Alle inzendingen over moed

In de slokdarm zit de kanker die kanker moet er uit het eten kan er niet meer door, en als er niets aan wordt gedaan dan vliegt ze achteruit... Een operatie is gevaarlijk 't duurt ook heel erg lang Ze kan er ook aan sterven, en ik, ik ben zo bang... Ze zat daar als een vogeltje 't gezichtje werd zo wit Ze is al een-en-tachtig jaren…

je zei dat je niet durfde terwijl je dolgraag wilde zingen in een microfoon het lijkt zo heel gewoon je dochter zong zo prachtig en jij bleef aan de kant totdat ik je overhaalde en meenam aan de hand "starry, starry night" een lied uit jouw jeugd ik zong zachtjes mee en genoot van jouw vreugd je hebt een drempel overschreden gedaan…

Toon echter moed: beken je fout. Irak moet worden opgebouwd. Nu heb je nog voldoende geld. Verspil het niet met bruut geweld. Wees moedig en beken je schuld. Wellicht word jij alsnog geduld en wordt de straf je niet fataal, die volgt in 't wereldtribunaal.'…

u zien we het licht met L vrijwillig tot vrijwel niets verplicht voelen we de rilling langs de rug ontroering in ogen op steeltjes het hart van slag op de juiste plek pijn in het hoofd verdwijnt vlug u wordt verzocht u naar de uitgang te begeven, ga niet langs AF, u krijgt geen korte metten noch koorgezang, u moet het doen met de nieuwe moed…

Het wordt al nacht en toch blijf ik ik ga niet meer ik wacht Als de koele schaduw van mijn leed nog koeler wordt zal ik nog wachten Als de bladeren vallen en als zand de ware grond verbergt en geen plant nog groeit zal ik nog steeds wachten Als een mooie roos wanhopig treurt na haar bloei zal ik nog langer wachten Als de wolken…

kwetsing geen erkenning veel te veel pijn ze heeft de moed om het alleen te dragen kijk eens hoe knap ze het doet glorie, victorie! jij ziet... haar pijn haar eenzaamheid haar verdriet jij hebt moed jij kijkt naar haar jij bent bij haar jij geeft haar een hand laat haar op eigen benen staan…

Liep augustus op zijn einde, sloot de badmeester de hokjes af, fietste neuriënd september in. Niemand was er dan ook bij dat ik de plank betrad. Ik was geblinddoekt als een deserteur. Dit zijn de stappen bang bang bang. In het Bospad op de hoge zweet men het peentje bangverlang. De zon stond even laag als ik en stond op punt van zakken…

in de verte, waar het trilt een langzaam wezen geen haast, geen spoed maar moed om te durven kijken naar het geluid van de stilte die zich hier verborgen houdt aan mensenregels door de tijd zelf opgesteld het is koud, ondanks de hitte van een machine in overdrive give me five en laat ons gaan naar het einde aan alles een ontmoeting met…

Geel is het licht en kort de dagen maar liefde blijft en ook het vragen naar nieuw geluk en levensmoed; dat zij je vergezellen mogen in 't komend jaar; dat mededogen en vrede oeverloos je groet.…

Niet meer verlegen is de straffe drinker: de man gebruikte vele glazen moed. Een vrijkous heeft-ie aan z'n rechtervoet en bovendien nog eentje aan z'n linker. Met vrijersvoeten in z'n stoute schoenen wil hij zich op het liefdespad begeven. Hij is te lang een man alleen gebleven; nu zoekt-ie naar een vrouwtje om te zoenen.…

waar ik nooit echt aan wen is dat ik geen lefgozer ben soms denk ik hoi je komt er aan het is op til schop er nog wat branie bovenop waarna ik telkens weer in alle ootmoed constateer het wil niet en niet omdat ik niet wil maar ergens houdt het op…

Stuur jezelf op patrouille door de dichte wouden van je schroom. Verken de plek waar zelfs geen zonnestraal meer door de bladeren van je bedeesdheid dringt. Hef daar een oerkreet aan, zo'n volslagen authentieke brul, die zich als een laaiende loper uitrolt door het struikgewas. Veeg alle gêne onder dat tapijt en kom eroverheen, als…

Staande In de zon Lopende Naar de nacht Gaande Naar waar het begon Hopende Dat jij lacht Zoekende Naar moed Levende Voor jou Vloekende In de zonnegloed Maar gevende Mijn liefde, want aan jou blijf ik trouw.…

Zwarte Paarden draven over het strijdveld van De Dood. Het gras dat ooit zo groen was, is nu donkerrood... De strijd is al gewonnen Onze zielen worden één, De soldaten van het goede, Veranderen in steen. De laatste strijd gestreden, We hielden ons niet meer groot, We zijn voor altijd verloren, In de handen van de Dood…

Ruimte latend, aangetrokken lachen, huilen, samen knokken Hecht niet, laat een ander vrij Uitgangspunt is zij aan zij Spiegel van onzekerheden Moed om samen op te treden Niet altijd veroordeeld tot samen een stukje lot.…

rond het licht van een campinglamp spelen perkament gevleugelden hun dapper vlinderspel…

Vrees niet, die boodschap blijft weerklinken en zelf ben j'in die roep gaan staan, al voel je ooit je moed verzinken, al zie je soms het duister aan, al kan je voet alleen nog hinken - dàt woord van Hem draagt jouw bestaan.…

Maar dat alleen kan niet je honger stillen omdat je hart nog meer zal willen: het zoekt naar liefde, levenszin en moed, naar vrede, vreugde en een blije groet. Wat drijft je, vuurt je aan en kleurt je dagen? Waar schuilt het licht dat jou wil dragen? Heb je al iets gevonden van dat al? Ik hoop het, maar de weg erheen is smal.…

gebroken, vertrokken alle keren op een houten slee, die plaats biedt voor twee, ik dien dat te accepteren, voor al die anderen die het tegendeel beweren,ik beween haar in gepolijste steen, ik kerf in hout haar klare faam, verwerf haar taal op eigen naam, fluister haar geduldig toe, pedante onzin ter eigen gewin, in besef dat de moed…

Zwijgtalen spreek ik geen stemtoon gehoord toch een lang gesprek in voering gesteld Oogkijkend naar dat wat men geeft getuigd hersenenslag aan het werk om correctie aan te brengen.…

In alle stilte, kijkt de zon neer op de aarde, die ontwaakt fris aanvoelend stralen Gevoelsmatig verwarmend felle steken van de zon dwarrelen neer op de grond Zonovergoten schijnwerpers dragen toe tot de pracht van een lente dag met zon Lucht gedrevenheid, warme wind geblazen en meegetrokken door die enkel schapenwolk!…

In je mooie zwarte ogen stond het geschreven Behoed had je ze, gevoed, bestaan gegeven In hoe je eruitzag was je shock te zien ’t Kon je niks schelen, met alle gevolgen van dien In je zwijgen, je niet bewegen, was het te horen Je dartele jongen voor altijd verloren In je Strijd voor hun leven tegen Roofdier met Klauwen heb je hen…

van verdriet bewust ook weten huilen helpt niet het lost niets op geeft even lucht na een hele diepe zucht ben ik mij weer heel bewust wat er op mijn schouders rust kijk in de spiegel mij zelf aan veeg boos weg nog weer een traan recht dan mijn schouders strek mijn rug en ga er voor vecht mijn weg terug doel bewust vol angst en moed…

Dan weten wij ons ook doorvaren van Geest en licht, van moed en vuur, al zal ook door de last der dagen die glans verstillen uur na uur. Uit: septemberkruid, 2002, p.33…

Ik weet dat ik niet goed genoeg mijn best doe, om hier uit te geraken ik staar mij blind op een grijze muur de ankers van mijn ziel zinken niet raken niet tot de bodem zoeken altijd een uitvlucht om niet te zinken kijk ik naar de vogels rode vogels bonte vogels maar ik weet mij niet te vliegen en klim langzaam hoger uit diepere dalen…

Verjaren is in dankbaarheid ook zingen en met herboren moed het zware dragen, want 't leven is toch goed.…

Het gaat sneeuwen de indrukken in het wit gemaakt vullen zich met vers en zacht vlokken kosmische deeltjes Geen weg terug hemel en aarde even blank Het grote verdwijnen kan gaan beginnen Er groeien vleugels zachtaardig met donzige veertjes uit de huid De zon geeft licht en is ver weg Aarde en warmte duwen hem omhoog De zee spint haar…

Het leven liep niet bepaald over rozen Daar heb ik echt niet voor gekozen. Het heden is wrang, bitter en bang Ach, het gaat zo zijn stilletjes zijn gang. De nacht voelt bitterkoud en erg beverig Het ochtendgloren wordt toch wel wat zweverig. Een overwinning wordt vaak duur betaald Je kan dan wel pronken: 'k heb het gehaald. Een scherp…

De armoede heeft je wakker geschud de geest kan niet leven van water en lucht ademnood van de ziel raakt dan berucht je bent door tegenslag veranderd ziekte en geldgebrek hebben je eenzaam gemaakt in een leven zonder genegenheid waar drank geen oplossing bood je tussen de wal en schip viel met niemand om je te redden de strijd om…

sterk zijn is stralen zelfs als je niet gelukkig bent sterk zijn is glimlachen terwijl je zou willen huilen sterk zijn is kalm blijven ook ten tijde van wanhoop sterk zijn is steun geven terwijl je zelf steun nodig hebt sterk zijn is iemand troosten ook al ben je verdrietig sterk zijn is de moed hebben om met iemand iets goed te maken.…