Alle inzendingen over vrijheid

er zweven engelen in de lucht, ik pak ze stuk voor stuk en zet ze op een rij hun vleugels licht gebogen dichtbij elkaar schoven bekijken ze me hemels blij dan spreken ogen die naast God het donker ook gedogen dat er vaker liefde wordt gewenst ik kijk ze aan en voel me een slecht mens gelukkig breekt de lach weer door en worden…

Of andersom daar hoor je wel eens wat over en dan moet ik altijd denken aan Van Morrison die zingt How can you know somebody else if it takes more than a lifetime just to get to know yourself hoe hij dat weet - more than a lifetime - is me een raadsel maar lekker klinkt het wel.…

we namen de zee ze golfde verlangen in het grijzige groen onder een hemel met wolken behangen ze krulde haar passie in bulderend wit ze schuimde naar voeten bracht vochtig haar groeten je zocht in de schelpen het blauw van je ogen het spikkeltje bruin deed je in wonderen geloven je kijkt naar je kind dat stil zit aan strand overweldigd…

Aan de zijlijn kijkt ze toe, blijft daar ook het liefste staan. Niémand krijgt haar ervan weg, sleurt haar ervandaan. Haast onzichtbaar stelt ze zich op, bijna verdekt, zo lijkt het wel. Want in het middelpunt te staan is niks voor haar, nee zeg, stel,dat de aandacht eens op haar afkwam. Ze staat niet graag in de belangstelling, is…

Ruimte, olie en een strenge wind zijn de eerste ingrediënten op weg naar niets. Ik waai verdwaasd mee vergeet het jaar de vangst van uitvaren met de boten van alle dag kijk in de spiegel die de middag knipoogt tot een hoger niveau. Op de voorplecht kleurt een droom het water naar een regenboog.…

Een Amnesty-kaars is voor sommige mensen het enige licht ---------------------------------------- © Jan Bontje 1998 Geschreven na mijn optreden op een culturele avond van Amnesty International afdeling Spijkenisse op 25 november 1998 in de CSG Angelus Merula, t.g.v. het 50-jarig bestaan van de “Universele Verklaring van de Rechten van de Mens…

Sneeuwkristallen streken langs haar slaap naar beneden in een droom die droomde tussen hoofd en kussen Een nacht vol sterren dwaalden tussen handen vingers stilden de donkere trilling het naarstig weerzien De ochtendzon ontwaakte raakte betovering tussen nu en de lakens van verleden…

Vliegen als een vogel Zo vrij als dat ze zijn Zo wil ik me ook voelen Niet meer opgesloten En storten in een ravijn Vliegen als een vogel Soms onder moeders vleugels Maar zelf ook kunnen vliegen Vrij en los… Vliegen als een vogel Hoe kwetsbaar en klein Zo vrij in de lucht Zou ik ook wel eens willen zijn.…

Als wolken samenspannen, boven het gewelf van de stad. Als krachten ontspringen vanuit het niets, voel ik me zwak. Ik hoop, ik wil zo graag zijn als die wolken. Voorbij te drijven, in kracht, zo sterk heel ver weg.…

Op heroïsche klanken fijn besnaard danste de dichtkunst met gezwinde vaart over het verzengende schuim de hunkerende zee eeuwig bezongen alle reizen mee tot in het hart van ’t gedroomde oord waar haar ziel nog altijd wordt gehoord…

Een nieuwe morgen zonder zin te gaan te staan ze rolt over naar de andere kant luistert naar vage echo’s maar spanning neemt de overhand en striemt de bolling naar een diepe zucht steun voor steun hand voor hand voelt ze de ongeduldigheid het willen – de strijdt - ontwakend levenslied waar blijft toch de tijd die verlossing…

En ik huil ik huil hard, ik huil zacht maar ik huil en ik stop niet En ik schreeuw ik schreeuw schel, ik schreeuw snel dus ik gil ik weet niets, het doet me niets en ik stop niet Zo warm is de zon verstikkend zo warm zo koud ben ik maar ik beweeg niet Zo groot is de wereld reusachtig zo groot zo klein ben ik minuscuul als een…

Een glazen zee bedwelmt het asfalt als nevel liggend op een weiland niet stil, maar ondoorzichtbaar van een afstand niet wit, maar bont gekleurd als de regenboog bij wisselvallig weer. Een stortvloed van golven buldert van voor naar achter en weer terug, gegil uit de zee als een oorverdovende wind die alles stillegt na zijn aanwezigheid.…

Rondgedwaald tussen dorpen en steden Tussen het groen en het beton Tussen paden en wegen Op zoek naar een plek Warm en geborgen Resteert er niets anders Dan terugkeer Van de verloren dochter…

Want tot wanneer was ik het kind dat ik als infantiel herken bevreesd voor god en de verdoemenis omdat werd meegekeken hij was er altijd bij en zo ik dat ooit zou ontkennen kreeg ik klappen want god zit hoog… dat is goed bedenk ik nu laat hem mooi zitten even terug begon ’t ontkinden bang als zoektocht naar vandaag en liet hem…

ik zing de vogels in de bomen ik groei het koren op het land ik hoor het vormen van de wolken ik straal het zonlicht in je hand ik kijk de kleuren aan de hemel ik voel het speelt in mij, het kind ik bloei de bloemen in de velden ik vlieg een vlinder in de wind…

fluitend tussen mijn tanden brand ik pijptabak tot rook ook uit de gaten van mijn neus blaas ik wolken met geur alcohol ontsmet het vlees en laat de keel branden ook de wanden van mijn neus waar ik dagelijks mee snuif…

in een storm verwaait het gebroken glas zijn doel voorbij tussen vingers als was in stromen vurig zand korrels van een ander leven koelt het nieuwe hart dat het oude heeft gegeven het helende begin naar een toekomst van slagen door wijsheid verwelkomt reis naar hoopvolle dagen…

Ze kijkt me aan met haar reebruin intens, verloren, angstig, triest geeft me `t gevoel te willen sterven Ik hoef je niet te laten gaan maar je kunt vliegen dus ik leg je neer; vrij de vleugels te zwerven even niet begrijpend, d`r kopje schuin tot haar donk`re ziel `t blauw verkiest vlak voor ze `t gras laat werv`len door zacht haar…

de gruwelijke wreedheid van het moeten verlaten door prikkels die binnenuit mijn weerstand doorboren ik geef geen ruimte aan de voorbijbeweging die het verstand tot waanzin en een snelle vlucht gebiedt maar neem gretig bezit van de beste houding in een levensvolle teug neem ik mijn vrijheid terug…

Kerstgedachte 2003 Vuurwerk, Knallen die klinken tot diep in de nacht blije gezichten, een kind dat hard lacht vuurwerk dat knalt, 't wordt afgestoken de beste wensen worden uitgesproken armen omarmen, en iedereen kust dorst wordt met dure champagne geblust vreugde en feest, gelukkig nieuwjaar een waanzinnig…

in het gieren van wind zal ik je horen de lach van jouw kind dat steeds wordt geboren het bezweert alle golven met muren van zand graaft geulen met voeten schept met verliezende hand je huist in gewoonte draagt sociaal als pak niet als gegoten maar vaak veel te strak als je dan thuis komt wieg je je kind geeft het de vrijheid…

je hebt dat ongetemde en dat trotse een bergbeek in godzalige natuur het water van het allereerste uur belaagt de oude wortels, speelt met rotsen je bent nog onbezonnen en nog puur een wild verlangen laat je telkens botsen te jong nog voor een overwogen klotsen tegen de tirannieke kademuur maar achter verre bochten wacht het dal eens zul…

De lucht is vochtig helder. Twee hemelsblauwe kijkers priemen er doorheen. Een waterig zonnetje trekt als een stiekeme glimlach de aandacht. Een grote V wijst richting. Ik hoor een zacht geluid en wanneer ik verwonderd opkijk besef ik pas dat het van binnenuit komt. Als een bijna fluisterend stampvoeten komt iets dichterbij. Ik adem…

witte strepen krijten in het blauw hun verre reizen schrijven adem in de kou op weg naar tropische verblijven ze laten alles achter zich de zorgen en hun zaken het huis en met de buren thuis voorlopig niets te maken zie kiezen voor comfort lucht om hen te dragen geen boot of druk verkeer treinen die vertragen ik aard in somber…

Laat me gaan, je moet begrijpen dat het ophoud hier, Voer me mee, naar waar mijn rivier zal uitmonden in de zee. Ga niet mee, ik moet alleen onderzoeken wat er is, Ga niet mee, je weet dat ik terug kom als ik je mis, Maar ga niet mee. Ik zoek mezelf, moet mijn eigen pad zien te vinden nou, Ik zoek mezelf, laat me wennen aan een…

ik wilde je wat golven geven pakte water uit de zee alleen het schuim bleef over handen deinden zachtjes mee ik keek verbaasd je lachte om mijn falen koppig ging ik door om toch die golven te gaan halen je hebt me toen de wind geleerd van stroming en getijden ik dacht niet echt verkeerd maar schoof de logica terzijde we golfden samen…

Daar staat nog de boom uit mijn fijne kinderjaren waarin ik naar boven klom om over de hei te staren Daar staat nog de boom uit een vervlogen tijd waaraan ik graag terugdenk een herinnering die niet slijt Daar staat nog de boom ik kijk een keer naar boven schat de afstand en denk dat ik durfde,niet te geloven!!! Als je jong bent…

de pijn is zoet verlang zo heftig naar snijden en het bloed geef mij het mes dat rust brengt in mijn passie snijd pijn in stukken fijn genieten bloedt vandaag in rode lust ik wil zo graag dat het mes mij kervend kust de pijn is zoet als ik maar heb gebloed…

je klampte slechts aan leuningen de trap was op of af in volgorde treden ontwaakte door mijn hand ik ben het die je spelen laat kijk in de spiegel wie je haat je stappen zijn onzeker struikelen blijkt leven zo ongewis onbeslist vertreden…