Alle inzendingen over tijd

zoldervloer rondvaart in het duister fijnzinnig roeien 400 jaar onder webgolven in een opbergdoosje de verbeelding van muzikanten onder de koekoek een pittoresk meesterproef op de schoorsteenmantel visuele luciferstokjes wel duizend gezichten ontiegelijk broos in een bliksemschicht laait een verre wijnboer op gekluisterd aan…

hier,in de oerpolder janken de wolven hun lied boven tot onder bliksemflits en dan de donder het oerbos fluistert de waarheid luister maar naar haar kwetsbaarheid de ongelijkheidsstrijd neon tijgers als krijgers bereid zij aan zij dansen wij stijden wij zij aan zij te strijden om alles en iedereen om deze adembenemende tuin te…

Opgedragen aan mijn prachtdochter Jess TIJD Een lange weg gestreden ontelbare druppels van verdriet intense donderslagen bezeerden het verleden een lege onderbreking in ons levenslied Op de littekens nog voelbaar in mijn ziel de wonden nog niet geheeld bloeit weer het vertrouwen -dat zo diep viel- nu jij je hart weer voorzichtig…

De wind waait over land en zee De wind waait altijd met je mee Een mens blijft soms achter op een plek Dat terwijl de ander vertrekt Laat mij vliegen als de wind als in een fantasie Van dit kind Ooit was ik bemind naar verre streken waai ik heen Al moet ik lopen Op één been Afstand is maar een paar letters Een woord Maar afstand van…

het gebeurt je kijkt naar jezelf in de spiegel je verliest jezelf in een landschap van ravijnen je zoekt gehaast naar een uitweg maar juist die haast speelt je parten Lejo van Kuijeren…

hier op dit balkon aan de rand van een godvergeten stad denk ik aan jou de mooiste van het land wat maal ik nu om roem als ik alleen maar wacht op jouw zoen wat maal ik nu om macht als ik alleen maar wacht nachtwachters word wakker het veld is al groen geel en paars lap al de regels aan mijn laars wat is nep wat is echt in het geheime…

zo schijnbaar achteloos als hij me inhaalt een loopje met mij neemt zelfs op de hielen zit geen voorsprong toestaat en mij vóór de sprint al laat versnellen zo dringend dwingt de tijd om pleisterplaatsen in mijn leven op deze plek een plek te geven de foute routes af te snijden om na de loop in redelijke rust te kunnen einden…

Achter jouw raadsels is vluchten simpelweg onmogelijk de deuren van jouw huis zijn diffuus en laten je lijden in alles waar jij voor staat gedrogeerd door het snelle kloppen van de tijd spin je jouw jas op de klos van het leven en ben je slechts diegene die ik ken ontvangen heb je reeds en ergens aan de kim schittert toch het voorbije…

Wat achterblijft als de zee vertrekt, zijn schelpen, kwallen en stinkend wier, wanneer de vloed verder komt, omhoog gespoeld over de getijdenlijn, in ballast verjaard, waarvan door kinderen als kostbaar goed wordt bewaard,het kleinoot ingeboet,als roestig schroot volgt het ons vanaf het ‘kind zijn’ tot de dood.…

door een tunnel van tijd trekken wij voort richting ongewisse zelfzeker in het eigen heden maar onwetend van wat morgen brengt als buiten zich met binnen mengt is er hoop op hoge machten bemeten met de maten hier en wat elkeen te wachten staat die deze doorgang achterlaat geldt dat ook in eeuwigheid voor een onbeschreven blad heeft…

als kind dacht ik later is wel heel ver weg dat was niet waar het was toen al aanwezig wachtte mij op om de hoek…

3 dagen lang zweefde ik in de verte in mijn diep geraakte spiegelbeeld door donder en bliksem te zwaar verdeeld 3 dagen lang was ik zwaar de klos viel dieper en dieper in het donkere immens grote bos te vaak ging ik zo los viel samen met de dieren in een vergeetachtig bestaan de aarde draaide wel door maar nooit,nooit gaf iemand gehoor…

ongrijpbaar, onbegrijpelijk het ene moment is groen of rood en daarna gaat alles op zwart verkeerd gegokt, bewust ingezet op de dood heerlijk eten, kruiden spatten uiteen, papillen weten meteen, dit is hemels opgegraven begint het rottingsproces, een ei van duizend jaar de dodenakker wacht en wenkt zacht naar de nacht, het zaad…

Mijn dromen zijn als water glijden door mijn leven heen, later, alsmaar later. Tijd trekt draden door mijn gezicht De douche spoelt met het water mijn dromen door het afvoerputje tekenend voor mijn bestaan, voorbije gedachten voorbij de dromen alleen maar de nacht koude nacht, steenkoude botten, water in mijn ogen glijden over…

Toekomst ontstaat uit het heden, heden wordt direct weer verleden, verleden en heden uit toekomst ontstaan, leef daar en niets zal overgaan.…

Ik was een boom een steen keihard dubbel gemeen maar de ogen van de wind zijn groen zoals de lente ons bemint en ik denk bij mijzelf ik de zotte ongeletterde elf de wind laat mijn bladeren dansen en leest een gedicht voor en ik denk heb ik dat geschreven? zo ben jij de wind altijd een klein beetje bij mij gebleven…

In de versgeslagen regen kwam hij haar nog weleens tegen en dan vroeg hij haar of zij met hem wou lopen langs de maan waarna ze even nog bleef staan om er zijn vraag te overwegen en verlegen dan besloot om op een loopje weg te gaan Hij rende blij achter haar aan en dacht weer terug aan het verleden toen hij haar hier leerde lopen ook al…

De tweede maand heeft altijd minder dagen. Je vraagt je af: heeft God dat ooit bedacht? Heeft hij over ons leven zoveel macht Dat hij ons met zo’n korte maand kon plagen? De tijd die blijkt steeds full speed voort te jagen En niemand kan ontsnappen aan die jacht. Een dag gaat meestal sneller dan je dacht En valt verdomme nooit eens te vertragen…

Het is alles of niks het is niet meer dan dat en dat is alles wachters in de nacht wachten op alles en alles is niets meer dan niets ik zie je wel een keer als ik fiets tegen de wind in het wordt vanzelf lente dat alles weer opnieuw begint zo wordt een kind een volwassen mens en heeft iedereen zo zijn wens en sommige mensen fietsen tegen…

Jij latent aanwezig kind in mij. Verrassend kom ik je steeds tegen. In stemmingen soms boos, soms blij. Al lang op leeftijd toch puberaal verlegen. Vaak ben je zo afwezig en zo stil dan denk ik waar is het kind in mij gebleven. Ik snap het best dat je eruit wil maar toch blijf nog maar even.…

Straks als de wind slaapt golven rusteloos zwijgen gesluierde mistvlagen zweven over de zee kun je ze horen praten meestal over vroeger toen ze nog liepen op het droge zand in plaats van over water als je samen verder loopt ben je plots weer thuis als kind in je ouderlijk huis waar alles door elkaar gebeurt uit heden en verleden…

Soms zie ik lange, witte strepen in een ijle lucht. Grillige sporen van luchtkastelen op weg naar een verre bestemming. Vaak blijf ik kijken hoe ze zich langzaam vertekenen. Het worden flarden. Dan sterven ze geluidloos, en is het weer als in het begin. Leeg.…

Boterbloem op de polderdijk Hoe geel ben je in gedachten als ik rollende naar beneden duizelig van groen en blauw jouw geel zag en het plukken wou? Zo geel, zo mooi, als botergoud thuis gekomen in het zwarte vaasje je zetten zou Nooit gedacht dat je bloemenpracht zo zou blijven in gedachten Nu ik terugkijk en je slechts in bermen…

over het bruggetje naar de duinen van Klein Zwitserland daar wist ik de momenten van geluk... ach ja mijn kinderjaren die afreisden met de snelheid van het licht wat ik er nog van heb is een tekening van Willem Minderman in een prentenboek uit 1952 Lejo van Kuijeren…

De tijd is als varen op een ijsbreker. Achter je de vaargeul, het verleden. Voor je het maagdelijk ijs, de toekomst. Buigend over de plecht, daar waar de boeg het ijs splijt, slechts in dat ene ondeelbare moment leef je in het heden.…

Boot breekt witte zee Vaargeul vol verleden Ongeschonden toekomst voor de boeg. Vaar mee in die splinter van tijd Leef nu, bruis heden waar staal klieft, ijs schitterend splijt…

Het symbool van de oneindigheid kan met één pennenstreek worden genoteerd. Lente, zomer, herfst, winter. Dag en nacht. Zo eenvoudig is alles. Geboorte volgt dood op; nieuw leven begint bij het eind. Het leven is eindeloos.…

Het verleden in de mist is langzaam aan het wegtrekken De mist is niet meer als een vergeten verhaal Het verleden is een donkere nacht die nooit stopt Dat is de nacht van god Eindeloos op zoek naar het heden Nooit meer achteruit Nooit meer naar het verleden Dat is niet meer dat is vergeten Nu.…

Het huis is leeg de geesten zijn vertokken ik moet verder zoeken naar een huis dat mij beschermt tegen de elementen in dit spel ik wou dat er geen keus was tussen hemel en hel.…

De lijst is kaal de grondverf doet zijn taak zo zet ik alles klaar om in het voorjaar alles af te lakken waneer de vogels weer zingen tussen de takken zo groen als gras leven zoals het is was.…