Alle inzendingen over afscheid

Niet eeuwig duurt het feest dat ik op aarde zou wensen draag nog de stof van velours en zwart satijn de pijnen zie nog de ellende die er is en hoor het bitter klagen kom leid mij voort tot aan die diepe kloven daar waar die brug nog is waarover ik niet de last kan dragen van het lijden snijd het dan af ik zal niet klagen maar…

..en slechts een melodie de harp die in de morgen mijn ziel betovert of de eenzame avond waarop wij samen hadden kunnen zijn maar die alleen wordt doorgebracht zei ik je niet: 'hoop' wat heb je eraan? als de warmte van jouw handen zoveel beter is zei ik je niet: 'vergeten' kan ik niet, en jij? bent als een vergezicht gedroomd…

we hebben je uitgeleide gedaan te rusten gelegd, omringd door een zee van bloemen die straalden zoals jij jij die midden in het leven stond begaan met alle mensen om je heen jouw prachtzonen leken ontroostbaar evenals de hemel waar naar jij onderweg bent goede reis Marion.…

er is nog het geritsel van bladeren in de wind ergens blaft een hond ergens begint een kind te spelen ogen, ontwend elkaar nog aan te kijken het vertellen moe benen zijn gewend te vluchten waar naar toe wie kan er nog slapen in zoveel stilte de kilte in het hart is niet te verwarmen met zonlicht geen gezicht bleef ongeraakt een laatste…

wat als de onmogelijkheid nog het enige dierbare is dat we kunnen opzoeken, vasthouden in onze gedachten zoals een oude stad, uitgeput door tijd maar niet meer van ons ook al staan huizen dichter dan ooit in de dag, in de nacht lopen uren in elkaar over naar liefde en de glinstering van dit mysterie dan nog, antwoord jij weet ik…

Ik moet je enkele weken missen, zaken, weet je wel De poes merkt dat als eerste, ligt te gluren , wat onwel. De koffers en bagage, een wederkerend ritueel Verstrooid, strijk ik wat hemden, niet erg passioneel. Sommige zaken wennen gewoon nooit, toch zijn ze wenselijk Bevend bemerk ik enkele tranen op je strijk. Afwezig roep ik je: liefje…

nu de zeilen zijn gehesen jij aan jouw laatste reis begint je lichaam bleek niet te genezen vaar jij met de morgenwind op naar nieuwe avonturen varend naar het zomerland dankbaar voor alle mooie uren staan wij aan de waterkant zeil je langzaam uit het zicht overmand zijn wij door smart maar je warmte blijft en licht voor altijd in ons…

Helden van vroeger Zijn hun heldhaftigheid kwijt Als ze van eigenwaarde beroofd Doorliggen op klefklamme lakens Helden van toen Zijn hun voorbeeldfunctie kwijt Als ze van motoriek beroofd Kwijlen op vlekvolle hemden Helden van gisteren Zijn hun krachten kwijt Als ze van zelfvertrouwen beroofd In stilte huilen achter halfgesloten ogen…

De kamer was donker; het raam alleen hield nog een licht, dat te sterven scheen. Zij sprak uit het bed: hoe zijt gij zo laat, en uw haar zo wild om uw gelaat? Toen sprak hij met een dode stem, (de blaren ritselden achter hem): Ik kom u zeggen dat ik ga - Nooit keer ik weer waar ik nu sta - Hij zweeg; achter zijn duistere wil viel de…

Eens als ons afscheid lang zal zijn en van ’t weerzien wij niet weten dagen vervulD van weemoed en pijn tijd in angst en zorg versleten zal dan onze liefde hoogtij vieren weten we dat toch de tijden keren dat wij elkaar met bloemen sieren in die tuin van paradijselijke sferen leven zal daar opnieuw beginnen daar in die wonderschone stad…

Laat me nog even naar je kijken want de nacht nadert nu snel het einde is niet meer te stuiten straks zul jij mijn ogen sluiten teer in een voorgoed vaarwel ik neem je dromend met me mee de verste reis zal ons niet scheiden voor eeuwig wil ik naast je staan hoever ik ook van hier moet gaan mijn liefde blijft jou begeleiden het duister…

Handen, eens zo krachtig, ineen verstrengeld, glijden nu machteloos... uit elkaar. Tranen lopen, in stilte, alvast hun eigen weg wanneer ik mijn hoofd nog een keer tegen jouw zo vertrouwde lichaam aan leg.…

piepende remmen krassende ruitenwissers gevaar op de weg grote draaicirkel deuken in de motorkap onhandig vervoer scheve koplampen een loshangende bumper lekkende uitlaat een oude roestbak mompelend monteur strippend de trots van mijn pa verplicht de brug op onderdelen vervangen afkeurenswaardig loodvrije brandstof zilveren…

De laatste noten zijn gespeeld Op het podium nu twee, eenzame mensen Alle harmonieën hebben ze laten horen Alle klanken hebben ze gedeeld Het podium verlaten valt niet mee Voorzichtig dalen ze af Verstild is de achtergelaten ruimte Nu nog ogenschijnlijk met z'n twee Een schreeuwend hart hoor je niet Ze lopen maar waar naar toe Navigeren…

laat hunkering blijven en de zon keren opdat de gletsjer smelt en warm bloed de koude verjaagt uit een kerker waar het monotone ritme van een omfloerste trom de tijd wil overstemmen laat de klokken zwijgen zet wekkers stil want je wilt ze niet horen, niets mag herinneren aan het moment dat de toekomst verdwijnt en het licht plaatsmaakt…

schijnbaar onbekommerd wuiven windsels van dromen uren van de torenklok zo ook de gulden haan van elke tijd verlost zich zonder vroeg gekraai de hennen van het lijf houdt wegen wolken schier eindeloos elk pril licht of wind aan mijn zicht voorbij de morgen komt niet zeg je zoals de nacht niet was of eerder voor de maan geen avondvloed…

Waar is de vriendelijkheid gebleven? Waar de rust? Wie ontvoerde de onschuld? De maagdelijkheid van de jonge jaren is verstreken Geldingsdrang kwam er voor terug Iedereen raast maar door Op de hielen gezeten door een onzichtbaar spook Dat in vele gedaantes optreedt Geld, macht, bezit Uiterlijk vertoon versus introspectie Met het…

Vaarwel!- dat woord ligt op de lippen, Vaarwel!- dat is zo licht gezeid. Dat kan in stille treurigheid, Bij kus en handdruk ons ontglippen. Dat ligt in 't hart en op de lippen, Wanneer men van elkander scheidt. De tijd vervliegt, de jaren snellen, 't Verandert alles om ons heen, Wat eenmaal eeuwigdurend scheen; Maar wie toch kan de dromen…

De nacht trekt als een schim over verlaten akkers aan het geestesoog van slapende goudaren voorbij In het wiegelied van een geruisloze wind spelen de bloesems met hun bladeren en wijn morst de tijd in geleegde glazen als de kerktoren scheidende wegen slaat Je rekt je lichaam uit tot aan een gedroomde hemel die alleen leeft in ongeschreven…

in duizenden scherven breekt liefde uiteen daar jouw hart ophield overmand door een waterval aan tranen rouwt mijn zijn om degene die ik liefheb met al ik ben zal onze liefde niet verloren gaan maar me dragen tot het einde der tijden waarin wij zielsverwanten elkaar zullen treffen en versmelten als één…

Lieve mama, laat je tranen niet langer vallen in je schoot misschien word ik niet zoals je ooit verwachtte groot maar ik ben mijn vlieger achterna naar waar bloemen mij omringen en vlinders met hun vleugels de mooiste liedjes voor mij zingen... Lieve mama, ook al lijk ik ver ik hou je in de gaten want jij, mijn lieve mama, kan ik nooit…

Als ik aan je denk mijn kind als is het nog zo kort en gauw voorbij, ik zal nooit vergeten hoeveel ik van je hou als ik droom over jou spelend in het gras kan ik alleen maar denken ik wou dat jij nog bij mij was als ik verder probeer te gaan voorbij al mijn verdriet word ik toch herinnerd aan dat je mij verliet als ik denk, ga nu…

Morgen vier ik jouw 22ste jaarfeest alsof je er altijd bij ben geweest. Al mocht je hier maar even op aarde zijn je woont in mijn hart al mijn hele leven dat te voelen verzacht de intense pijn creeërt tussen jou en mij een speciale lijn. Morgen zal de zon door jou schijnen en zullen de tranen om jou verdwijnen als de engelen je zieltje…

Gordijnen gesloten een buurvrouw wenkt: vannacht en nog zo jong. Gesprek valt stil: er valt niets meer te zeggen. Morgen zwartomrand lees ik dan hoe nu het afscheid verder gaat.…

het uur stilgelegd de wijzers staand gehouden schrijft ze in kinderlijk handschrift op de achterkant van de rekening heb je dat ooit gedaan vraagt ze ik kijk weg zie regen door een maanschacht sluimeren oneindige kringelingen in engelenspel heb je dat ooit gedaan vraagt ze nog een keer dwingender nu voel haar ogen als lekkende…

De welvende rondingen zijn nu holtes van pijn Onrecht, je vroege verkwijn. Donker dansende lokken herleid tot een rattennest Je fijne geur ruikt naar ... koeienmest. Staren en erg zwaar ademhalen, verder niets Je heldere gelach, zomaar lol om een prettig iets. Rijk schepsel, ik kan er even niet bij Waarom nou jij? Vaal, kleurloos en…

als ik je in de windstilte in de luwte zo stil vergeet lijkt het alsof na al die tijd tijd niet was terwijl gevoel beklijft als zij zachtjes roept herinner ik en vergeet…

Ik heb er genoeg van, om altijd de eerste te moeten zijn, ik baal ervan, altijd het voortouw te moeten nemen, heb schoon genoeg van haantje de voorste te moeten zijn, en dus besloten, om genoegen te nemen met: mezelf.…

Beachbeats tegen de duinenrand Geven een vreemdsoortige gelukstoestand Regen als een deken over de uitgelaten sfeer Doet niet deren in dit feestbeestenweer   Alleen rondkijkend met een flesje aan mijn mond Hoop ik op die glimp van jou en dat je toch nog komt De vrouwen wulps en bevallig Dansen niet geheel toevallig Pal voor mijn neus de laatste…

wat als niemand hoort tranen verdwijnen in de ruimte alsof ze niet zijn geweest wat als niemand luistert tere sterren fluistert in je oor wat als tranen verder gaan dan de pijn verder dan de zeeën als liefde stilte rust ooit de waarheid zijn…