevens: Bij de rouw het stil gebed. Op het zwijgend erf der doden Sta de donk're beuk in de aard; Maar de meidoorn sta er nevens: Aan de weemoed hoop gepaard. Op het zwijgend erf der doden Bloeie 't roosje in de…

Wie ben ik zelf eigenlijk, als iemand anders dat beschrijft ..? Ben ik dat dan ? Wat dat betreft boezemt mijn doodgaan mij niet zozeer angst in als wel wat men over mij gaat zeggen.…

Gij die mijn grafsteen leze kome gerust wat naderbij Gedenke mij en terwijl mijn Geest U heeft ontwaard en 't U ook niet blijft bespaard Maakt Hij U van Uw doodsangst vrij.…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

Nu we vandaag voorgoed Afscheid van jou hebben Genomen en weten dat We je verschrikkelijk Gaan missen - is er Terwijl ik aan jou denk Opeens dat blaadje Dat ritselt in de wind En is het alsof jouw Hand van liefde me van Zo ver zachtjes aanraakt…

Al zo vaak heb Ik samen met jou Op het zand gelopen Van ons pad naar Het huis waar Ik geboren ben Oerbron van mijn Leven, van het Alleerste begin - Nu jij na zoveel jaren Niet meer bij me bent En jouw levenszand Zachtjes is weggelopen Uit de zandloper die We als kinderen kregen Heb ik die van mij met Goede moed maar omgekeerd…

Voor Hennie Een kleine zestig jaar Ben je met me meegefietst Op het verharde zandpad Van ons leven - pad Waaraan we geboren werden En dat we levenslang met Ons mee zouden dragen - En ook al heb ik je Nu moeten laten gaan En weet ik dat jouw Lichaam er niet meer is Merk ik dat ik jouw Schaduw naast mij nu al Zo ontzettend…

IN MEMORIAM HENNIE JONGBLOED-WEGGEMANS * 15 maart 1937 + 19 april 2013 'k Heb je vandaag Laten gaan, liefste Zus die zo lang ik Me herinneren kan Bij mij geweest is, Zus die zich zo vaak Gelijkertijd mijn Moeder voelde - In liefde laat ik Je vandaag gaan Naar de overkant Van deze oceaan Waar de hemel zich Probleemloos…

Hij geeft ontslag van leven en neemt je zijn en wezen. De sporen die je achterlaat de hechting aan de wereld zullen overspoeld worden en door tijd gewist. Niets, geen stofje zal zich herinneren aan jouw bestaan…

Zij die twee gezonde Kind'ren het levenslicht Liet zien en ze in liefde Heeft grootgebracht moet Nu de dood haar langzaam In bezit neemt constateren Dat alleen de dochter nog Om haar geeft - haar zoon Heeft al vijf jaar niet Meer van zich laten horen En hoe dierbaar de kind'ren Voor haar zijn blijkt wel Als ze na uren diepe…

Twee jongens verloren we Die zo ontzettend welkom Waren geweest - door de Omgeving werden niet alleen Zij, maar ook wij, genegeerd En doodgezwegen - immers Verdriet om te vroeg geboren Baby's - zoiets bestaat toch niet Zelfs de gemeenschap die zich Kerk durfde te noemen reageerde niet ' t Stelde immers niet zo veel voor Kinderen…

[een uur na hare geboorte, met hare moeder overleden] Leentje, ontwaakt van ’t lange slapen, Wierp een blikje om zich heen, Zag, dat hier niets was te rapen Dan ellende en droef geween. Leentje sloot haar schuldloze ogen; ’t Sterven was voor haar gewin, Ze is toen juichende gevlogen, Moeder na, ten hemel in.…

Vroeg in de morgen loop ik over de begraafplaats heen naar het hoogste punt. Daar laat ik mijn ogen weiden over de dodenakkers, over al die stenen in gelid. Een haiku die ik pas las komt bij me boven: regen twee jaartallen een naam Hij is van Luc Lambrecht. Het lijkt wel een haikuskelet. Korter kan niet. zon drieëndertig jaar agnus…

Kijk ik neer op je lichaam tussen lelies in gebed dan zie ik tekens in je gelaat gegrift die ik niet kan wissen. Hoor nu mijn liefde die naar adem snakt nu je vragen verstomd je ogen blind zijn van het kijken naar mij. Ik leg stilte aan je zij blijf je met mijn taal nabij om je te vrijwaren voor het vergeten want je lichaam vergaat…

De oude vrouwtjes lopen samen naar de grote bingozaal, al jaren spelen zij dit spel, tot nu toe een leuk verhaal. Maar met leeftijd komen kwalen, en kwalen geven pijn, en dan kan het zo gebeuren, dat er minder vrouwtjes zijn. Vaak hoorde ik hierover, dan las je mij de kaart, maar wat ik toen nog niet besefte was dat iedereen vergaat.…

Hij vond het fijn om te gaan varen met zijn lieffie in de boot op de vliet wat liggen dobberen of vissen in een grote sloot Hij had het niet op kou en regen werd blijer van de zomerzon van klussen thuis of bij de kinderen en buiten eten als het kon Hij vond het niets om stil te zitten een mens geboren om te doen geen geluier of niks nuttigs…

Hoe lang duurt leven tot je bent vergeten. Ren je mee, of blijf je staan, en laat die ander verder gaan met waar je bent gebleven? In tijd rest slechts nog wat je zaait: een ander zal je oogsten; gaat door met wat je achterliet bebouwt jouw akker van verdriet met groene vreugdetranen. Laat geen verschroeide aarde na, waar niemand nog…

oh man, we zullen je missen je humor en scherpte, wat je op de korrel nam de blues die je deelde, de grappen jij, die speelde met een vloeitje en een kam schreef in een lied als er een hemel is vol ouwe hippies dan wil ik daar naar toe Dick, goede reis en houdoe…

een nacht vol rust wakend door een kleine ziel die stilletjes haar liefde aan jouw oude handen gaf een nacht in pijn wakend door mijn eigen hand en boven alles, op jouw hoofd de ander hield je vast de nacht ontlast met jouw blik gericht naar haar jouw liefste uren lang haar naam en ogen in de jouwe dansend op haar hartenklop die stervend…

Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot Gebroken was haar oog 't meisje leek zo dood Haar blik heel verbaasd; haar lichaampje ijskoud Een man schoof ernaast hij depte haar ’t zeezout Haar handen heel zacht haar voeten blauwrood Voor haar eeuwig nacht 't lief meisje lag dood Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot God,…

Jouw schaduw hangt over alle meubels: het kastje dat je achterliet staat vol met snuisterijen daar achter in de hoek. De klok ooit nog de trots van oma tikt verder hier de uren vergroten steeds de afstand tot wat je achterliet. Het huis de muren vol verhalen vult zich met nieuwe bloemen van hen die jij nooit zag. Het erf eens zo…

Weldoener, patriot, verlosser, Ché, Don Quichote liberator, Robin Hood, Batman, zot. Gaf een onderdrukt volk terug wat hun jarenlang stelselmatig door een dictatoriale, corrupte rijke elite was ontnomen: HOOP!…

We wisten niet wat wij hadden en daarom hadden wij alles. Filosofie over historie. Magie in handen, hoofd en geest. Muziek tot in de diepte van gelijkenis: Mark, de vriend die ik immer mis. Zijn leven vermengde zich met mijn leven. Hij gaf, het, gratis en voor niks. Zijn houding om altijd van te blijven houden. Mark leerde mij te leven…

ik had erom gevraagd een kleine bloem in groot vertrouwen geplukt vanuit een twintigjarig strandgebied zuiver, slank en wit nu slechts nog een koestering heel stil rond virtuele blaadjes, uitgegroeid tot enkel nog herinneren waar moet ik beginnen? vroeg ik zacht ik ben ver, verloren in een land van kou ik dank je voor de jonge vrouw…

Na het begraven komen de problemen, Een vers gedolven graf ligt er slecht bij. Een uitvaartondernemer tipte mij Voorlopig maar een opklapgraf te nemen. En ik ga blind op zijn adviezen af, Zo ’n man die kent het klappen van het graf.…

Moeder ging uit schaatsen eerst op de korte baan je wilde meer dan kaatsen steeds verder zou je gaan Wat Diane, Ireen en Marije doen heb jij hen voorgedaan jij was de eerste kampioen zij kunnen in jouw schoenen staan We groeiden op met Atje zoals met Ard en Kees als sportvrouw nooit een watje ging je voor elke race Nu heb je ons…

je kunt bloemen brengen naar de graven en as verstrooien op het veld schepen varen in en uit de haven een oude man telt traag zijn geld hoge bomen buigen niet voor kleine struikjes aan hun voet er is geen wedstrijd in verdriet voor wie elke traan oprecht begroet leven komt en leven gaat de kosmos doet haar ding zij botst en deint, kent…

Gestorven zijn is niets. In vrede, 't oog geloken, stil sluimren onder geurend mos, van alle leed ontlast, alle aardse zorg ontdoken, alle aardse kommer los, en zalig, onbewust zelfs van 't bedrijvig leven geen klank meer horen, ver of dicht, van 't eeuwig schaduwfloers, als van een wade, omgeven, blind voor het aardse schitterlicht,…

Als ik, nadat ik dood ben, nog ergens rond mag dolen, laat het dan op de markt zijn, in geur en kleur. En mag die markt dan open zijn onder de blote hemel. En mag ik dan als vroeger met mijn moeder zo'n puntzak gloeiend hete frites (met veel zout uit zo'n gebutste strooibus) met haar delen. ---------------------------- uit: 'Het vrolijkt…