Alle inzendingen over filosofie

Man en vrouw in verzet niet zwicht, lijfelijk met gelijke taal in de daad tot hun moraal verplicht, een geluid wat vleugels houdt. de weg ontwaart, waar de vrije woordvlinders zwerven om de leugens te ontdekken, zichzelf en niemand spaart om de hemel van hun levensdrang te overtuigen. In een ontmoeting met de waarheid, start een begin…

Eindeloos lopend door het leven Op zoek naar een reden hoe we hier terecht zijn gekomen waarom we hier zijn Al deze vragen dwalen door onze gedachtes Nog steeds op zoek naar antwoorden......…

Slijp de nachten met de pennen van ieder uur onthult door de steen van slijpers ziel, omvat het lopend vuur op papier verguld door een druilerige dag, waarop de verzonnen tranen van een bejaarde zon zijn opgedroogd en waar de inkt gedoopt werd in verwaaide as. Als schrijvers geluid in een listig avontuur niet wordt gedoogd…

De twijfelaar zegt, dat ik een ander fust aan moet slaan met flexibele duigen, wankelmoedige ruggengraat door de tijd geringd. Eikenhout doordrenkt door loog en listig bier, schaars verlicht door een spongat waaruit alleen de duivel zich bezondigd aan het tappen van het zielennat. Waarop geen voordeel van de twijfel rust en alleen…

Vannacht heb ik gedroomd over de zomer; de woorden kwamen zomaar helblauw aangewaaid, de melodieën geurden naar lavendel maar wie heeft al die beelden in mijn ziel gezaaid? Want zelden ben ik blij en onbekommerd- ik klaag zo vaak en draag de vragen zwaar en heel ver weg dwalen mijn kinderogen, want overal toch dreigt wel wat gevaar. Maar…

Als het om verantwoordelijkheid gaat is Nederland een heel groot kerkhof waarop uiteindelijk, natuurlijk helemaal niet meer gereageerd kan worden. Zowel de slachtoffers als de daders liggend dood en zwijgend zij aan zij diep onder de polderse grond, de klei. Dat is de definitieve afsluitende fase van het 'polderen' welke elke gat dicht…

Voel wanneer de tijd juist is en zie al wat al niet mogelijk kan zijn. Luister naar de stem van jouw verlangen, ervaar de kracht van jouw kwaliteiten. Proef de schoonheid van het leven en ruik de geur van een nieuw begin. Accepteer dat wat is en ga voor dat wat komen zal. Het leven waarin je hart jouw zal sturen en je wijsheid…

Nu dicht ik over nu. Wie kan mij vertellen, waarom het geluk uit te stellen in het nu. Laten we voor iedereen proberen een hemel op aarde te creëren.…

Naakt gelegen aan de open zee neemt 'ie' me mee in het iets of het niets in het vroegere in het droevige in het vrolijke in al het mogelijke van je kennis en kunde van 't loslaten en gunnen want wie geeft die leeft en die zal ontvangen zelfs in overvloed Hè...natte voeten 't is al weer vloed!…

Wij, armen, laten ons weer en weer bedriegen; Illusie is behaagziek als een vrouw; Haar sluier veegt de wolken weg tot blauw Het Niets weer glimlacht, en de sterren liegen. Hoop blijft verlokkend ons met liedjes wiegen; Verdwaasde minnaars, blijven wij haar trouw; Onze ijdle ziel bindt zich na iedre rouw Wieken weer aan om 't drogbeeld toe…

Soms vraag ik me af of goed en kwaad wel bestaan, of de dingen niet gaan, zoals ze gaan, of waarheid niet van verontwaardiging komt, of gewoon eigen gewin. Net zoals de cirkel van tijd geen einde kent, of begin, net zomin.…

Vertekening van de werkelijkheid Verbeelding van de waarheid Verdediging van de trots Veroordeling van de onschuld Verspreiding van het slechte Vernietiging van het eigen Wij, die zijn ondergedompeld in het onjuiste Verdrinkend in de de diepte van het vloeiende Water als normaliteit Doorgebroken door de dijken, om de mensen te bereiken Onwetend…

Als ik op het gras lig onder de bomen en ik kijk naar boven kijk ik ook naar binnen bij mezelf Zie ik een wirwar aan natuur wel ook wat dode takken die mogen best gesnoeid worden kan de rest beter doorgroeien Opgelucht slaak ik 'n zucht sta ik op en roep: "geef hier die schaar"!…

Aardse schoonheid verslond al mijn geopende zintuigen, tevens het begin en einde, de sleutel tussen geboorte en de dood, verval in een mensenhart, begrensd door het dagelijkse brood tot aan de versnelling door de tijd gedreven waterval. Een overblijfsel uit eerdere gedichten, waarin de waakvlam overeind bleef in de stormen van bewegend…

Met een blocnote en een pen In de rammelende tram. Druppels toveren diamantjes langs de ruit. Niet te veel kijken naar dat wat voorbij gaat. Tussen hoop en toekomst bloeien de rozen. Vergeet mij niet, "oh lief!" Mijn voetstappen dolen in het rond op onvruchtbare grond en de zon houdt zich schuil achter donkere wolken. Alles…

Het glanst weer van de klaver en de boterbloemen en heel verloren staat er ook een klaproos bij. Er zijn toch zoveel mooie dingen; die maken plots mijn hart weer blij en dankbaar kan ik ademhalen; al er is pijn en veel verdriet en zorgen, maar toch wil ik de hoop bewaren en niet alleen maar angstig zijn voor morgen. Er is het groot geheim…

Een voortvarend leven, alles pais en vree. Voor hem de zee en later aan de kant van een rivier zit een visser aan- schouwend. Hij leeft verborgen, vermijdt zorgen en last zoals dat bij een Epikurist past. Geen overdaad of wellust die verstoren zijn gemoedsrust. Hij bewandelt de gulden middenweg en er is nauwelijks tot geen sprake van…

Als je lang alleen bent kijk je minder in de spiegel spiegel je dus minder blijf je langer alleen!…

alles verklaren is soms een vruchteloos verpozen in het ongekende immense heelal ik ontkom dan niet aan het erkennen dat ik me doorgaans gedragen voel; deze weg niet zelf heb gekozen vaak hoef ik ook niet meer te zeggen wat ik eigenlijk bedoel om me heen immers herhaalt zich alles in wezen weliswaar regelmatig…

Als de hel de anderen zijn is dan de een voor de ander een duivel of zijn wij desondanks mensen op zoek naar aandacht en tederheid een warme plek om te blijven waarover Carole King zong genoegen nemen met genoeg of schreeuwen we om niets door het hardst willen klinken…

ongesproken blijven ze vooruit gerold in namen, één voor één en geen verlies aan zeggingskracht toch verdwijnend, naar een niemandsland hun band voor eeuwig stil geloken in de ogen van verraad het kwaad was al geschied nog voor dat men het noemde rond de uitbraak van vandaag ik had het zo graag anders gewild maar weet nu dan mijn…

Schaduwen hebben geopende parasols geplant in een verdichte wereld, lappendeken onder een blauw gewelf, een brug over ravijnen, euferismen van onuitwisbare lijnen, een verbond tussen water en land en de melkweg z'n tranen lekken laat over te winnen grond, de kern van onschuld ligt in de kringloop van vragen en in een symboliek die een…

op hartenklop schommelt weten tussen herinnering en vergeten danst lichte dromen in luchtige niemendalletjes gaat vluchtig voorbij aan de zwaarte van bestaan pas als de hartenklop stokt de schommel stopt wordt weten eeuwig vergeten…

wat ik mis, vult mijn leven ik eet me vol bij de vleet doch geen boterham extra voldoet me meer dan dat gevoel geen tweede huis geen nieuwe auto alles blijft me er aan herinneren dat ik niet langer heb ook nooit meer zal hebben het is onvervangbaar een blijvende leegte een kuil zonder bodem door mezelf gegraven waarin ik al gravend…

op deze plek dit stukje aarde ruist het gras niet langs mijn enkels er grazen vette koeien ik ben de zon de zon die in veelkleurige dampen wordt gesmoord…

De zwaktes die ik zie in de wereld zijn slechts karikaturen of miniaturen van de zwaktes in mezelf het gevecht in mij in jij in zij in wij HET KROMME RECHT…

De wijze man leeft in het leven. De wijze man leeft buiten het leven. De wijze man leeft in de dood. De wijze man leeft buiten de dood. De wijze schrijver zoekt een ander voorzetsel. Hij denkt aan ´door je tranen heen lachen´. De wijze man lacht door zijn tranen heen. De wijze man leeft door de dood heen. Hij gebeurt door het Gebeuren.…

Woorden vallen uit monden geven naam aan de dingen die zijn en gebeuren zoals klok en kompas de handen en voeten van menselijk leven in een aards bestaan. Buiten deze wereld niet van toepassing. De cirkel ontsloten connectie verbroken.…

Hoe zal het einde verlopen, Wat kan ik dan nog hopen? Wie deze vragen heeft, Moet zich wel bedenken Er nauwelijks aandacht aan te schenken, daar alles verder leeft. Het einde lijkt misschien dichtbij, Maar voor een dichter, immer dichterbij.…

Waren het mijn oude vrienden of de schaduwen van ongrijpbare taferelen uit het verleden die mij de rust niet gunnen om uit de zwarte veren van nacht het jeugdig elan te herbeleven? Zijn het de gedeelde beelden ontstegen uit de zoekgeraakte schimmen, die zich aan het gemoed klampen, in een laatste poging zich van het duister te ontdoen…