Netgedichten

netgedicht (nr. 30.223):

Gebonden handen

De wens staat in je ogen
het verzoek haalt
niet je lippen,
je kunt niet meer vragen
‘help me alsjeblieft’
we kijken toe,
hoe je uitgeput en moe,
meer dan gelaten
alles laat gebeuren.

We kijken weg,
van de wens,
het verzoek,
we luisteren niet,
want je kunt niets meer vragen!

Zie ook: http://www.radiocapelle.nl/tegenmiddernacht

Schrijver: An Terlouw, 15 januari 2010

an.terlouw

icloud.com

Geplaatst in de categorie: ziekte

Gebonden handen

4.1 met 15 stemmen

984

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Haico ten Brinke, 15 jaar geleden

Ik denk dat dit een perfecte omschrijving is van een hopeloze situatie. Voor velen herkenbaar. Werkelijk schitterend geschreven, en tegelijk erg triest.

LadyLove, 15 jaar geleden

Pijnlijk voelbaar, de machteloosheid, prachtige titel, en wat 'n plaatje van 'n vlinder :) Sterkte

Martien Montanus, 15 jaar geleden

Zeer pijnlijk die hulpeloosheid!
Mooi geschreven!

pama, 15 jaar geleden

Heel invoelend gedicht.

Geef je reactie op deze inzending: