Alle inzendingen over ziekte

ik lig wezenloos moe als een uitgespreide deken op het bed van depressie alle gedachten spuugzat het laken in zweet gedrenkt van lui geworden plannen en gekheid op een stokje elk gevoel hopeloos mat kussen volgestort van tranen gezwollen leed en zelfbeklag kringen die naar drank ruiken doorgerookte Javaanse Jongens het matras biedt…

Ik handel op veel manieren, Ik zit onder je huid, Ik begin met je spieren, Ik schakel je uit. Je mooie lichaam, Je lieve lach, Nu gaat het moeizaam, Je kruipt door de dag. Het gaat heel langzaam, Nu pak ik je stem, Ik heb een naam, Nog even en je hart zit klem. Ik stel me voor, Dit is mijn proces, Tot het einde ga ik door, Aangenaam…

Daar zit hij dan Met tranen in zijn ogen Van oud dom en ziek zijn Elke keer die prikken, Elke keer die pijn, En dan maar blijven zeggen, God zal bij me zijn.…

Ongelukkige gedachten die niet permanent verwarmd zijn flarden en herinneringen die hopeloos verarmd zijn. Een lege wezenloze blik daar waar eerder stralen was een afgronddiep zwijgen broos en teer als breekbaar glas. Met geduldiger liefde, warmte en een starre achtergrond wacht het anders zo kostbare gedachtegoed in zich angstig af. Ben ik…

Mijn huid, mijn oogkleur, mijn ingewanden Mijn meegesleepte vuile hoop zooi Datgeen wat me beperkt Datgeen dat tegen me werkt Mijn raspende keel Het wordt mijn hart teveel Mijn zieke gestel Mijn geworden onwel Oranje zijn herinneringen Mijn leven in verleden Al waar ik me door mee heb gesleurd Zoet en krachtig Licht en prachtig zacht…

herinneringen verdwijnen het verleden zakt weg een geschreven boek gaat bladzijde voor bladzijde ten onder…

Bleke nachtegalen fladderen koortsachtig door het paviljoen. In duistere hoeken rochelen de amechtigen. Wolken morfine vertroebelen de vensters en de lichten van de stad. Pijn is een helder baken. Een wrede slang penetreert mijn penis. Nog ratelen mijn nieren als de kettingen van een geest, maar morgen zal hun gruis het porselein bekrassen…

Waarom mijn tante? Waarom die van mij? Dat is gemeen. Hoe gaat dat nou verder? Ik weet het niet. Wat gaat er nu gebeuren? Alles is nog onduidelijk, De toekomst is nog onzeker, Wil ik het wel weten? Of wil ik dat heel stiekem niet, Laat ik alles op mij afkomen Of luister ik mijn ouders af, in het zoveelste telefoongesprek, Iedereen in…

De natuurlijke knuffel Als een truffel fijn geknepen De hand pakte mij vast Hard dat al mijn botjes preekten Ik kan het niet aan Een ontsteking zal ontstaan Doorbreek de handgreep In zachtheid Hard is het bestaan Ze zullen breken Fijn heeft de knuffel voorgoed In de prullenbak gesmeten Door die bullebak geef ik natuurlijk geen hand meer…

een keer ontzettend pech gehad wat een slechte dag voor de chirurg voor mijnheer de jong volgden er vele van bittere verwijten machteloos verdriet een uitzichtloze geketende toekomst levenslang afhankelijk van zijn naasten ze koesteren zijn grote boerenknuisten die beschonken over de etenstafel zwalken ondersteunen zijn lijf eens zo beresterk…

kop in het zand ik wil het niet zien laat staan, voelen mijn rechterknie zeurt knarst, knaagt met pijn krijst om aandacht het uitgegraven hoofd belt een dokter voor de afspraak…

Ik doe mijn best dat is niet altijd genoeg Ik doe mijn best, en ook als je me niks vroeg Doe ik mijn stinkende best En al doe ik mijn best, en is dat niet altijd genoeg Doe ik toch mijn best, ook al omdat je niks vroeg Maar ik ben het zat, dat je me door je dementie Me zo hartgrondig afkat, ik me voorneem Mijn stinkende best maar niet meer…

't Is pijnlijk over pijn te schrijven omdat je het eigenlijk niet wilt de pijn niet en het wéten dat het de pijn tóch niet stilt 't is pijnlijk over pijn te lezen om je te verplaatsen in die ander persoon toch wil ik het niet voor me houden en vertel ik het gewoon 't is pijnlijk over pijn te praten omdat het pijn doet elke keer toch zijn…

Wat nou...als je er niet meer bent En ik je missen moet. Mag ik dan huilen.... Moet ik wachten tot het went? Gelukkig ben je nu nog hier, Ik hoop dat je het waardeert. Ik probeer het fijn te maken voor je... Gewoon..op mijn manier. Zo maak ik me zorgen.... Met op mijn schoot ons nieuwste kind. Een reden om opnieuw te strijden Om…

Het is toch wat Uiteindelijk mijn besluit genomen Hij gaat eruit, ik ben hem zat Dit keer zal hij niet ontkomen Dit keer veeg ik hem van de mat Hij toont berouw, het spijt hem zeer Desondanks gebeurt het echt Hij was mijn kwelling en zelfs meer Natuurlijk sta ik in mijn recht Zoveel jaren mij ontnomen Zoveel dagen naar de maan Omdat hij steeds…

Het is de air van genoegzaamheid die ik niet genoeg veroordelen kan.…

Kent u ze, die groene beestjes die kwaken in de vijver Kent u ze, ze springen in het rond Ziet u ze wel eens zitten op een blad van de lelie En hippend op de waterkant? Kent u die grappige beestjes verstopt in ’t hoge riet Vaak wel te horen, maar verstopt, zie je ze niet Zijn ze de weg kwijt, als ze op straat lopen Of willen ze dan een kikkerpraatje…

bomvol de zee het strand de zonnelucht de laatste zin: 'niet te opereren nu' de golven gaan te keer…

Ze kijkt naar haar gezicht. Ze heeft prachtige ogen en mooie volle lippen. Maar ze is kaal, haar wenkbrauwen en winpers ontbreken. Ze is zo dicht bij de dood geweest dat ze die bijna als een vriend omhelsde. De dood leek zo púúr. Ze is pas eenentwintig jaar. Vandaag voelt ze zich iets beter en ze bekijkt zichzelf in de spiegel ze is blij…

ze kan nog vragen zegt ze maar haar mond zoekt tevergeefs in het stille heden er is geen lijn die zij nog volgen kan verbanden breken met verloren tijd zij is kwijt geraakt en omgekeerd haar zijn verleerd al minder zich bewust…

Jouw leven gaat niet over rozen, als ik dit wist, had ik niet voor je gekozen. Je wilt dat ik een arm om je heen sla, laten zien dat ik nog voor je besta Het was niet bewust, dat ik je gister weer heb gekust. Jij wilt zorg en aandacht, teveel dingen die je van me verwacht. Ik wil niet meer met je leven, de gelukkige momenten bestaan…

'k Droomde de dag en 'k Droomde de nacht 'k Ontwaak, terwijl men(sen) Dacht(en): 'Hij ziet ze vliegen' 'Waarom nou alweer die Leugen'? Uren kropen gestaag voorbij De dag en Nacht. Opnieuw De dag. Weer Wakker Met grote gevolgen Voor allen betrokken en Voor allen vértrokken Voor jou Voor mij (Relaas van een ex-comapatiënt…

Het zou zo mooi moeten zijn Waarom voel ik dat dan niet Het zou me moeten raken Mijn hart blij moeten maken Waarom komt het als verdriet Waarom huilen Als lachen zou moeten Waarom schuilen Als ik iedereen kan begroeten Waarom troost, zelfbeklag en pijn Terwijl het zo anders moet kunnen zijn Zo gaat het al een tijd Genieten van het leven…

Lieve Mam, Ik leg mijn hand in de jouwe Geef een kus op je wang Even voel ik me heel klein Van binnen onzeker en bang Nog even mooi als altijd Je blik geeft me rust Het is goed mam zeg ik zachtjes Ik geef het stokje door Ik voel een klein handje in de mijne Een klein kusje op mijn wang Het is goed mam zo moet het zijn Ik geef het stokje…

Het hoofd tegen de verwarming gesmeten. Tranen als stukken chips over de vloer. Leegte. Als de wereld stil zou staan, en de vader neer zou dalen, dan pas zou, van stof tot stof, verdriet bedaren. Vergeten zijn. Het is als weten dat je niet meer weet of als voelen dat er iets ontbreekt. De wind die langs de ramen blaast heeft de herinneringen…

Mijn wil leek gebroken Voor even Soms lang Al jaren weer Werk ik Met soms nog Die hang Die lust De waarheid van Boven Die heldere ogen Zij spraken en Zeiden Jij hebt het gehaald Terwijl ik toen kroop Door het Oog van De naald…

Ingehaald door het verleden verdwaald in het heden leeft zij van dag tot dag zonder te weten welke Dingen die voorbij zijn mensen die weer jong zijn soms allang dood zijn spelen rollen in haar tijd Soms is er even licht voor een trouwe bezoeker maar al snel glijdt ze terug in haar eigen echte wereld ver weg voor iedereen…

Er is geen protocol geen scan of röntgen ook en uit 't bloed valt niet te lezen doktoren zeggen dat de kwaal niet is te spotten behandelplan geen zin noch nieuwste medicijn, amerikaanse therapie, bestraling of chinese naalden geen donor helpt gesprekken vallen stil alleen hormonen doen hun werk Er is geen kuur voor liefde…

Heel soms vind ik haar een oude zeur Kan ik niks met haar gedoe Heeft haar hoofd een rode kleur Schudt ze geagiteerd zo af en toe Soms kan ik niks met haar gevoel Inleven heeft totaal geen zin Ze blaast en bromt zonder doel En we gaan er niet meer tegenin Maar soms, dan heeft ze een goede dag Dan lacht ze is vrolijk en blij Vraagt of ik…

Blijf bij me als de avond valt met de pijn en de koude nacht tot na de dromen die weer komen Over de wind die de bloemen striemt tot ze hun kopjes maar laten hangen sommigen voor altijd geknakt anderen slechts tijdelijk gebogen Over de vlinders met gekrulde tong die begerig naar nectar zoeken in gebogen of geknakte bloemen vermoeid…