Hartenkreten

hartenkreet (nr. 36.968):

afescheid van een school

Ik loop nog snel door een lokaal
Hoor wat geluiden uit een klas
Adem de sfeer in van de zaal;
Een fotootje van wat het was

Een deur die kraakt, een raam wat tochtig
De oude dame mag spoedig gaan rusten
En met het hart wat zwaar, de ogen vochtig
Zwaai ik naar haar en fluister: ”welt’rusten…”

Met zware zucht en hangende schouders
(’t is bijna zo ver en, tja, dat weet je)
Draai je de rug naar haar waarvan je zo houdt en
beseft: ”bij afscheid nemen, dan sterf je een beetje”