Netgedichten

netgedicht (nr. 51.074):

late middag

de plek heeft vrede bewaard tussen
recht geschoren hagen de rust van paden
die een doel benaderen
de stille middag heeft het veld gesloten
voor dagelijks verloop
doorsijpelde ruggen van stenen
bestemmen wegen zonder hoop

het zandpad is het samengevat bestaan
van een jongen een man
een plaats verbreekt verder gaan
maar leidt hoger tot een plan

bij het perk de steen roer ik vingers door aarde
jaren vliegen ik vind een ijl soort genade
daar is het niet meer alleen

de hemel heeft grijze streken in gedachten
leef ik heen keer terug zonder te breken
er is geen orgelmuziek lange gedragen tonen
maar het late licht gedempt aan de zomen.