Alle inzendingen over actualiteit

uit het gele pak puilde zijn massa zacht rustend op de beperkingen die zij oplegden als zijn motoriek zich had gekleed zonder kapstok zijn stemvolume deed pijn als de woorden met een kleine hoge stem naar buiten worden geperst een indrukwekkend schouwspel zonder overigens pompeus te zijn en met veel theatermogelijkehden…

Homo's go home, don't come ook de lesbische, transgenders en non binaire niet, not ik had het waarschuwingsbord over het hoofd gezien op Airport New York City, VS van Noord Amerika ons oude Nederlandse Nieuw Amsterdam de stad van vrijheid, toekomst en ongekende mogelijkheden het is een Godsdienstige stad van het verleden geworden man…

ogen vol feest zacht lief en innig vroom waar zijn de stukjes religie en emoties gebleven in hun binding met elkaar groot gezin en familie opkomende jeugdbeweging jongens en meisjes scholen en flakkerend kaarslicht kappelletjes het magistrale orgel de grote paasoptochten met palmtakken misdinaars in feestkfeed met toebehoren…

"Voordat ik in de nacht ga die voor eeuwig lichtloos gloeit wil ik nog eenmaal spreken en dit zeggen."(citaat Bekentenis: Gerard Reve) Mij is de lente ontnomen wel kriebels, niet krabben en een stuk van de zomer maar in de herfst ging ik bloeien en de, mijn winter wordt bevredigender dan ooit!…

in verschijningsvorm op tal van plaatsen toch weer anders dan anders ook onder dezelfde omstandigheden nee ik heb geen gouden bloemen om jou te geven wel mijn met een gouden glans gevulde ogen meer dan 21 karaat echte liefde direct warm terugstralend anders wordt liefde koud alleen ingepakt door afstand in de kleur onbereikbaar…

Nog maar drie-en-een-halve eeuw geleden belegerden Osmanen, Transsylvanen Moldaven, Turken van het Krim-kanaat ten tweede maal de keizerhoofdstad Wenen Het waren Polen, Litouwers die streden met Franken Saksen Zwaben Oostenrijk als Christenen van 't Heilig Roomse Rijk de kathedralen werden geen moskeeën Nu, op het zwaardpunt…

Ik ben alleen met de hond levenspartner in Belgie, Oostende ouderpartner in Italtie, Luca vrienden in Oostenrijk, Salzburg en ik: Jan Jacob in Nederland, Amsterdam en niet te vergeten mijn dochter mijn onbeperkte dochter Giulia onder de pannen, op kamers in de Marius Meijboom op Ijburg, Amsterdam 7.00 uur al buiten lopend in de Jordaan…

het waren de kleine gesprekjes zonder woorden en eind die de lange dag verbabbelde zonder punten te zetten die vraten aan je tijd en schema want die andere het ega zat er af en aardig tussen met haar ratelende nooit stilstaande eigenwijze kwebbel…

Wereldpoëziedag 2025 vanochtend wilde ik hierover schrijven misschien als je poëzie strooit in de wereld minder haat is minder oorlogen minder mensen strijden ik heb mijn pen weer neergelegd inspiratie gezocht vandaag maar niet teveel bloed teveel tevergeefs gezegd misschien volgend jaar…

het is eindeloos gaaf om even in jouw licht te mogen twinkelen te glanzen als de bekende sterren in de eyesline van succes als de knipperende lichten van het grote heelal hun bundels richten en de stralen ons bereiken met hun warmende energie groots is het dat te voelen en te weten dat dat in alle rust en balans het ervaren…

te snel ging de bus langs de grijze streep van bleke bekkies en ogen zonder blik door te weinig variatie krijgt het bewegen een verkrampt beeld door de ookal introverte leefwijze een veel te kleine woordenschat door het mankeren aan sociale vaardigheden intussen is de rij tot kring verworden de open einden hebben contact…

De foto op het programma van Bernd Jáhn en Mickey Wagner voelt als 'n stralende, intense, innemende lach 't beloofd een overeenkomstig muziekpodium te worden voor piano en klarinet in de Kapel klanken en kleuren in samenspel laten zelfs geuren los van een muziekmenu om van te smullen, zo om van te genieten muziek de onlosmakelijke menselijke…

De Belg David van Reybrouck historicus en schrijver zeker een denker is de nieuwe DENKER DER NEDERLANDEN maar vooral een doener een vérdenker geen vérdoener dat zit niet in een Belg!!…

wij spleten de draden sponnen allerhande kleuren knoopten met tijd stukjes gelegenheid terwijl de achtergrond hits uit reeds lang verleden jaren liet horen waarop door alle generaties gedanst kon worden vooral door blond met trippelwitte voeten terwijl de navel al ondeugend rondkeek zonder te knipperen spontaan welde…

Gewoon een geluksmomentje Dierbaar is haar naam bijna aaibaar, voelbaar Schol, 'n geluksscholletje:: Lisa Schol (26) voerbaar dierenverzorgster in Diergaarde Blijdorp Rotterdam Dierbaar, voelbaar is haar momentje haar momentje van geluk van haar familieportret van haar Galada's, keurig op een rijtje Geluk voor haar geluk voor mij…

De zon schijnt De lucht is blauw Goh wat een kou…

Wees welkom in het luid gekwaak der hofvijver in haagse kring van ooievaar in niemandsland van kikkerland en bonestaak van redeloze meerderheden waar alle minderheden reden in 't nieuwerwetse voorportaal van 't huis der staten-generaal Wees welkom in het koninkrijk het laagland van de minderheden het groene hart achter de dijk bekneld…

lang heb ik je gezicht kunnen lezen juist de vele stukjes leven die zich dan goed laten zien want niet alles wordt in rimpels vergeten die groeven gaan dieper dan verwacht ook kunnen zij de pijnen nog niet vergeten komen van traag herstel of van genezing is nog niet helemaal sprake zoiets vraagt een specialistische begeleiding…

Keihard tikt de regen op mijn zolderraam tikken van verdriet en eenzaamheid want Rob is dood, nu niet meer saam want hij is nu verleden tijd Kom vertel me regen hoe dat voelt troost me met jouw tranen zo doorvoeld laat me weten dat 't genoeg was voor hem want ik hou nog steeds van Rob…

nog staan ze op papier maar dadelijk dansen de woorden in hun eigen snelheid en kleur vertragen of versnellen zij afhankelijk van de emoties die zij dragen en of zij nog in dezelfde sfeer kunnen aanhaken zonder de rode draad van het gebeuren uit het oog te verliezen of te verdwalen in een bos waar alle bomen op elkaar lijken…

Je voelt het. Het wordt tijd dat winter 'vaarwel' zegt. Het wordt tijd dat lente 'hallo' zegt. Het wordt tijd.... "Lente-hang" Raak mij met bloesems van lente met knoppen in volle bloei. Til mij op uit mijn winterslaap, de nodige rust voorbij, in lenteleven vol geuren en kleuren. Strek, rek mijn stijve leden kleed mij in…

Brullende mannen regeren de staat zij zaaien angst, verderf en de dood. Ego op de apenrots in het klein en in het groot begint al bij dealende snotblagen bij ons in de straat…

jij hebt weer de stenengloed speelt met licht en stukjes universum ja daar waar men zomers de zon treft is het een drukte van belang in het verre heelal dat veelkleurig licht uit alle frequenties weerkaatst met ook misschien de geheime nog niet ontcijferde verborgen boodschap ik houd van jou je te zien in het…

Hij bestelde zoals altijd: een Big Mac, grote friet, cola zonder ijs. Niks bijzonders, gewoon een dinsdag, dezelfde McDonald’s, dezelfde prijs. Maar toen zag hij hém— achter de toonbank, brede schouders, losse lach. Bruine krullen onder een pet, blauwe ogen, scherp en zacht. "Hier is je bestelling," klonk het simpel, maar iets bleef hangen…

Het scheelt maar 1 letter maar het is een wereld van verschil De Verenigde Staten van America en De Verenigde Staten van Europa Laurens Dassen van Volt pleit ervoor en ik als Voltstemmer pleit met hem mee want juist door onze verscheidenheid moet Europa zich volledig verenigen tot de Verenigde Staten van Europa een wereld van verschil…

Ik open mijn ogen—maar wie kijkt er mee? Vier anderen fluisteren, staren, bewegen. Ik ben nooit alleen, nooit enkel mezelf, altijd een ander, een schim in mijn wegen. Eén fluistert zacht, voorzichtig en klein, een kind dat schuilt in hoeken van schaduw. Ze huilt om wat was, om wat nooit zal zijn, haar dromen verloren, gestolen door chaos.…

Er schuilt een vuur diep in je hart, een vlam die nooit zal doven. Ook als het donker om je slaat, blijf in jezelf geloven. Je stappen mogen wankel zijn, je pad vol bocht en krommen. Toch leidt het jou naar zonneschijn, waar dromen samenkomen. Dus draag dat licht, zo puur en vrij, door storm en door gebaren. Het mooiste dat jij geven kan…

ik dacht je in mijn handen te hebben uiterst breekbaar doorzichtig kristal je draaide warmte in veelkleurig verval in handen die zichtbaar waren en jou koosden zonder behoudende grip wilde je opgooien terug in je vlucht nog keek je om in een pijlsnel verdwijnen om een keer luid de schreeuw te doen van beiden…

Mam, je bent een topvrouw, echt waar, maar waarom zoek je altijd alles zélf maar? "Waar is mijn bril?" – die ligt op je hoofd, en dat je het ontkent? Nou, dát is geloofd. Je appjes zijn lief, maar zo vreselijk lang, met emoji’s waar ik niks van begreep – mijn wang! En als ik bel, tja, dan weet ik het al: "Kind, je eet toch wél goed allemaal…

ik ben weer tegen zwart aangelopen terwijl ik wit open hield de doorstroom van kleuren is gestopt omdat wit en zwart geen echte kleuren zijn zwart is een reflectie en wit is de kleur van alle kleuren samen in wit licht…