Alle inzendingen over familie

Vandaag ben ik naar Vlaanderen gegaan, Ik dronk een kopje koffie in Oostende, De streek die vele voorouders goed kenden, Ook heb ik op de Brugse Markt gestaan. Maar dankzij 'Aernout' lang gelee - vier eeuwen - Is ons geslacht er één van échte Zeeuwen.…

Is er een taal voor mij, wie ik ben? Ik wil me uitspreken om te kunnen bestaan en niet wegkwijnen in een hoekje de viezigheid van wat er gebeurd is niet net doen alsof er niets gebeurd is en er omheen leven om mezelf heen, om het ongemak in mij over de mooie ervaringen die de andere binnenlieten het onzegbare wat hij…

Verborgen verleden is voor mij vooral een geborgen verleden en geborgen was ik in de schoot van mijn moeder zij is dit jaar 10 jaar dood maar doorgaans springlevend in mijn gedachten en gedenken van haar, zij als meisje, vrouw en van haar moeder, haar vader tot haar bed-overgrootvader, moeder en alle vertakkingen van bloedverwanten met…

Wie net als ik beweren kan 'k heb eigenlijk geen 'vaderland' dit land waar 'k ben geboren, zoekt in de grondtoon van z'n wijs z'n eigen melodie wie onvervalst bezweren kan 'k heb feitelijk geen 'moederland', dit land waar 'k ben geboren, zoekt soortgenoten in z'n wijs van zuiv're harmonie dit land is niet mijn vader's land…

Wat deed ik anders aan de rivier dan fuiken uitzetten, luisteren naar oude bloeddoorlopen verhalen, grommende in haar binnendringen en een gouden zoon voor na mij maken? Goed, dat was vroeger. Maar het was deze oever, waar het gebeurde dat ik bij maanlicht, onder het knopen van netten, tegen het bosrijke donker daarginder iets wonderlijks…

Liefste Grootmoe! 'k Zal eris Gauw een briefje U schrijven. Wij zijn nog gezond en fris Allen met ons vijven. Grootmoe, 'k heb zo leuk gedroomd Van een spierwit bokje; 't Stond getuigd en opgetoomd In ons kolenhokje. Ook een wagentje voor twee Stond er zo bezijden. Vindt U 't ook niet heerlijk hé, Met een bok te rijden? o Ja, Grootmoe…

Al wil de dag, de week van alles vervaardigen, wat houdt in deze nadagen nog echt steek. Het weer is het weer over en weer de regen de regen de hogere wolken, de wolken soms de nevel in het gloren. Is het wat we al lazen in jullie ogen proefden in de niet uitgesproken erfenis van het straks in jullie denken. Want al wil de dag met weer…

laten we maar geen lawaai maken papa heeft het druk gehad en kan zomaar uit z’n humeur raken laten we ons maar even niet bekennen in wegen of velden dan hoeft mama zich over ons niet op te winden niet te schelden dan hebben wij het niet gedaan en wie weet kan het dan iets beter tussen papa en mama gaan laten we stil zijn ons een beetje…

Het zijn vrouwen tezamen dragen geen namen 'staan hun mannetje' Ze staan in het midden van het dorp te kijk Nu pas krijgen ze gelijk: spil te zijn in het dagelijks leven Verweven met het nu met de toekomst: het kindertal Hun idealen te vroeg versteend?…

Weinig woorden waren nodig al dat geschreeuw en gebral waren wat hem betrof volkomen overbodig hij zat rustig rokend in zijn zetel de wolkjes wegwaaiend dat was hij kort omschreven problemen in één gebaar weg zwaaiend hij is niet meer in mijn hoofd en hart leeft hij telkens weer.…

Oranjeboom als ik aan Oranjeboom denk denk ik niet aan bier, denk ik aan die straat de Oranjeboomstraat op Rotterdam-Zuid in de wijk Feijenoord een hele lange, lange straat, waar ik af en toe al ’n snoepje pakte, pikte uit het snoepzakje voor die dag, waarvan ik er 30 had mogen samenstellen bij Jamin op de Rosestraat samen met mijn vader en…

Zij stonden rechtover elkander. Zij zagen elkander aan De ene had in haar ogen een glimlach, En de andere een stille traan. Deze was een verouderde vrouwe, Die steun zocht aan de wand. En gene een jeugdige beeltnis, Geschilderd door meesterhand. Hoe spraken die zoete trekken Nog tot haar zusterhert! "'t Is heden zestig jaren, Dat zij…

mijn oma sliep in een fauteuil naast de kolenhaard, vol overgave, ongehaast zij was mijn uitzicht als ik opkeek van het slaapverwekkend gewicht dat de school voor mij voor morgen had vergaard de pendule tikte de stilte vol terwijl ik steunde op mijn elleboog en die weer op zo'n zacht tapijt met een rood-zwart gekleurd figuur die mij…

Vader A houdt van een snoeihard regime. Dat ziet Broer B geramd niet zitten. Dus omhelst Zus C het compromis: ook Oom D wil ongeschonden kunnen vitten. Uitgerekend Kleinzoon E moet op de kleintjes letten... Gelukkig zit Neef F al mijlenver in Het Grote Genieten!…

Deze waarheidsprekende dag is een zij , even opgewekt om hier te zijn als serafijn, als waaier om deze dag te verkoelen. Zij is een prachtige trilling boeiend te voelen zachtere wind zeg ik als kind. Als een vogel op mijn kruin, een duin aan zee zo'n mooie plek, een gitaar met zacht trillende snaren maar alles behalve verspilde jaren. Als…

Mijn familie heeft een warm plaatsje in een hoekje van mijn hart. Het zijn de mooiste diamanten die ik bezit. Alle facetten zijn aanwezig zodat ik heel gelukkig ben. De geslepen stenen bezitten de veelzijdigheid van het leven. Ze zijn het licht in de duisternis De innerlijke rijkdom van verlangen naar vervulling. Hun waarde, is niet te bepalen…

Haar wekker (merk wake up) op mijn nachtkastje staat stil, al heel lang haar leven ook, het is ge-beeindigd een tijdje geleden, 6 april 2016 Vlak voor de oorlog geboren 28 februari 1940 met vlak erna het bombardement 13 mei 1940 op Rotterdam en daarna het bombardement van kinderen tot 1954 Ze was bijna 14, een pubermeisje toen haar…

Was het liefde of enkel een hormoon dat uit een ontmoeting met hem bij haar ‘n leven schiep; een leven teveel, niet bedoeld maar toch geboren; wel met een áfkomst maar zonder perspectief Was het de natuur of het lot dat bij een ander stel de wet van éen maal éen is drie weersprak en keer op keer het prille en kwetsbare embryonale, steeds…

Oma's metafysiek: nooit komt daar eens een barstje in. Zij drinkt white spirit uit een soepterrine, slurpt cyaankali met een rietje of propt zich tussendoor met ijzervijlsel vol. Waarna één boer, en opgelost! Zij zingt ook zelf de lof van heel haar lijf. Zij hinkt met stoere kuiten door het dorp, bezit de elegantste kromme neus, het sterkste…

Mijn vader zit in mijn overhemd hij heeft zich in de kraag vermomd zodat als ik wil spreken hij zich strak trekt en ik word verstomd hij wil graag dat ik er het zwijgen toe doe maar hij kan mij niet meer breken hij zit in mijn overhemd en dat doet er lang niet meer toe.…

het is lang geleden, dat ik jullie zag, de tijd is weggegleden, soms met een traan, soms met een lach, elke dag vraag ik mij af, hoe het verder met jullie is gegaan, komt er een eind aan deze straf, zullen we ooit weer tegen over elkaar staan, jullie hebben mijn nummer en email, zelf ben je verhuisd maar ik weet niet waar, toch zijn jullie…

Gevoelens, gedachten of inzicht welk woord kies je? welk woord gaat het voor jou doen? wees dankbaar voor het goede in jouw leven je hebt ze in goede handen achtergelaten meer kon je niet voor ze doen leven blijkt delen te zijn schrijf een brief aan iemand die je waardeert door jouw open hart ontstaat de wisselwerking mede door de charme…

Jongste zoon, haast kerstekind nadert de midlife, grapje De mama stelt zich tig vragen zo van - was ik er steeds voor hen - snap je? In recente opiniepeilingen werden de papa's opgehemeld Mee zijn ze nooit, onmogelijk mits kindje zelden onder hun hart trappelend. Zonder epidurale of capsones bevallen, beslist meer schoons ervaren Zeer natuurlijke…

Genen reizen in estafette. Ze zijn onsterfelijk. Dat wij maar een eeuwtje leven, is helemaal niet waar. Onze voorouders hebben we niet gekend. Ze hadden hun stokjes al doorgegeven. Zij zijn gestorven, maar niet verloren. Wij levenden doen al jarenlang ons best. Nakinderen zullen eeuwen na ons erven. Zij zijn nog ongeboren.…

Soms heb ik er een hard hoofd in in het ouder worden het ‘krakkemikkerige’ het onhandige het afwijkende van wat gewent Maar vooral de stevige pijn het pijnigen van de hersenen en van het hoofd, de maag, rug, handen, voeten, benen, ogen en oren alles aan het verslijten richting 'over en uit' Maar vooral niet van weer doorgaan we zullen…

Twee en twintig september is de dag dat je vertrok met achttien nu twee en twintig jaar geleden. Elk jaar in mijn ziel terug vertel ik 's nachts opnieuw 't verhaal hoe j' in mijn buik, pientere peuter, pittige puber, mooi mens jij was, hoe ziekte ons, je vader, we zo hecht, we zo slecht uit elkaar, zoals jij van het leven en van ons zoals…

mijn lieve kind wat gaat het snel jouw jongste zoon 1 jaartje al wel mannetje in spe zo mooi en olijk een eigen wil maar o zo vrolijk een moment met hem maakt mij al blij een stukje geluk voor ons allebei laat ons samen met hem genieten hem beschermen van verdrieten zijn grote broer zal zeker helpen bij alle narigheid te stelpen samen…

ze waren er de bonte bloemen luisterrijk in een mysterieuze nevel warme harten heilzame blaadjes als lichten in de schaduwtijd droegen glansloze broze vlindervleugels naar de zoete nectar een keur van vruchten ze waren er als een fleurig boeket met zorg heb ik ze in een vaas gezet…

Mijn broers, die zijn gewoon uniek: schilden, wasten, schepten kolen voor een kleine zus altijd sympathiek jouw hand in de zijne verscholen Volgen kon je hun spoor geschreven in het levensboek gelukkige herinneringen die je regelmatig op zoekt Deze band gaat nooit teloor gevormd door het nagelaten spoor…

Het is al goed Bedacht mijn hoofd Toen de blaadjes bruin verkleurden Ik geef het water en wat zon Tot de wortels beter zijn En in de dagen die er volgden Grepen de wortels om zich heen Pogend tot houvast of zo Maar de grond liet zich niet pakken "Dit ben jij", zei papa ooit "En dat ben ik", die grote plant En ze bloeiden, groeiden…