Alle inzendingen over natuur

Hoe uitgekiend, hoe fenomenaal hoe prachtig de narcissen allemaal hoe blij de gezichten, want: de zon staat hoog aan de hemel. Niemand klaagt, waarom zou je ook? Niemand moppert, o ja, toch eentje de zon schijnt in m'n ogen, waar: is m'n zonnebril? Hoe mooi, hoe uitgekiend, om: juist op deze prachtige zondag, in al haar glorie ze haar…

Zoals zij de hemel beschrijven zijn ze niet te omschrijven Vliegeniers in hart en nieren die briljant door de lucht zwieren Het wk virtuoos vliegen wordt in hun soort niet meer georganiseerd Toen ze door de lucht stuntelden kon dat nog Het laatste WK eindigden allen ex aequo Wervelend als vleermuizen Fladderend als vlinders Zeilend als…

blijf dicht bij de waterkant drink deltagolven, ontredder volhard in onslaapbare dood aarzel niet met bestaan kom van nature voor ontloop een rode lijst twijfel aan avondwater verdwaal en herpak juni en juli, moerassen, vennen, ruik warmte en water hondsdagen, vloei met desem van aarde, kom ooit terug…

je vliegt en fladdert dartelt dansend rond rust kleurrijk in de vroege morgenstond die rozerood jouw koude vleugels streept zijn warmte geeft tot zacht ontplooien je ademt goud schrijft lente in het hemels blauw met jouw pigmenten in speels aanwezig zijn benader jij de rust die als je neergestreken bent lieflijk het volmaakte kust…

Uit een nachtmerrie is het perspectief te zien uit de winterslaap dat de rups ontpopt in kleur en de bloesem de vrucht leidt. Een rode appel bloeit als de verboden vrucht die verleidelijk in het dagelijks leven pronkt dat door de wind wordt verspreid. Het intiem proces om het voorjaar te duiden…

De zon werd gebroken, door donkere wolken. De wind blaast uit volle borst, zijn adem in de bladeren van struiken en bomen. Het wordt onheilspellend donker ik tuur naar die botsende wolken. Plots een harde klap, had het licht voordien niet gezien, dus kwam het onverwacht. Buurman is nog zijn gras aan het maaien, in zijn bloot…

de regenboog bij paarse regen nat doch kleurrijk als mijn gemoed kan zijn dikwijls ook zó grillig…

Zo klein als een regenworm aan de bodem verknocht. Zo zielloos lijkt het onder de grond een toevluchtsoord te hebben gezocht. Zo week en zo kwetsbaar schuilend voor de hemelse regen. De duisternis is zijn hemelpoort. Is zijn leven tot een zegen. Het menselijk kwetsen kent vele uitwegen en holen. Een weekdier kent zijn troost die in de…

Nu het seizoen kleurt in een verheugd stadium op verwarmd landschap waar broedende wereld leeft tot wonderlijk vooruitzicht.…

kom, laat ons wandelen in de stilte van het bos waar bomen zielsrust druipen zwijgen zelfontmoeting is even geen verwachtingen geen ruis van tijd en ego maar lopen over oergrond waar licht een nieuwe taal schept.…

De stormwind huilt door ’t lover En zwiept de populier. Hij giert de velden over Met woest en luid getier. De troste eiken beven En sidderen voor ’t geweld En vrezen voor hun leven, Bang dat z’Aeolus velt. Uit wolken, dreigend duister, Valt regen plassend neer, De zon verbergt haar luister ‘t Is donker heinde en veer, Geen vogel hoort…

Nu staan de bomen nog bladloos met hun arme armen in de winterlucht. Diep van binnen hopen ze met mij mee op veel groen en de lentezon. Nog enkele weken en de wintertijd is voorbij. We beginnen weer met een schone lei. De vogels kijken al uit voor hun habitat. Verkennen in huisjes het kleine gat. Zouden ze daar een nestje bouwen. Ik zie…

Het groene denken is het vermogen om met ons leven bewuster om te gaan. Om eens meer de fiets te pakken en de auto in de garage te laten staan. Het groene denken is minder consumeren van al wat schadelijk is voor dier en plant. Minder met meer eerbied kan ook voldoende wezen. Dat heet bewust leven met een groen verstand. Het groene…

Vogels in de lucht. Is het een vlucht? Waar naar toe. Van vliegen moe. Geland in gras. Land of gewas. Het is om 't even. Het is over-leven.…

hoger dan bodem verwaaid tot maaiveld niet aangesproken, nodig groei uit geboortegrond altijd statenloos, nooit eender wel vertrouwd een weiland met handen geploegd door zonlicht omzoomd ook 's nachts maar dan kalm grind, van zand gescheiden grensoverschrijdend door inpandig aanliggen hemelstormen, allesomvattend geen eeuwigheidsduur…

Water werkt waar wonderen soms gezocht worden. Water geneest soms met medicinale kracht. Transparant blijkt de vloeistof soms helend te werken; druppelsgewijs of wanneer het stromen kan met meer macht. Water gunt een mens soms een zegen. Wanneer het lichaam om hulp roept in een bui met regen. Met koude stralen tot diep in de nerven;…

Het waait stevig er komt een storm aan laat maar waaien, laat maar gaan. Hoofd vol zorgen die zich niet weg laten slaan laat maar waaien, laat maar gaan. Er is een remedie, voor muizenissen zeer zeker wanneer het goed waait pak je jas en loop in de wind, gegarandeerd dat je na je loopje ondervindt: Als je thuiskomt met uitgewaaid hoofd…

ergens voorbij het keerpunt, in verhoogde staat, als de stilte stormachtig zwijgt, op het uur van bombastisch wilde wolken grauw, grijs, chroom, groots, van golven met hun woeste koppen hun haren wapperend in de wind schuim op de bek geen vaste vorm te zien nergens grond om te staan driftig op drift met nog een lange reis te gaan…

De lente versiert lente versiert me met goudgele hangers te groot in getal Ik mag uit mag naar buiten voel me mal.... Het voorjaar in m'n kop haal me van stal: Het is waarlijk lente.......…

van twee kanten komen ze aangedreven grijs en grauw, als twee enorme kwallen ze kunnen elkaar blijkbaar niet passeren noch elkaar vreedzaam ontwijken en botsen na enkele minuten op elkaar krijg nooit genoeg van ’t kijken naar dit dampige hemelse spektakel dat wringen en dringen van vochtige luchten het uiteindelijke samensmelten tot een nieuwe…

Momenten van stilte. De bakens van rust. Om de kwelling van de drukte die de stilte niet lust. Momenten van verlangen om een ander bestaan. Wanneer de vogelgezangen ons opnieuw de oren open doen gaan. Momenten van stilte om een gebrek aan tijd. Om het dictaat van de klok dat niet aan weemoed lijdt. Momenten van verlangen om…

Een goudgele gloed, met net genoeg kracht, ontwaakt. Ochtendnevel wordt verdreven. Sneeuwklokjes schudden de laatste dauwdruppels af. Krokussen, als penseel streken, op een strak groen canvas. Mee zwierend op de maat van een frisse ochtendbries. Vogels fluiten met nieuwe energie. Vliegend, dansend tegen een strakblauwe lucht. Feromonen…

De schuiten hebben de dag volbracht. Zij drijven terug naar de goede haven. Achter de kim ligt de zon begraven onder de troost van rode pracht. Wind is er haast niet, maar de sterke vloed draagt ze vriendelijk, alle gelijk, naar binnen, de wijde, veilige mond tegemoet, waar de hoofden hun wachtende omarming beginnen. Zo glijden zij voor…

ze hebben je gesnoeid opruiende takken onheus besneden naar gelijkvormigheid in het heden jij die zo mooi je kroon had gespreid in balans met storm en regen nieuwe loten had gekregen weer ben je helaas een van de zovelen maar diep onderhuids voel jij je anders dan hen ook vogels weten jouw uitloop maximaal te benutten in beschutte…

De avond is tegen de muren opgeklauterd tot een nacht zo zwart als alleen blinden die zien. Straatverlichting is gedoofd en de streepjes licht die tussen voordeur en drempel trachten te ontsnappen worden in grote zwarte handen goochelaarsachtig weggemoffeld. Een nacht zo donker van substantie dat ze oproept tot medeplichtigheid zich…

aan de rand van meer en land wacht het wrakhout op vergaan loopt het spoor van slijt en slag langs de richels en de knoesten en door holtes in de binnenwand op de rand van droog en nat ontmoette ik op ronde schors een man met uitgesleten zwart gelaat een vrouw met in ’t gezicht een gat te zaam een zware strijd gehad…

je lange stengels staan met zovelen naast elkaar boven je groene spatelblad staat je oranje verenhoed je zwaar behaarde sprieten met al die zachte zonnen ik was blij toen we begonnen als bloemenvrienden in mijn tuin je bloeide helder en heldhaftig sierde mijn tuin met kelk en blad je pluizen woeien op mijn pad we spraken bij de schepping…

een klein fijn korreltje van zand verloor zijn hechte band toen de wind hem even meenam en hij zo in woelige zee terecht kwam… verzwolgen door klotsend water, aangezogen met veel kracht, naar bodemloze diepte gebracht, waar een schelp zich wel ontfermde over het verloop van zijn verdere lot… de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…

Getogen uit koude winternachten sneeuwklokjes licht en frêle kunnen ze niet langer wachten brengen ze terug ’n teken van leven . Ik zie hun kleine kopjes hangen als lichtjes naar de dode grond zo speels, lief en onbevangen dat ik ze als nieuw ontloken vond. Nauwelijks door de wind bewogen beschut onder ‘t dorre struikgewas gedijen zij…

de hooiberg door de schilder onder streepwolken als klein geel vierkant naast boerderijen twee keer neergezet ik voel me thuis ik proef de sfeer ik ruik de geur van de natte graanakker hevige regenbui verstoord oogstwerk ruige rukwinden brachten ons binnen de weg was leeg je scheet zeven kleuren stront voor de donder en de…