voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.353):

op ooghoogte

op de dijk
ligt een perspectief
dat enkele dagen later
zou gestraald hebben in het zonlicht

met precisie omkadert hij
de lijnen die hem voor zijn gegaan
en wendt zich dan af van wat meer
en meer op een droom begint te lijken

regen vult de diepte
reist langs een bedrieglijke branding

langs het vluchtpunt dat op de horizon ligt
als een oever vol bitterzoet

schaduwen en golven blijven slaan
op het wegglijden van het licht

en hij, hij verdraagt meer stilte
dan het gezichtsbedrog
van de meeuw

wanneer ze samen vallen

Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=Dtwzj7IDb_g

Schrijver: kerima ellouise, 30 mei 2011

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

3.3 met 23 stemmen

363

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden

Ondanks de dreiging van een vervagende branding, zet een nieuw perspectief door. Mooi beschreven!

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Een prachtig gedicht weer Kerima.

Hanny, 14 jaar geleden

Misschien zou het hij onder een stralende zon in een ander perspectief hebben gezien. Prachtig gedicht met sterke slotregels.

Martien Montanus, 14 jaar geleden

Prachtig!

Marije Hendrikx, 14 jaar geleden

Zucht....... Zo triest mooi dat onvermijdelijk lijkende onbereikbare samenvallen....

LadyLove, 14 jaar geleden

Heerlijk werk, waar ik al wandelend van genoot :) Mooi Kerima.

elze, 14 jaar geleden

Laat mij als meeuw als een merel zingen, zodat gezichtsbedrog bewaarheid wordt in deze prachtige klanken ,,,,

wietmans, 14 jaar geleden

woensdagavond ben ik er weer, daar, waarheen jij je zee mijn ogen deed kijken.

Grud Ivan, 14 jaar geleden

schitterend, zoals jij het alleen kunt.

Geef je reactie op deze inzending: