Alle inzendingen over natuur

Vuurkracht verbaast met een overweldigende macht. Vuurkracht verlicht dat wat duister is in de nacht. Vuur is vooruitgang van een zoekende mens. Vuur is ook Lucifer balancerend op een toelaatbare grens. Vuur verlicht als het gezicht kantelt van het licht. Als alle vormen hun betekenis zien afglijden. Als in de nacht de blindeman…

Op een morgen zat op een bloembak een merel voor mijn vensterraam en keek mij met zijn lieve oogjes heel vertederd aan ’t was of hij zeggen wilde wat doe jij daar nog binnen deze morgen vroeg was ik voor jou al aan ’t zingen toen toonde hij zijn prachtig verenkleed en vloog naar de dakgoot met een kreet ach mereltje was ik als…

Gezien de standard Mill Met zijn grote houten armen draait deze reus om zijn as, als de wind speelt met zijn met zijn wieken... is hij in zijn sas. Het krakende geraamte draait en wiekt op de spelende wind. Strak is het gebonden zeildoek wat zich tegen de latten vastbindt. Langs de uitgestrekte horizon staat de houten reus majestueus…

Ik stond aan de kust En kuste de wind Streelde de golven Met mijn ogen Zout water prikte In mijn open wonden Schelpjes staken In mijn blaren In de verte zag ik Een schip varen En ik voelde me Ver weg Wolken trokken weg En mijn adem steeg Er bovenuit Een zucht ontsnapte Ook vissen Bubbelen hun adem Tot boven het Oppervlakte…

Het zonnelicht is neergedaald en ‘t gaat bij andere lieden, verwacht en welkom-weer onthaald, de dag hun doen geschieden. Het morgent daar, het avondt hier, en wonderschoone verven zie ‘k wentelen in het westervier, en stille, stille sterven. ‘t Was rood eerst, helder peers weldra; en, blauw- en blauwerwendig…

Oh, kleine vogel op die witte bloesemtak. Verscholen tussen het maagdelijk wit van mei. Iets van roze bloesem gloort verderop. Jij zingt er een goud gekeelde romantisch klinkende vogelserenade bij. Jij bent die nachtegaal van mei. Speciaal voor mij uit de Chinese keizerlijke tuinen uitgevlogen. Licht van postuur; rood-bruin gevederd heb jij…

Velden bepareld door dauw en zonneschijn Omzoomd door blauwe nevelige bossen Daarboven zweven wolken als witte trossen Boven ’t water zwermen insecten groot en klein Geen schilderij kan zulk een schoonheid tonen Van kleuren geuren en duizenden bloemen Bonte tuinen waar honderden bijen zoemen Bomen en struiken waar vele vogels wonen. Maar…

Wat mijn en dijn nog mag betekenen Wat Uw en jouw ontdekkingen, woorden of gedachtsels zijn... We zijn al met zovelen dat ik faal bij het ontleden van spin of spin, mier en mier mens van medewezen Wat valt er te onderscheiden? Alle inspanning Al 't streven [het is als zekerheid gegeven] komt niets dan samen als grote ruisende stroom…

in het zachte oor van de ezel valt de avond in de muren de rest van de zon valt de schaduw langer en langer in het trage gebaar van de rijzende duisternis ----------------------------- uit: Formentera (1984)…

Zij zijn het sprookje van de vijver. De bloemen spreken tot de verbeelding. In gedachten zie je de kikker erop zitten, die veranderde in een mooie prins. De erotische bloem beweegt zich mee met de veranderingen van de natuur. In het donker gaan de knoppen dicht. Bij dageraad komen ze weer tot leven. De bloem ontvouwt zich meerdere keren…

je draait en kolkt spiraalt wolkend hoog in de lucht demoniseert de zon met regenbogen water door brekend licht jaagt cumulus in zwart naar een nog heldere einder hoost daar alles plat doezelt in zomer verspilt tijd van de dromer met warme landerigheid jij bent mijn heerlijke windekind leeft van lucht lacht in iedere vlucht…

Muisstil daalt de nacht op aarde dooft elk al te scherp geluid. Vlakt de lijnen, diept de schaduw, veegt de verven alle uit. Schikt de sterren aan de hemel tot geen donker plekje rest, Laat een schemering op het water en een glans in 't verre West. Dan rust ze uit en mijmert stille, zalig in haar zachte glans En hoe stiller 't wordt,…

Grijze torens staan als horens van de neergevleide stad, en ik peize welke wijze ritselt in het popelblad. ‘k Wou wel gâren op mijn snaren wat daar doemt uit nevelrag, en te noene boven ’t groen zingzoemt in de zomerdag.…

De treurwilg, treurt niet meer, men ontdeed hem van al zijn groen dat was beter voor de boom, want hij zou 't ' beter gaan doen'. En zo staat daar, een kale boom een grote trotse kale stam, met hier en daar wat zijtakken maar voor de rest wat bloot en klam. De treurwilg, treurt niet meer, men ontdeed hem van zijn groen, maar als je 't…

wanneer bloesems ontspringen voel ik drang om te zingen want de lente ontwaakt zonovergoten dagen je hoort mij niet klagen want met de zomer op reis bladeren overal tapijten in vele kleuren want de herfst is gekomen sneeuwvlokjes op de grond want de winter in zicht en de cirkel is … rond!…

het licht van de zon dat door de groene bladeren speelt legt warme schaduwen neer op mijn armen - mijn benen mijn hele lijf verlicht mijn hart de last mijner gedachten met een schat aan emoties droom ik mijn droom tot werkelijkheid…

boven het zwarte ven dansen twee paar libellen in 't rond met haakse vlucht, omarmd door stil, roestig veen zometeen zal het lijken of dit nooit bestond ze dollen nog wat doelloos en gaan weer heen…

Glad gestreken ligt het gazon op een zondag in de zomerzon witte tuinstoelen onder een gele parasol een schaal aardbeien en kersen op tafel en een kruik met parelend water blauw bloeien de verbena's en wit de abutilon onder het vallend goud van een middagzon. Het stilleven dat ik in juni vind bij 't geruis van een bamboe en een murmelende…

Kwakende, kwakende kikkers bij zomernacht plonzen de vijver in d' eendenkroos tierend om hét vrouwtje paringsrituelen storende nachtmuziek maakt buren boos…

een lichtgroen hartje een bedje van meeldraadjes geel als het kelkje prachtig boterbloempje heb je even bekeken…

de aardse vlaktes voelden wat bevroren veel grijze lucht met schimmig wit slierten zweefden vanonder naar boven de hemel oneffen, leek omgespit de zon was weg, ik had het koud alles draaide er nu omgekeerd mens en dier waren benauwd de lucht werd ijl, geterroriseerd een engel kwam vertellen in paniek dat we straks allemaal gaan sterven…

hoe glimlacht het tedere roze zich hunkerend open een welgevallige sierlijkheid met een hart vol spikkeltjes rode passie zo aards en hemels tegelijk dat ik blozend in haar zoete adem verwaai…

Wij zaten aan het kalme plein, voor 't open venster van ons klein vertrek, de avond te beschouwen. Wij zagen hoe de hemel, bleek en ver, over de gevels week van de ons omringende gebouwen. De gave stammen, vast en rond, van olmen stegen uit de grond en hoog, om de verspreide kronen, zagen wij voorjaarsvogels al de uitgebreide schemerhal…

Het vlas staat in de blom, Al groen en blauwig; En 't windje vliegt er om Zo vleiend lauwig. De herels rechten flinks Hun tere topkens, En keren, rechts en links, Hun kleene kopkens. Hoe zot en preuts ze zijn, Elk met zijn vaantje Van hemelblauw satijn Op 't groene staantje! Hier beet een bruine bie; En ginder…

Verliefd was je molen ontken het maar niet verliefd op de wind... je liet met je sollen kreunen deed je, tollen reikhalzend naar nieuwe vlagen waai dronken, pronken met je volle wieken maar,...jonge wind wichten worden ook oud, alleen de wind heeft het eeuwige leven.…

De wind streelt nog even de golven van de zee. Zonsondergang geeft waanzinnig avondlicht. Rust neemt steeds, meer toe. De zee raakt langzaam uitgeraasd tot een nieuwe morgen. Wat brengt de nieuwe dag weer met zich mee? Daar hebben wij geen invloed op. Waardig is de zee, geeft vaak nieuwe levendigheid. Altijd anders en zeer zeker inspirerend…

Nu is de nacht alleen een waas van dauw Dat strelend op de warme weiden daalt En vóór ’t opaal vervloeit in donkerblauw Teerrood alrêe de morgenschemer straalt, Het zijn de lichte nachten van Sint Jan. Zwaar wolkt een geur van rozen door het woud, Daar is geen vogel, die nu slapen kan, Geen bloem, die niet haar kelke openvouwt. Stil-stralend…

Even maar in bloei langs de spoorlijn de klaproos met het kleine behaarde blad de bloem vuurrood en donker middenin. Hoog boven het gras wuift ze naar wie langs haar komt. ------------------------------ Uit: ' Sterrekers', 1984.…

In één hoogsspanningsspaal, rusten zeven nesten boven kruisingen van snelle wegen betekent veertien ooievaars, straks met zeven kleintjes een en twintig stuk of meer vlak boven druk verkeer Hoewel wij balen van die palen, denkend dat ze schaden, vluchten, voor hen is het geen verdwalen, 't gezins-en liefdesleven bruisend en opgewassen…

stil tevreden luister ik naar de verleiding die vanaf de waterkant mij de zomer kondigt als vanuit vijvers en poelen in de zwoelte van mei de boerennachtegaal in kwakende bende groen en onbemind het alles is liefde zingt stil tevreden geniet ik de aanloop tot paring die vanuit modder en kroos uit opgeblazen kaken van babbelende vrijersvoeten…