Netgedichten

netgedicht (nr. 26.667):

Het verdwenen dorp

Ik keer terug naar ‘t dorp
dat ik lang geleden verliet
maar voelt als gister
De dorpsklok in m’n geest
staat stil al die tijd
voor mij verandert niets

Er is niemand die ik ken
ben vreemdeling in de straat
waar ik geboren ben
Als ik lang stil sta
voor mijn geboortehuis
slaat een waakhond aan

Waar is m’n dorp gebleven
dat opduikt in`t geheugen
al die mensen zo vol leven
Sterven was zeldzaam
niets zou er veranderen
toch hield de dood huis

Namen geschreven in steen
m’n dorp ligt onder de grond
elk nam een stukje mee
Te laat en te vroeg voor
hereniging met ‘t verleden
breekt de weemoed door