Alle inzendingen over oorlog

Meer begrip Minder ik Zie die ander Verander Met die ander Door die ander Doe het samen Amen, amen, amen Zoek met alle rede Vrede, Vrede, vrede…

De mensheid heeft een enorm tekort aan vredesvitamines Vredesvitamines de meest vitale vitamines voor een oer-menselijk vredig bestaan Wat zou ik dan ook graag als VredesDichter dat tekort aanvullen Het zijn maar kleine witte pilletjes maar met een enorm resultaat Ik zou ze massaal willen droppen in de oorlogsgebieden om in te nemen…

Een ziekenhuis in Gaza waar zo goed als niets functioneert Alwaar een ieder die daar ligt eenvoudigweg lijdt en crepeert Als begrijpelijkerwijs Iran zich hiermee gaat bemoeien Zal iedere sirene, waar die zich ook bevindt, gaan loeien Is WO-III ingeluid, ziet 'n ieder bij 'n ander alles verkeerd…

de witte duif vliegt niet meer stille apostel van vrede liefde en hoop wacht vleugellam op een tak van de oude boom wie hoort de aanhoudende mantra’s van zijn droeve koeren hoort iemand de schreeuw verbijsterend jankend gehuil in vermoeide vleugelslag verlaat de vredesduif zijn oude boom zal iemand hem zien iemand hem horen…

VROUWEN VOOR VREDE Kan je wraak met wraak wreken? Kan je een oorlog winnen op het slagveld? Kan je vrede maken? Ja, vrede die kan je maken! Aan tafel, aan de vredestafel Met koppen koffie met sterke cafeïne En niet alleen gezet door vrouwen Maar de vrouwen ook aan zet Vrouwen aan tafel, aan de vredestafel Dat maakt een wereld van…

Met de naderende Israëlische grondoorlog in Gaza: 2 x Texel, 2 miljoen inwoners maakt de Vredesduif een vrij val; was er vroeger nog een sprankje hoop heden wordt die hoop een spektakel van hel Laten we vooral de Vredesduif opvangen voordat ie valt en vergaat laten we vooral blijven hopen niet op een hemel maar op een wereld van de toekomst…

in eindeloze strijd tussen Israël en Hamas verscheurd door woede strijd en haat lijden velen onder zinloos geweld en kwaad leven mensen in de schaduw van de dood kinderen spelen niet in zorgeloze vreugd groeien op met geur en geluid van verderf die van dag tot dag weer de hoop vernietigt op het echte leven met, voor en naast elkaar waar…

de wereld staat in brand volkeren maken elkaar af wat is er aan de hand? Is dit een of andere opgelegde straf? Waardoor wordt men tot zoiets waanzinnigs gedreven een antwoord daarop ligt in het niets het houdt hem even bezig dan zapt hij laf het journaal halverwege voorbij naar een oorlog op het veld voetbal op RTL zeven…

aan de oever van het meer op een bankje tussen ruisende bomen een man en een vrouw met daartussen hun kapotte dromen het water kabbelt rustig voort zoals hun leven ook ooit was het onvoltooide heden ligt nu vertrapt in het gras hun dagen zijn nooit af zitten vol met lege gaten elke dag opnieuw proberen om toch te blijven praten moeizaam…

Van gruwelijkheden over en weer Rücksichtslos met enorme waas voor ogen Denken zij namens Hem te kunnen bogen Op steeds verloren vrede, keer op keer Laatste woorden hieromtrent niet gezegd In 't Midden-Oosten, pleit geenszins beslecht…

Zoals de kat met haar slachtoffer speelt, Zoals haaien doldraaien bij de geur van bloed, Zo vindt ook de grote vleesetende aap, De kroon van de schepping, Genoegen in sadisme en vernedering, Gevoed door haat of verbittering. De sleutelwoorden zijn religie, racisme of eigenheid, Maar het roofdier verliest nooit zijn geaardheid.…

Eenzaam staart een vrouw Naar het rimpelloos water Van een plas in het veld Vocht vult ook haar ogen Waarachter herinneringen Zich geleidelijk opdringen Het verleden rust als as Op de vruchtenloze bodem, Haar hemel blijft zwart Als de rook van toen En haar tweede afscheid Fluistert lieve woorden: “Dag moedertje…”…

Verscholen achter luiken woont een ondergeschoven leven in de holte van zijn kindertijd. Diep in de kinderborst dwalen zeven huizen woelen verzwegen namen. In de schaduw achter het gefluister van grote mensen gaan bange geheimen schuil. Het daglicht botst tegen bemoste groene blinden de wollen bal in de kleine hand geklemd.…

de soldaat die sterven gaat wacht in de nacht het inloopgraf ligt klaar de modderlaarzen wegen zwaar in niemandsland daar huist de dood de aarde is er zwartgebrand het kraterwater donkerbruin tot rood geen struik geen boom maar woekering van prikkeldraad de horizon vlakbij en heel ver weg de dageraad soldaat ik groet…

Voor de preek: Lied voor de Kerken…en meer! ‘DAT ER VREDE MOET KOMEN’ (Tekst: Jan Jacob Krediet Van den Bos; muziek: Karel Burger) Ik vraag het niet aan God Ook niet meer aan zijn Zoon Laat de Heil’ge Geest maar overwaaien. Ik vraag het aan mezelf Zoek ik mijn eigen ik Maak vrede man, maak vrede vrouw Ik hoop dat velen volgen…

bij het licht van de maan en de sterren kromt en buigt de zwaan haar hals vallen granaten door gescheurde daken aan de afgrond van altijd dezelfde pijn roerloos op de boezem van de nacht het klaaglied van het mensenhart doorzeefd en langzaam zinkend een inktzwart ontwaken niet meer worden wat je wilde…

In dertienhonderd en twee beken naar de stroom, stromen naar de zee, zó de verdedigers van het vlaamse-gemeente-sisteem, sterk in de strijd, wal, tegen de aanval van de franse leenroerigheid; zee-wal, pal, als de Rode Zee ten tijde van de Eksode was, tocht van godsvolk naar Kanaäan, tocht der Joden. Maar negentienhonderd zestien zal, zij aan…

Er is een oorlog gaande verderop, En alles wat we doen is die verlengen, Door wapens, kogels, tanks daarheen te brengen, Waarom hoor ik haast niemand zeggen: ‘Stop!’? De afloop is op voorhand al bekend: Wéér een herdenking bij een monument.…

aan de rand van de nacht tussen kogels en oorlogstaal wortelt een boom in het bergravijn achter de binnenkant van de buitendeur danst rouw zijn staccato dans in onbuigzaam verdriet boven de huizen sluiert de meedogenloze geur van verbrande schoonheid aan de rand van de nacht slapen de mannen in watten van duisternis begraven…

onder zwarte grond ademen fragmenten van een vastgelopen granaat op verstoorde aarde groeien zachte mossen bodem van bestaan we strooien bloemen drinken op de vrijheid in een stilte die verwondt…

De koning was dood; in de wieg lag zijn zoon; De broeder des konings verlokte de kroon. Hem schonken de ridders het hoogste bewind; De bisschoppen kozen en huldigden 't kind. Hoog vlamde het twistvuur, verwoed streed het volk; De zoon zocht de vader met strijdbijl en dolk. Het vee werd geroofd en de huizing verbrand: Slechts 't onkruid…

Zie je het? Een bom viel op het huis, Het verscheurde dak, de verbrokkelde muren. De Église Saint-Jean-Baptiste is ongeschonden. De oude vrouw verbergt het voorhoofd in verkleumde hand. Raakt zij het venster aan? Kijkt ze door het kapotte raam? Huilt zij om verwoeste huizen van verdwenen mensen? Onder het stof het portret van de gesneuvelde…

Nu zij hem vertelt over een verboden liefde in Nevers Hij over de verschrikkingen van Hiroshima spreekt weten ze hoe het is hoe het verlies van geliefden is. Ze zegt: mijn kale hoofd van toen is dezelfde als de kaalheid na de bom Hij onderbreekt: wij delen een trauma herinneren is een daad van herscheppen je bent niet begiftigd met een…

Als je in Oekraine leeft Gebeurt het dikwijls dat alles om je heen hard schudt en beeft Je al je energie aan stress en vechtlust geeft Weer een raketinslag Die je van ver komen zag Of je werd gewaarschuwd door het luchtalarm Continue sta je zelf aan, in de alarmstand Steeds op je hoede voor de terreurdaden van Rusland Het put een mens echt…

voor Andriy en Alina In de donkere kamer het bed waarin nevelige dromen je verzwelgen Je smalle bovenlijf ontbloot ontdaan van het haastig losgeknipte gevechtstuniek In de schaduw een gehavend lichaam je terneergeslagen blik die niets dan het niets ontmoet In tijden van oorlog moet gesneuveld worden lichaam en ziel uit elkaar gedreven…

Ze zwijgen, en ze blijven zwijgen over de oorlog, de wrede zomer door de mobilisatie van jonge krijgers en alles wat je verkeerd formuleerde komt terug in de lucide gedachten onder de heldere zomerhemel de priemende zon en wolken alles terug in de gedachten ergens in het park ligt een condoom en is de pure waarheid zo ver weg waar de…

Het is de diepste wens van alle Zweden, Om toe te treden als nieuw NAVO-lid, Maar dit lijdt tot geruzie en gevit, Want Erdogan is niet zo gauw tevreden. In plaats van dat gesoebat op die top: Los eerst die klereoorlog maar eens op!…

Laat ons de laatste dagen van de vuile handen vieren de laatste dagen van het bloed der kleine korte kale man de laatste nachten van repressie door tienduizend oligarchen De laatsten die de 'grote broer' die korzelige kremlinman, bij leven zonder welzijn in zijn koepelvormig ondergronds raket- en bomvrij ijspaleis voorlopig en zolang…

Het volk wordt bespeeld en opgejut elke dag zijn er weer van die eenzijdige verscheurende beelden die worden getoond zwangere vrouwen bebloede kindergezichten en strompelende oudjes tezamen schreeuwend half of geheel onder de puinhopen bedolven we kunnen er niet meer tegen en voelen ons machteloos en steeds meer machtelozer…

Ze negeerde de uitslag van het referendum en strooide zand in onze ogen kom en zie wat is gebeurd nu heel Europa treurt plotseling verdween al de luister om ons heen…