800 resultaten.
[God heeft een huis gebouwd]
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.993 God heeft een huis gebouwd en dak
en zoldering bespannen strak
met kommer, druk en droefenis,
weedom er de bevloering is
en alle wanden zijn bekleed
met zorgen en met harteleed
en in betreuren ingehuld;
Hij heeft de goeden er in weggeloken
en toegesproken:
de sleutel van uw deur is het geduld.…
Onstilbaar
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.188 Waar ik mij wendde is heel het woud betoverd:
Onder de stammen spreidt een glanzig trijp*
Van ijsmos en de ruiselende rijp
Heeft wonderlijk weer boom en struik geloverd.
Roerloze rust omfloerst het wit gewemel:
Kristalbos op een dik-bevroren ruit
Gelijkt het woud, en wind noch één geluid
Beweegt de bleke stilte van de hemel.
De grauwe berg…
O Herders-knaap
poëzie
2.0 met 11 stemmen 3.830 O Herders-knaap, die bliest op zoete fluitjes,
Wie zijt gij wel, wie meent gij wel te wezen:
Een van die dichter-vorsten, die vóór deze
Zongen hoog uit, niet zoekend naar geluidjes,
Maar zich-zelf voelend in diep-innig vrezen
Voor hun-zelfs grootheid, op 't gelaat der luidjes,
Daarom-heen luistrend, heerlijk staand te lezen?
Gij…
DE VERLATENE
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.443 Eens had ik bloemen lief en was om ’t springen
Van beekjes blij zoals een eenzaam kind;
En dromend zocht, en onder spel en zingen,
Ik ’t leven door naar wat ik nimmer vind.
Mijn waarheid zocht ik en ik droomde een logen;
Om ’t eigen zelf heb ik mij zelf bedrogen.
Ik heb verlangd naar lippen die mij kusten,
Naar ’t lachen van een diep geliefde…
DE LINDEN DER ABDIJ VAN TONGERLO
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.973 Aan de Eerwaarde Heer kannunik Daems,
dichter van 'Luit en fluit'
Sieraad en glorie dezer vlakke, kalme streken,
steunvaste en eeuwenoude wachters der abdij,
staan pal de linden, die in vrede of stormgetij,
geen voet, geen vingerbreed van hun standplaats weken.
Wat hebben ze ál getrotst: - En toch de vogels kweken
er, zingend, 't vinnig…
MIJN handen zijn zo heet
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.271 MIJN handen zijn zo heet -
mijn ogen branden zo moe
diep in mijn hoofd, ik weet
niets meer, ik ben zo moe.
Er zijn stemmen op straat,
wind en hemellicht -
om me is droog gepraat,
mijn gehoor zwicht.
En er is niets in mij over
dan het arme hongrig' verlang -
ik heb het zo lang, zo lang,
het wil niet meer over.…
Woluwe-Dal
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.459 Van alle gulden heuvelkammen kentelen
lijnen, die lenig naar elkander wentelen
te zamen vloeiend in het dal,
als fijne ideeën, die heur draden mengelen,
uit elke geesteshoogte, en samenstrengelen
tot één harmonische gedachtenval.
Van alle verre kruinen wellen wateren,
die speels in spiegelklare beken klateren,
saamborlend in de lage…
Vogels
poëzie
3.0 met 16 stemmen 5.782 Daar is een fijn gekwetter in de lucht
Van vele vogelkelen,
Mij blijft dit lichte vogelengerucht
Alwaar ik ga, omspelen.
Het is het tjilpend lief geluid,
Het fijn gepiep van mussen,
't Is nu en dan met ver gefluit
Een merelstem daartussen.
Het is het zacht en blij gekweel
Van mezen en van vinken,
Die even soms uit vrijer…
De orgeldraaier
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.037 Ik draag langs ’s Heren straten
mijn klagend orgel om,
en zing, op droeve maten,
mijn eigen ’t wellekom.
‘k Zing afgezaagde zangen
van ‘een gebroken hart‘
van ‘onvoldaan verlangen’
en ‘onbegrepen smart’
’t Volk luistert, onverschillig,
naar ’t lied, van ouds bekend;
soms reikt me een vrouw, goedwillig,
een kruimel of een cent.
Soms…
GRAF-PALEISJE
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.895 Ik maak van al de mensjes, die ik liefde,
Beeldjes, die 'k ópzet in mijn hersenkas, -
Bleek en beweegloos, als gebootst uit was,
Staan ze, - stil doden-huisje van mijn Liefde;
En slag op slag, die dit mijn hart doorkliefde
Is daar gegriffeld, aan de wand, in kras
Bij kras van letters, die geen sterfling las
Dan ik, - vreemd doden-boekje…
Ik ben van nacht ontwaakt
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.977 Ik ben van nacht ontwaakt met wilde schrik,
Met droge lippen, en gebroken kracht.
Het klamme zweet op ’t voorhoofd, ’t bloed in jacht
Bonzende door mijn polsen, traag en dik.
Toen heb ik liggen staren in die nacht,
Met grote ogen, met verwezen blik,
En naast mijn hoofd, daar telde een zacht getik
Mij de uren voor, die ‘k zó heb doorgebracht…
O Dood-zijn, liggend in een kist
poëzie
3.0 met 9 stemmen 4.385 O Dood-zijn, liggend in een kist, verterend
Langzaampjes aan, o eeuwig-eenzaam stom
Klein stil gelaat, op 't witte kussen, kerend,
Schoon 't Liefste u smeken zoude, u nooit meer om.
O, Mensdom, dat niet wil blijven stil lerend
Van Uw-Zelfs innerlijkste Zelf, o dom,
O, dom ja, daar ge u-zelf vernerend, krom…
Dat kouwe vlees van een ander
poëzie
2.0 met 8 stemmen 2.390 Dat kouwe vlees van een ander
tegen m'n droge handen
en mijn ogen onzichtbaar in de nacht -
dat koele sappige vlees - en al de kracht
van me de nacht in - 't is als dood,
alles zwart, geen wit, geen rood -
mijn hele hoofd lijkt wel koel,
er is nergens een doel -
zo lekker zwart is de nacht,
zonder ogen, zonder gedacht,
dat natte…
ZELF-VERANDERING
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.386 Ik ben te veel een mens geweest,
Een mens, die gilde en klaagde en schreide,
Die dronk zijn glas en vierde feest
En diep-gevoelde dingen zeide.
Nú ben ‘k een delicaat artiest,
Verliefde van zijn fantasieën,
Maar die zich ’t allerliefst verliest
In zijn kokette melancholieën…
Melancholie-om wie? om wat?…
Ik weet niets meer, kan niets meer…
'K WEET NIET OF IEMAND ...
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.798 'k Weet niet of iemand, door dit boek bekoord,
ooit meevoelt met het harte, dat daar klopt,
ziek van veel lijden, liefdeloos verkropt,
en van véél liefde, in lach en traan gesmoord.
't Zwelt niet, van al mijn voelen opgepropt:
soms kende ik vreugde of streed met daad en woord.
't Is slechts mijn smart, die van de volle boord
des bekers,…
TOEN IK ROZEN KREEG
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.273 Rozen, ik vind u droef,
Rozen, mijn tranen breken
Uit ogen, die anders stroef
En onverbreeklijk keken.
Rozen, uw wit en rood,
Fel in de lucht opbloeiend,
Schijnt mij géén morgenrood
Van nieuwe liefde, ontgloeiend.
Maar toch, ik vraag: Bloei door,
Bloei door in mijn nabijheid:
't Is of…
Verdoemd!
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.815 Verdoemd!
Allen zijn klein,
Geen is er groot,
Beter weg in de dood
Dan verdoemd met het kleine te zijn.…
't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen
poëzie
4.0 met 17 stemmen 3.432 't Was niet het op- en neerslaan uwer ogen,
't Was niet het heldre lachen van uw mond -
Ik weet niet, weet niet wat mijn lippen bond,
Toen gij daar zaat, het tere hoofd gebogen,
Dat hoofdje, als een bloeme, zacht bewogen
Op iedre adem van de ziel: ik vond,
Ik vónd geen woorden in die éne stond,
Dat ooit…
DE ZEE
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.549 De zee, het enige leven dat strekt
Van begin tot einde
-Terwijl alle andre, voor kort gewekt,
Gedwee en weerloos verdwijnen-
Geeft in eeuwige breking
De grote, zachte verzekering
Dat, wanneer allen versterven, verstijven,
Zij bevallig zal blijven.
En als ik ga gehaast,
Genaderd en genaast
Door de jagende dood,
Hoor ik de troost
Van ’t…
IK HEB GELIEFD
poëzie
3.0 met 14 stemmen 5.745 Ik heb geliefd met het alinnigst wezen
Van mijne ziel zovele lange jaren
Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen
Naast mij en om mij trok door het stage staren
Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren
Van schoonheid om mij, of niet een van dezen
De alenige onvolprezene zou wezen,
Die mijn zou zijn in de ongeboren jaren.
Toen kwaamt…
O DOOI-WIND
poëzie
3.0 met 16 stemmen 4.093 O dooi-wind, dooi-wind, dooi, o wind, o dooi!
Gij die van ’t zuiden aanvliegt, maak, o maak
Dat al, wat stokte, weer op gang geraak’,
Dat al wat dor is, word’ weer mooi!
- Ik ruik de geur alreê van gras en hooi
Uit gras en zooi – en dat weer ’t al ontwaak
Tot nieuwe muziek en zangerig vermaak,
Dat ook ikzelf uit kille koude ontdooi!
Ik zie…
zangen van Isoude
gedicht
2.0 met 11 stemmen 5.644 In alle dromen zullen saam we zijn
en zul je vast mijn moeë handen houden
In alle dromen zullen wij vertrouwden
en lieve vrienden en genoten zijn
Maar in het leven zal ik langs u gaan
met verrë ogen en plechtstatig groeten;
En iedre dag zal ik de straf uitboeten
van zoeler nachte-gaven eindloos zoeten
zalige huiver om herwonnen waan.…
Jonge moeder
poëzie
3.0 met 18 stemmen 3.162 ‘Hoe vreemd dat mij gegeven is,
wat niet mijn eigen leven is,
maar sluimrend in het mijne hing,
en ging,
en brak de draad,
en wezen wou in eigen staat.’
‘Ik ben nog moe...
heb ik geleden?
of is mijn droom uit mij gegleden?...
Ik doe mijn ogen dicht
en ben tevreden,
en mijn gedachten en mijn lijf zijn licht.’
‘Is dit nu barens-
nood…
voorbij.
gedicht
4.0 met 71 stemmen 41.008 verleden jaar was je nog niet gekomen,
en nu ben je al weer weken weggegaan.
het scheen, je zou je léven van mij dromen,
en nog geen jaar heb je mij na gestaan.
je kwam als stormwind, jong en fris en nukkig,
je mond was zengend in mijn huivrend haar,
en 'k borg mijn hoofd zo wonderlijk gelukkig
weg aan je borst, als kenden wij elkaar.
ik…
herinnering.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 543 Scherp verstand wist te verzamelen
klaar bewezen grief op grief.
't Domme hart kon enkel stamelen
'k heb je lief, ik heb je lief…
Morgenwandeling
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.394 Verlaten wij het slapeloze bed,
waartoe nog langer liggen waken?
van woorden is geen droom te maken,
die van het loden leven ons ontzet.
Sla om het vale afgedragen kleed,
bedek het bloot slechts van de voeten;
wij gaan en komen zonder groeten,
wij gaan naar ‘t bos, dat van geen wanhoop weet.
De berken in het bleke nevellicht
gelijken…
De nacht
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.162 Dit is de nacht - -
Nog hunkeren in volgehouden wacht
de vrouwen bij het lantarenlicht,
dat, krankend op het hongerbleek gezicht
haar aanprijst als de winkelwaar,
de late, doelverloren wandelaar,
die ’t lonken van de vreugdeloze lach,
in ’t uur van leeg geworden dag
verstaat.
Aan beide kanten van de nu te brede straat,
een muur…
LEVEN
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.672 LEVEN, zoele omsomberde even inschitterde,
in de luchten, de regene, de zachtstrijkgevederde,
o leven het gevende altijddoor stillende,
o leven dat toch schijnt het altijddoor willende,
het inzwevend kameren, het volop verlichtende
de wegen, waarlangs gaat het eenzaam uitzwichtende,
klaar, nimmer dromende ogenbewegen,
armstrekkend leven…
Herdenking
poëzie
3.0 met 15 stemmen 3.838 Nous n’aurons jamais plus notre âme de ce soir.
HENRI BERGSON
De hemel is één sterrenregen,
Maar niet als in die ene nacht.
Uw hoofd zo zoet tot mij genegen
Maar niet als in die ene nacht.
Wel kunnen onze lippen kussen,
Maar niet als in die ene nacht.
En ’t hartsvuur zal de lust wel blussen
Maar niet als in die ene nacht.
Uw ogen…
Nederlands toekomst
poëzie
3.0 met 9 stemmen 293 I
't Is wel die gulden mond uit 't koele Noorden,
Die ons met warme woordenklank begroet, -
De tedere en forse toon dier volle akkoorden,
Gedragen op die innige hartegloed!
Wees, Ziener, ons gezegend om die woorden...
Lang dreunt hun nagalm door ons diepst gemoed;
Al wat we, luistrend, in ons zelve hoorden
Is 't, dat…