Alle inzendingen over welzijn

Hallo, ik ben een persoon Gewoon, met een syndroom Last van jou misschien Maar dat lijkt maar niet zo Ik sluit me bij je af Ik luister , ... maar half Loop jij voor mijn voeten Moet ik in een boog Zou op tenen moeten staan Maar ze zijn anti depri Die de plank volledig mis slaan Waar is het toch misgegaan Ik weet het misschien niet…

wie zijn ze echt... die poëten waar blijven hun juweeltjes tekst gedichten in kunstvorm van verzen ik zoek wel, doch kan ze niet vinden wil je nu echt de waarheid weten een dichter die iets te gelukkig wordt schrijft niet of toch heel wat minder misschien is dit de allergrootste reden poëten... waren toen nog met velen allicht maar…

De dagelijkse taken: het oprichten van het standbeeld dat ik ben geworden, het bedekken van het lijf, drinken van koffie, het ontmantelen van de plannen van gisteren, het enzovoort. Het nogmaals opschorten van ongeloof. Ik geef me over aan je onthutsende aanwezigheid, je ogen. Dat ze me zien is nog het vreemdste, dat ze leven zijn en vol…

Het leven is te hard van geluiden, De mensen doen te druk; - Om een ander wat doms te beduiden Verpraten ze hun eigen geluk! In plaats van de vruchten te smaken, Gooien ze elkaar met de schil, Ze praten om maar leven te maken - En de wereld is zelf toch zo stil!…

Minuten werden jaren het ging allemaal voorbij, met de snelheid van wat mieren marcherende op een rij. Als flitsen van gedachten ja zo vloog de tijd, van peuter tot aan oude vrouw een leven zonder spijt. Ze koesterde dat wat haar zag ja zo gaan de dingen, regenbuien spoelden straten druppels werden kringen. Ze vond dat, waar ze…

Met minder lust in macht. Met minder loze spullen. Met minder mededieren, die wachten op de slacht. Met méér welvaart, vaart niemand wel. Zeker dieren niet. Geen boer. Geen heer. Zondermeer.…

"Ik mag niet meer drinken van de dokter" (stelling) reactie "Mag je niet meer drinken van de dokter" (verbaasd) "ja ik mag niet meer drinken van de dokter" (bevestigend) reactie "En wie is dan jouw dokter?" (vraag) "dat is de dokter in mij" (2e maal bevestigend) reactie "Dokter Inmij" (zeer verbaasd) "ja de dokter diep in mij" (3e…

Ze is zeven en heeft een oud gezicht, zo een waarop het zomerlicht nooit tot zijn recht zal komen. Je ziet al hoe ze zeventig zal zijn, haar kamer in Avondrood piekfijn en hoe ze tijd nooit zal verdromen. Ze wacht op de bus met een strippenkaart en kijkt naar een hond die kwispelstaart. Even lijkt er licht in haar te stromen. --------…

't Was winter en 't wierd avond. In de kerk was 't donkernacht. Een broeder, de lanteern in hand, ging sluiten, als hem dacht, met hoofd en lijf geleund lijk een die doodmoe is van reizen, een spilde mansgestalte langs een pijler te zien rijzen. Hij deed zijn sleutels rammelen en hij klutterde aan de poort. Doch roerloos bleef het staan…

Arm als de grond, met rondom het zuigend moeras van ziekte geen grond was zo arm als ziekte en daarin kwam hij en las. Gericht in zichzelf bracht hij zich voort hij vocht om de letter. Hij was een lezer. Wie was hij zonder. Wat was hij geworden. Hij las bij zwak licht. Die duistere kamers, dat huis met het ijzige trapgat en de…

Geen krakende deuren, Geen tochtige scheuren, Geen lek in je dak! Geen aandrang van beren, Geen vocht in je veren, Geen gat in je zak! Geen smaad van de rijken, Geen vrienden die strijken, Geen kroos in je vliet! Geen meiden die vrijen, Geen vitters te mijen, Geen kleur die verschiet! Geen kramp aan je voeten, Geen vrees voor bankroeten…

Geef mij aarde waar ik op kan staan palen om het huis te dragen stenen om de muren op te trekken balken om een vloer te leggen hout om te bekleden, pannen voor het dak trappen voor omhoog of naar beneden draad waardoor de stroom kan gaan koper die 't water naar de kranen kan geleiden deuren om te weren, glas dat zonlicht binnenlaat leg…

jullie heb ik niet gezien daar diep in het zuiden wel heb ik lang in de oude wereld als verdwaasd vertoefd werd zogezegd gedwongen om veel in mij uit te luiden dat vroeg om actief verzuimen in het heersende ritme van de verslavende gewoonte het was de overdadigheid opgeslagen in hoofd, hart en ziel die mij verplichtte te ordenen; de…

Eerst klapwiek je recht omhoog om overzicht te krijgen en indruk te maken. Laat je niet afleiden door zilvergroen wiegende duivinnen aan de einder (knotwilgen) of door de boer met voer bij het hok: houd je symboolwaarde steeds in het oog. Cirkel vervolgens traag weer omlaag tot op je poten en begin te koeren. Goed koeren scheelt veel…

Hoe het komt dat zomers in heldere zonnewarmte de ouder wordende mens zich plots weer jeugdig voelt weet misschien alleen de zon, in zonnig denken zonnewarmte koestert zacht de levenshuid een verkoelende wolk komt als een bruid om de schaduw stilletjes te wenken want rimpels liegen niet, veroorzaakt door een lach geluksgevoel verovert dagelijks…

Weer een dag overwonnen Eindelijk stilte De wereld slaapt Oorverdovend lawaai van mensen overdag Erger dan zoemende bijen Drukker dan een mierennest Wegen slibben dicht Op asfalt en internet Files te land, ter zee en in de lucht Vogels eindigen hun vlucht tegen een windmolen Vissen stikken in een plastic rietje De mens zit…

Zoekt en gij vindt er een baaierd aan spullen als hulp in de huishouding zó kant en klaar gun ze een tweede kans een nieuwe toekomst bij leven en welzijn weer recyclebaar en hebt u op zolder in schuur of in kelder nog bruikbare dingen als tweedehands waar besef dan dat u net als ik zit te springen om minder materie voor minstens…

De dokter keek op en vroeg: Ben je soms bang dat er iets ergs met je zal gebeuren? En ik dacht na: Natuurlijk. Want ik dacht aan vijf keer oorlog, en die ene keer zo onverwachts zeven jaar zonder elkaar. En altijd wel ergens rampen, hongersnood, ziekte, haat, achtervolging, vernieling en kindermoord. En ik antwoordde: Ja. Toen vroeg…

Goden willen wij zijn - ! Naakt en zuiver, en rein Van zonde en van schijn, En van edele waarde, Verlost van schande en pijn, Schoon van dit slaafs venijn, En zalig - zalig op aarde! Goden willen wij zijn - ! Met een staag brandend brein, Helder als klaar kristallijn…

Ban het Kwaad uit uw geheugen, naar oorden waar men leed ontleedt. Onthoud het nummer, de formule waarmee u hem ontgiftigd heeft. Soms, na jaren van ontkenning, staat hij weer in de achterdeur. Via een vreselijk dilemma, omwille van de willekeur. Geef hem dan van flink katoen: 'Ga eens Goed voor jezelf beginnen.' Daar heeft het Kwaad nooit…

(in de sauna) als je mij vraagt het te beschrijven zou ik zeggen het had niets om het lijf…

Als je wereld harder gaat dan je eigenlijk bij kunt houden kun je zelf blijven versnellen tot je uiteindelijk af moet haken Of je kunt bewust vertragen tot je wandelt of bijna stilstaat om je heen kijken en constateren dat er ook andere dingen bestaan die wellicht de moeite waard zijn Soms heb je die keuze of moet je die maken…

van straatlantaarn tot straatlantaarn dartel ik onderweg vallend in zwarte gaten het verkeerslicht biedt geen uitkomst het groen slaat regelmatig op hol aan beide zijden ontwaar ik de gloed van snelweg ondertussen vlot ik op het pad de linkerkant plat getreden de rechterkant overgroeid beide leidend naar het zelfde punt…

Haar wereld is als een oude boom diep geworteld door het leven de bloesem allang voorbij maar nog niet helemaal uitgebloeid er zijn perioden dat de takken meebuigen met de stormen in plaats dat ze knakken hier en daar wordt wel gesnoeid geestelijk voedsel is haar behoud als krachtvoer voor het oude hout…

Nu de zon weer schijnt In mijn rode tulpentuin Vormen bladeren Een plaveien tuinpad voor Lieve lieveheersbeestjes…

Met de tijd leer je dat de tijd veel gegeven heeft dat we het niet merkten hoe ze langzaam langs schoof in al haar facetten en weersomstandigheden al onze humeuren liet zijn onze gekkigheden ze liet ons en nu eer ik alle tijd in al haar eeuwigheid…

wonen in de schaduw hoort bij mij, ik ben dan niet schuw of dood de ziel luistert naar de stem of naar een verlangen in nood gevangen als zij is tussen vandaag en ongekende morgen het is gaan in een laag waar de wil zijn kracht mist en ik mijzelf draag met zorgen en dan weer hoop dat de illusie ooit wordt opgevist door die kwetsbare…

Baren we niet de kinderen uit een dezelfde droom? Zijn wij zelf niet de geuren van dezelfde orchidee? Zijn we zelf niet de vruchten die niet ver vallen van dezelfde boom? Vissen en baden we niet in weelde uit dezelfde onuitputtelijke zee? Zijn we niet tevens gebroken wit en fluwelen zwart van alle steeds autonome gedachten om daaruit…

Als jonge ouder wilde ik de afwas niet doen als mijn baby in zijn kamer ernaast de slaap vatten moest want eindelijk hield hij eens koest. Nu liep ik op de brug boven 't IJsselmeer. Er raasden links auto's en motoren naast me op en af. Oorverdovend 't lawaai! Maar rechts stond de paardebloem veldkers, hondsdraf, kleine plantjes tegen…

Steeds als welkom in april rolt en klatert er vaak iets in of door de blauwe lucht wat niet door jou of mij wordt geducht, wel zielvreugde bij nood biedt of bood. Niets wordt geveld door verwoed geweld. Als een kleine golf op een rustige zee telt en neemt juist deze maand je mee heel gedwee op weg naar de zomer, klinkt de dageraad als stem…