Alle inzendingen over algemeen

Zoek telkens naar je blijven, bloei de winter zo eventjes door jezelf in de vrieskou als een geiser De drang om open te zijn naar het licht komt van de wortels die groeien uit je spreng.…

waar eens het stil verlangen woonde huist thans de kilte van weleer dromen waar ik toen van droomde gaf ik elders in beheer nooit bleef alles bij het oude altijd was men in de weer het hechten aan het zó vertrouwde deed mij later toch nog zeer van alle regels op de hoogte weet ik hoe het verder moet ik zal me vast nog eens bedenken…

Een dromenloze nacht draaiend onvermogen de dag doolt in gedachten van linker zij op rechter zij Kramp in linker voet duwen tegen beddenrand toch even maar gaan staan geeuwen, gapend moe het stille huis verstoord door snuif en snurkgeluiden zachtjes opgestaan glaasje water en een plas, De dekens tot de neus weer puffend weggeschoven kriebel…

Ergens wist ik het wel, al die tijd ik bén geen god in het diepst.. geen bijzonder iemand, nooit heb ik de wereld verbijsterd… heb altijd oude vrouwen hun eigen takkenbossen laten sjouwen noch mensen van een wisse dood gered altijd vriendelijk, maar net op het randje beter wetend, tegen beter weten in schouderophalend, niets aan’t handje maar…

dakloos dwalend door de stad vond ik de lege huls van een huisjesslak zij paste precies…

Nu weet ik het zeker: God is liefde zoals ik hem laatst tegenkwam op een winderige straathoek in verschoten spijkerjas, pijnzend over iets zeer lastigs ik wist niet wie hij was en vroeg hem naar de weg, gehaast zoals altijd die wist hij niet- hij was hier niet zo goed bekend maar uit zijn onbeholpen worden sprak hoe graag hij me geholpen…

Grote,kleine wensen, dromen in de nacht, hoe kunnen we ze verwezelijken als sterren in de nacht. Als zonnestralen, duizenden sterren, sterren in de nacht, denkend aam iemand, wie had dat gedacht. Duizenden engelen, lichtjes als sterrenpracht die jou beschermen dag en nacht.…

niettegenstaande het droge geschrijf hakkelen woorden door huiver over torens naar het nieuwe in stadse stappen door schemerig geruis waar toekomst de straat is met soms nog wat losse tegels waar het onzekere licht uitbreekt door de holtes van het laatste verdriet waarin onze harten razen in de storm van volwassen liefde…

De wetten zijn duidelijk, je wordt geboren en je gaat dood, en daar tussen in moet je je behelpen en kijken wat er past, moet je je zien te redden, moet je het als nooit tevoren doen. Een pijnlijke zaak het groeien, en aanwijzingen en nadoen en boekjes lezen maken je ook niet gelukkig. O, mijmer ik soms, was ik maar een koe die stom in de…

De nacht vertelt je wie je bent dan valt het masker af daar ben je een ander die niemand kent Je bent letterlijk en figuurlijk uitgekleed In de nacht, in je eigen wereld met al je dromen, je lief en je leed…

‘k Zit al een tijdje in m’n glas te turen Ik weet het…. drinken…het is verkeerd… en het zal ook niet zolang gaan duren Maar ik word vanbinnen verteerd, nadat je vanmorgen woest ’t bed uitgleed me schrijnend van weemoed achterliet je mooie kontje definitief de deur dichtsmeet greep ik naar een fles vol bluesverdriet de bodem is al een tijdje…

Op geschaafde knieën Schraapt hij met Gebroken nagels Glinsteringen uit Het ravijn. Of, Op gestrekte tenen Pakt hij met Gepedicuurde nagels Juwelen van De berg.…

Het schijnt dat ik loop als een eend mijn praten is beperkt tot gemompel op mijn voorhoofd een karbonkel waar heb ik toch mijn ziel beleend. Paladijnen knikken mij meewarig toe gniffelen zonder woorden boven hun strak gesteven boorden achter mijn rug roepen ze; koetje boe. Als versteend trek ik mijn pistool schiet die paladijnen één voor…

De Brink. 13-07-2010 Op de markt is het druk, De duiven schieten op de vlucht. Allemaal mensen om mij heen, Zittend of lopen op de been. Terrassen zitten vol met mensen, Met kleine of grote wensen. Bediening probeert te helpen, Er zijn zelfs oesters in schelpen. Duiven vliegen nog steeds in het rond, Er loopt zelfs een vagebond…

het mooiste lied blijft zingend klinken wannneer we beeld na beeld naar binnen drinken met de grote ogen oren van de tijd die het mooiste gedicht uit een lied bevrijd…

Stompzinnig schreeuwt hij in het rond dat hij een dichter is en geen hond spuugt zijn woorden op de wanden en grijnst over zijn te korte tanden Dan gaat de deur weer open de dealerman met gouden knopen plaatst zijn hond boven op de bar "een schotel drank voor deze dar" De pianoman laat zich inspireren "ik ga spelen voor deze heren" begint…

(met dank aan C.Buddingh') wat is verveling meer dan een ogenblik jezelf zijn een pas op de plaats maken als moment van bezinning het bestaan kan immers niet altijd in sneltreinvaart gaan er is niets mis met 'quality time' een uurtje lezen of mediteren met de ogen stijf dichtgeknepen... maar ga me alsjeblieft niet vertellen dat…

Dit is jouw partij zei jij wijzend op de noten van je zelfgeschreven partituur een lied over de zee een jachtig schip de zeilen bol geblazen door het razen van jouw solo en ik zocht de melodie de harmonie in tweede stem ik zong… maar mijn woorden waaiden weg bleken pas klank te kleuren in het slotakkoord…

Wees een bloem in het centrum van je hart. Vol van geur, vorm en kleur. Als een openheid naar de wereld, je eigen levensbloem.…

schrijf in woord aan een stijgend beeld dat ons in stenen steedsverdeelt tot mensen die weer verder komen langzaam rustend in de mooiste dromen…

wanneer het leven niet wil spreken zware zinnen diep en binnen breken loopt de gedachten van huis naar een roestig spoor waarop ik koude woorden krakend knarsen hoor…

Verscholen in mijn jas waar het lichaam zichzelf bestiert loop ik in een sukkeldraf naar het einde van de pier De toren ga ik niet beklimmen het water lijkt me diep genoeg een beetje zwemmen verzet de zinnen daarna haastig naar de kroeg.…

Hier en nu Daar waar het begint Stilte Eigenhandig het wolkenveld weten te verdrijven en de zon verwelkomen Daar zit je dan, in je tuinstoel Tevreden Onwetendheid is een zegen en je laat die kennis je macht geven Je wacht even Elke gedachte lacht je tegemoet en is het leven omschreven in de prachtigste zin ...Stilte.. Niets is eeuwiger Niets…

een kameleon heeft de juf gebaard die mijn familiejuwelen te koop heeft aangeboden op internet o Anne... en je hebt nog wel doorgeleerd!…

Een knipoog geven maar ook ontvangen is als een onzekere glimlach die wonderen kan doen in het ontdooien van je gezicht en vooruitzicht…

de nachtelijke weidsheid neemt haar plaats geen maan geen sterren koud iets van de Noordpool hangt in de lucht net als vlokken zeeschuim in de mist denkstreepjes flitsen voorbij mijn ogen tot de morgen de wolken opengeeuwt al blijft de mist der stilte nog wat hangen…

Op de aankondiging stond dat ik een performer ben indien er had gestaan: geperverteerde onanist of hysterische driftkikker zal dat dichter bij de waarheid zijn geweest.…

ik heb met haaien gezwommen en tijgers getemd toen heb ik het wiel opnieuw uitgevonden ik spreek Duits, Frans, Spaans en Chinees en weet hoe ik vuur in een glas kan vangen ik heb de nacht verruild voor de dag en met de zon in mijn rug nieuw land ontdekt maar de mist heeft me ingesloten en te pletter geslagen tegen een muur huil maar…

Aan alle beslommeringen en zorgen over gisteren, nu en straks- misschien heeft u later meer succes want ik ben er even niet ze hebben me nodig bij de lente.…

Stil zit ik hier te wachten verkoop relikwieen onder een stolp een splinter van het kruis van Christus zal je leed verzachten Voetstappen in gips afgegoten van zijn laatste gang de berg op herinneren ons aan het gewicht waarmee hij leefde onverdroten Laatst zag ik hem nog lopen hij bekeek de dingen van de andere kant wenkte mij dat ik…