Alle inzendingen over jaargetijden

in de magistrale gloed van namiddagzon die uitbundig jubelt als een zojuist opgepoetste koperen schuiftrompet dansen zingende muggen, rijst een oranje vuurzuil in de mosgroene vijver en waaieren losse handen gedachteloos vele kanten uit roerloos echter wat gazen vleugeltjes hangend aan wit wuivende bloemkelken hoe zelfbewust geuren zij daar!…

De zwoele nazomerbries Zwanger van zompige geuren Voor ons is er geen treuren Over wat niet was Het prille herfsten Doet de bladeren kleuren Jichtige gewrichten zeuren Hoog staat het oude gras Loom strek je lijf en leden De ogen gesloten in stil genot Verbonden zijn wij, dicht bij God Tweezaamheid kleurt ons bestaan Eens…

En al was de zomer niet zo mooi er was veel gras er was veel hooi 't klein hoefblad knikt nog aan de sloot kattenstaarten uit- gelatener dan ooit 't zit vol jonge koeien in de wei en een stier dikbillig ligt er onverstoorbaar bij…

We dopen de zomer nog eenmaal met vingerverf en groene vingers toverkruid en blauwvogels met verlichte regels en zonnende zinnen. We beminnen de vlinders vogel en vrij en de bijen en bloemen die gonzen van zoemen en zij zij en mij dichten de dagen zingen en zagen en zwijgen tot zomers verlangen de vlammende tijd steels en onbevangen…

Uitgespreid in rood scharlaken over velden van ivoor brak zij in die schaarse dagen die de zomer nog kon dragen zomaar in een hemelspoor met haar laatste glimlach door En zij dreef de blauwe luchten in haar zuchten weer bijeen waarna zij haar laatste stralen nog een keer de grond liet dwalen toen zij loom - zo naar het scheen - met een…

het geluid komt dichterbij dichtbij in vorm van gezoem wat zal het zijn een bij die kan eigenlijk niet vliegen volgens wetten in aerodynamisch letters de mug mischien nee die komt altijd na half tien de zoem der geweten dat lijkt jou te hebben ontweken maar waken de wachters wel er is toch een verband tussen hemel en hel gevallen om weer…

De volle maan sneeuwt over 't land krijtwitte stralen.... Leg thans uw handje in mijn hand, kom samen dwalen. Langs 't beekje loopt het liefste pad: het lover suist er, 't water spat en blinkt in 't duister.... Sta even stil..., een enkle stond! - Ik zoen uw ogen, wangen, mond..., maar wilt gij spreken, - fluister, fluister! Wat ligt…

Stralende zon, reikende straal Kabbelend water, beschermende boom Ik, in het gras melancholisch en loom…

Het weer houdt de gemoederen dusdanig bezig dat men er moedeloos van zou worden.…

Zeer aandachtig leven ook al ben je moe en weet je niet meer waar te kijken, wat te dromen maar de dagen gaan voorbij en soms is zelfs het luisteren een kwestie van respect en al kan je nauwelijks méér dan ademhalen, de lucht zo ijl, de dagen vol van loomheid, zwaarte, druk en overvol gepraat; de zomer in zijn hoogtij, graag of niet... maar…

Tijdens de hittegolf die net geen hittegolf was, waren de gemoederen dermate verhit dat de zon dacht, ik stop met schijnen laat het gaan regenen, het is toch nooit goed. Toen de aarde verzadigd was, de riolen eveneens verscheen op alle straten een enorme plas, we gingen er dwars doorheen. De zon te heet, de regen te nat, de hagelstenen…

Toeristen hoor en zie je overal Als de lente komt pluk ik voor jou tulpen uit Amsterdam zingen sommigen zelfs op de Singel dringen terwijl wij ze hier zo missen er per auto voor moeten omrijden al zijn de wegen nog zo smal Of de trein nemen en kijken op de lijn van Haarlem naar Leiden om de velden te zien bloeien tussen Hillegom en Lisse…

Regen, regenwolk wolkbreuk en miezelregen Wie kan er nu nog eigenlijk tegen? Een miezerige zon... een ontrouwe trawant Het is puur Hollands Weer zo onvoorspelbaar Wat wordt ons door de weerman voorgehouden? Een hoest of niesbui en dan ook nog snipverkouden We kleden ons te dun,te dik zijn regenjas of paraplu vergeten Soppen…

Wie een landschap tekent, heeft vaak aan één lijn genoeg, zo ontstaat klaarheid in een beeld, een verhaal van lucht en aarde en zoek niet naar een tijd, een richting die is er niet en nooit, misschien zit er regen aan te komen of wind en wat dan nog, je kunt de wind niet vragen om te blijven, er is alleen de stilte 's winters die het…

Aanrollende golven met schuimende koppen de strandtent kraakt Koffie en schrijfblok achter door zilte wind gestraald vensterglas Zilveren meeuwen leven zich uit tegen staalblauwe hemel Contrast tussen toorn der zee en m'n lichaam scherpt 't bewustzijn Gewoon gelukkig op 'n koude winterdag aan de Noordzee…

De eerste helft van 't jaar is al weer om 6 maanden lang 't is de tweede helft die vandaag begon. de tijd vliegt, razendsnel, geniet nu, want even zo snel als de eerste helft vliegt ook deze met een bloedgang voorbij, ondanks dat ook dit zes maanden zijn.…

Als een blad ga ik op pad. Voortbewogen door de wind, op weg naar morgen. Waar de aarde mij teder ontvang om te worden verteerd.…

De kilte van de aarde verdwijnt geruisloos in donkere spelonken van zwart beton Een waas van limoen kleurt het aanzicht Fris nieuw leven ontspringt onder de zon De warmte knuffelt de aarde vol verleiding en kust hartstochtelijk de zomerbloemen Geur van honing en nectar overweldigen alle bijen die van bloem naar bloem zoemen De zon laat haar…

De hemel luwt, de lente staat te komen. De vis spat als een vonkenzwerm omhoog. De vogel tooit zich met de regenboog. En eensklaps bloeien de verstokte bomen. Een rode bliksem slaat dwars door het bloeien. Een rood gewaad heeft mijn bestaan verschrikt. Verbleekt heb ik de chaos ingeblikt. Boven de oergrond hang ik ijl te bloeien.…

Het weer geeft mijn gevoel aan, bewolkt het weer geeft mijn stemming aan, druilerig het weer geeft mijn weerzin weer, stromende regen en donderslagen. De weersvoorspelling voor morgen zonnig, warm en droog dus zal mijn stemming omslaan als het weer, en is mijn gevoel, mijn stemming en mijn weerzin spoorslags omgeslagen.…

Breek blanke meien van de Levensboom! Nu is de mei gekomen, ook voor mij. Als witte vlinders fladdren ze ons voorbij, De bloesemblaadren van mijn lentedroom. Zie, dit is weelde: wandlen zij aan zij In 't bloeiend Eden onzer liefde, loom En stil van 't groot geluk, met teedre schroom Ontvangen en gedragen, bang en blij. Nu laat…

. stevig in de lente praalt de prunus prachtig zachtrose zuiver zijdeachtig suikerspin snoepzoet dwarrelen dunne blaadjes vallen vaag een vederlicht gehaakte sprei met gaatjes .…

Tijdens de herfsttijd wordt de eekhoorn een hamster Ieder blad gekleurd…

Je lentekleed met uitbundige kleuren zo compleet de aanblik van het groen en je bloemen die rijkelijk bloeien en het oog zo strelen Jouw jaargetij blijft ons altijd weer boeien en helen…

Het lentekind met gouden lokken deelt haar liefde uit Ze is gekleed in het barokke weefsel van de fluit Zachtjes zingt ze warme woorden in haar bloementaal Haar lied klinkt door tot aan de zomer voor ons allemaal…

Als een tovenaar van brandend licht valt zijn mantel van behagen zachtjes, als een zeemeermin die golfjes opstuwt met haar vin om mij te helpen mijn gezicht over de zoute zee te dragen Waar ik blijven zal de volle dagen volle dagen ver van land denkend aan wat stond geschreven vleugels heb je maar voor even en dat bleek toen woeste kragen…

De lente dan, was eindelijk gekomen tegelijk met de vrouw van mijn dromen en ik geloofde alles wat ze zei op die eerste heerlijke dag in mei. Nu kan dit gedicht zo in de Margriet, want veel diepgang heeft dit lied nog niet, even weinig, zo ik gauw weten zou, als de door mij zo beminde voorjaarsvrouw, die op het zonovergoten terras veel…

Ik heb het raam dichtgedaan om de zomer niet te horen maar de zon brandt door de muren en de vliegen draaien hun motoren klem in de gordijnen. Een hond en een kind kunen blijven slapen tot het gisteren wordt. Auto's die nog stilstaan. Adem, zonder te bewegen. Het glas in mijn hand bevat schommelend water. Maar de zomer is een luid blaffende…

Je groeit uit in parasolletjes van vlinderende bladeren die het voorjaar strelen in de wind waarna ze loom de zomerzon begroeten donkergroen op termiek rustend schaduwbloemen vormen op het gras en dan verdrogen in hun vlammenspel als parachutes bolsters begeleiden die bezwangerd zwaar vallen…

Lente is... als een wit paard dat rollend op zijn rug vervuld van zonnepret in een pas uitgekomen wei de eerste madeliefjes plet…