2994 resultaten.
sterrenstof twee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
212 het stromend water
ik draag haar naar de zon
het is lichter dan je vermoedt
draag ik haar naar het licht
de sterren liggen
in de rivier te baden
Orion het is dichterbij
veranker daar gewichtloos
zwaar thuis
ontspannen kwam
hij
oog in oog
met een stroom
van vocht
rimpelend in
zijn dode arm
schommelde
in zachte golven…
Zon zee en liefde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
2.682 Ik zie ons urenlang op de golven deinen
met mijn ogen dicht en jou aan mijn zij
we zullen verliefd aan de horizon verdwijnen
ik geniet intens van deze vrije valpartij
Omhelst door de stilte van de zee
laten we ons meevoeren onder de zon
prachtige wolken reizen met ons mee
die waren er al toen onze reis begon
Het oneindige nodigt ons gastvrij…
op ooghoogte
netgedicht
3.0 met 23 stemmen
237 enkele dagen later
zou gestraald hebben in het zonlicht
met precisie omkadert hij
de lijnen die hem voor zijn gegaan
en wendt zich dan af van wat meer
en meer op een droom begint te lijken
regen vult de diepte
reist langs een bedrieglijke branding
langs het vluchtpunt dat op de horizon ligt
als een oever vol bitterzoet
schaduwen en golven…
Kleine dingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
210 bestaan
zweven wil ik over bergen en dalen
stil genieten van een vergezicht
zelf mijn vrijheid te bepalen
dat mijn levensdoel verlicht
met de duizenden vogels zingen
in bossen en bomen her en der
van het geluk en nog zoveel dingen
van mijn liefde niet eens zo ver
warmen in zonnestralen aan het strand
luisteren naar het verhaal der golven…
Verzengende zon
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
284 (Gevaar)
Verborgen gevaar
't Paard van Troje
Onstuimig verwoestend
Metershoge golven
Zeebeving met
Wonden. Gewonnen
Maar ... wezenlijk op
In de verborgen
Moderne kunst
Schuilt seksualiteit
Tussen gil en kleuren
Davert, steunt en
Kreunt.…
Sinds mensenheugenis
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
161 Er zijn zacht ruisende echo’s te horen
van zingende golven die eeuwig ronddolen
op klanken van ontelbare rotaties geleden.
Iets onbekends is door toekomst verholen
en in aanvaardde herhaling aanbeden,
als tijdloze boodschap doorgegeven
in schaduwen van een ver verleden.…
luchtig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
109 aarden,
in de grond van mijn bestaan
er vliegen vogels mee
hun zachte vleugels zingen van de zwaluw
in een ranke luchtbeschrijving
lijkt hun dans
de ondertoon van gaan
ooit, als de seizoenen kruisen
trekt mijn lijf haar sporen mee
maar haar frêle vrouwenwaarde
lacht wolken weg naar open zee
wonderlijk en mooi
verdiep ik er de golven…
geen titel
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
116 jij en ik zitten tegenover elkaar
kijken samen in onze ogen
en daarmee in onze ziel
je blauw groen
herinnert mij aan de zee, de zee
ik verdrink er in
de aanspoelende golven strelen
jij bent zacht, een zucht
die mij leven schenkt
op de duinen van jouw lippen
geen helmgras
maar teder mos,
dat wij kussen met open ogen
een overweldigende sensatie…
Je moet een vogel zijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
251 je bent zo Zon – zo Maan –
– zo neon Rood –
in het blanke licht
rank te staan
ik geur in je op
en stamel mijn stem vast
door jouw blozende honingraad
wil ik zijn als de stoeiende libellen
om dan al zoemend ten ondergaan
daar de woeste golven
– gelijk aan kerktorens –
alle bellen rinkelen doet
vraag ik je – bind me in –
vorm…
WILD SCHUIM
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
172 De woeste branding
van de wereldzee "leven"
springt brullend op
tegen rotskust en klippen
wil het harde lot
dat onafwendbaar schijnt
tarten _ verwinnen
maar
stort vernederd in elkaar
woelt krullend door zich heen
om straks weer aan te vallen
moede golven rollen
traag tussen de stenen
zijn dan bezadigd water
in nauwe ruimtes
overhuiven…
Jouw Glans
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
614 het is lust
als ik je plagend streel
wanneer wij
gevoelig
onze lippen hun weg laten bevaren
over golven van genot
zie ik vrijelijk en trots jouw glans verschijnen
langzaam
met tedere aanraking van borst en tepels
glijdend
jouw vingertoppen rond mijn mond
langs de kier
van innerlijk welbehagen
ogen verraden intense broeierigheid
gevoelig…
Onzichtbaar schild...
hartenkreet
4.0 met 36 stemmen
1.301 De zeespiegel trotseren,
vanuit mijn innerlijk 'zijn',
dans ik nu op de golven,
dankbaar in mijn levenslijn..…
Charme en raffinement
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
259 waai mijn luchtkastelen weg
ik wil niet meer met bloemen spelen
de zon in regenbogen zien
flirten met de lente gaat vervelen
geef mij ijzer
om met eigen hand te breken
een storm met huizenhoge golven
om mijn krachten mee te meten
alles om het vrouwelijk geweld
in liefde te weerstaan
waar charme en raffinement
de dijken zijn waartussen…
Maritieme mijmering
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
196 Mijn golven en mijn tij
woelen onafgebroken zonder rusten.
Ik ben het water,
al het leven komt van mij.
Maar beproef mij niet,
ik neem het terug in mijn razernij.
Boven mij gaan de dag en de nacht,
de zon rijst uit mijn schoot,
de wolken zijn mijn sluier
en ik behoed de maan voor de dood.…
Het vege lijf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
144 nog strek ik
mijn armen
bezwerend uit over de zee
spreek de
bulderende golven toe
tot zij langzaam terugkrabbelen
het is geen overwinning
met ongekende kracht
komen zij terug
overspoelen de
opgeworpen wal van zand
mijn woorden gaan verloren
vervliegen in de wind
die aantrekt tot een storm
ruggenspraak onmogelijk maakt
ik…
kermis
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
622 val binnen in dit
spel der eerbiedt
ze zien het zwijgen
donder en bliksen is
schijn der taal
de wijze leren
om gek te zijn
golven in het blauw
wind van west
zo komt ons grauw
dichter bij lucht…
Pasen - De opstanding
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
230 Ikzelf zal je over de golven heen dragen.
Ik laat je niet los.
Mijn geest is sterker dan de materie,
Ik ben de dood voorbij…
Dreigende wolken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
135 heb de wind
niet gevraagd golven
zo hoog op te stuwen
dat de zee tot de duinen staat
een front van
dreigende wolken
in buienlijn langs te sturen
dat zich met onweer ontlaadt
vroeg zomerse dwarrels
vol stuifmeel en licht
geuren van bloemen
zon op mijn gezicht
dansende vlagen
van warmte en lucht
trillende einders met
vogels loom…
Los van tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
130 Stroomopwaarts
strijdend met een kracht
die zijn weerga echt niet kent
dansen golven meer
dan gewenst
Variété die
je pakt en bezighoudt
Slechts met moeders toestemming
genieten zij een mooi vak
Het podium dat meermaals swingt
Een zaal die schaterend zijn wangen veegt
met een tijd die glimlacht
Ziet bar, bestelt een pint
voor zijn vrouw…
Opnieuw..
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
345 Eens zich van een voetstuk laten verdwijnen
om in stilte op rustige golven te kunnen deinen.
Nu, na lange tijd,
opnieuw klaar voor een nieuwe start
opent zij wederom haar hart
belooft zij zichzelf, nog een keer
al doet 't nog steeds zeer...…
Hoor mij
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
277 Niemand die mijn schreeuw der eenzaamheid hoort
Van het vlot afspringen om te verdrinken
In de zee der liefde
Waar jouw ogen mij vol liefde vervullen
Hoor mij het lied der wanhoop zingen
Om verzwolgen te worden door de golven der eenzaamheid
En mijn gelukzaligheid te vinden in jouw ogen.…
Aangelijnd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
220 Als een vlieger laat ik het eiland op
ik draaf de grote leegte binnen
een zilveren draad verbindt mij
met opstijgend strand
de dorpen zijn in zee gegleden
het vee is door de horizon verzwolgen
alleen galopperende paardenhoeven
achtervolgen mij
het wad toont de sporen van dode golven
de wind baart stuifzand en fluisterzang
slechts één…
Duinen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
416 Haar billen als duinen
Opgetrokken uit blank zand
Gestreeld door zijn hand
Waardoor hij mag struinen
Waarheen de heuvel leidt
Volledig in perfecte harmonie
Met haar heuvelige evenknie
Door deze tweeling verleid
Handen als golven hoog
De duinen intens overspoelend
Elke zandkorrel liefkozend voelend
Slechts duintoppen nog droog
Aangetrokken…
(Zw) even
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
143 gaan los
en zilvermeeuwen verschijnen
Met sierlijke bewegingen
buitelen ze hier
door de lucht
Zo eindeloos bevlogen
tussen land en wad
En soms bijna roerloos
zweven ze even op de thermiek
naar hogere sferen
Na een duik in zee
glimt hun verenpak
als gepoetst zilver in de zon
Krijsend vliegen ze rakelings
over zilt schuimende golven…
BEGIFTIGD (2)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
97 Het kind ontkwam niet aan het groeien
Het zat vol meegevoel en zilt
Heeft visemmers vol traan getild
Het wist niet beter dan dat boeien
In zee met wind en golven stoeien
Het wist niet wat het was; een schild
Het werd door dominees bedild
Die bleven kortwieken en snoeien
Zij, één met duinroos en met meeuw
Liep eenzaam langs de havenkade…
venster op de wereld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
221 onder de kastanjeboom
temidden van dezelfde
grijze flats zingt een man
met gebroken stem
traag als kruiend ijs
liederen over het verlangen
om er niet te zijn
te verdwijnen in de zwarte
golven van de nachtelijke zee
uren onder die kastanjeboom
niemand staat stil bij dit
venster op de wereld
gesloten gordijnen sluiten
zonlicht en…
Venetiaanse romantiek
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
75 De gondel golft over de
golven; kent het Venetiaanse
plezier van een romantiek, dat
wordt gedragen door de pendels
van een door de maan beschenen
gondelier.
Een mandoline speelt liefdesklanken,
terwijl de gondel door het water
glijdt voorbij een monumentaal verleden,
dat met liefde tegen de weemoed strijdt.…
Spiraal jij turbulent
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
418 zelden gaan we
samen stormen beuken
op een vreemde kust
na rotsen splijten
op landtongen bijten zijn
de golven langzaamaan gesust
toch donker ik
nog zware buien spiraal
jij turbulent in hoge lucht
spat ik bliksem
tegen puien donder
jij steeds consequent
maar in ontladen
weten we de draden
samen weer te vatten
jouw warme…
De zomer van morgen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
347 mijn voeten
stranden en verzanden
in een zuigende zee
ik wil met je mee
in het dansen over golven
springen in het schuimend wit
zie je gezicht
in de zomer van morgen
je stralende blik zonder zorgen
voel weer je huid
in de warmte van zon smeer
de gevaarlijke stralen eruit
jij dook meteen in de
koelte van water ik kwam
maar…
de meiden veel te fel
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
294 ik ben niet meer
van deze wereld
de zon schijnt me te hel
de meiden veel te fel
kan best wat licht
in water laten schijnen en
hoge golven laat ik niet verdwijnen
maar het gaat me allemaal te snel
ik ben meer een dromer
gewoon geen vlugge komer
genieter met de toekomst in verschiet
al wil ik altijd nog veel slomer
nu zit ik in…