Alle inzendingen over afscheid

Grote mooie ogen in een hol gezicht je blik is al een beetje naar binnen gericht zie je die vreemde verte is daar al die andere tijd waar je, en dat is zeker, langzaam naar toe glijdt ik zeg tot ziens en kijk je aan en geloof dat je mij hebt verstaan in die vreemde verte in die een andere tijd…

Laat dicht de luiken; 't zonlicht dringe Niet in deez' ruimten, waar geen morgen Haar langer wacht. Ga, laat m'alleen met mijne dode. 'k Wil mèt haar zijn in d'eerste wake Van hare nacht. Ik wil de teedre woorden spreken, Die 'k nog voor haar in 't hart bewaarde; 'k Zei niet genoeg. Ik wil haar dodensponde sieren Met bloemen…

liefde als leidraad versterkte hun partnerschap het verlangen oh zo intens tot groei naar meer uitbreiding van hun gezin bekronen met nieuw leven hopend om kinderen van ver hier te laten opgroeien omringd door genegenheid was het wachten lang werd het paar op de proef gesteld maar toen was het moment daar vlogen ze hen tegemoet…

Op de rand van de afgrond Een ieder van ons maakt het wel eens mee Zal ik mij laten vallen Kijken hoe diep ik val Misschien is daar de rust Misschien wordt ik me daar pas bewust Dat het leven elders mischien wel beter is Tot die tijd blijf ik wel balanceren Of zal ik het toch eens proberen Het zwarte gat Wacht op mij Ik ben het hier al zo…

Liggend op mijn luchtmatras zie ik de wolken voorbij kabbelen, hoor ik de meeuwen schreeuwen, de zee zacht zingen. Elke golf, elke wave elke keer op en neer Gedragen door de kracht. Kracht van het water, Kracht van het leven, Kracht van het zijn. Wat een rust kan ik vinden in dit mooie wiegelied. Vredevol verder kabbelend naar eeuwige…

Ik zie hoe jij jouw ogen Voorgoed hebt gesloten Een keuze hebt gemaakt Die mij heeft geraakt Ik wist dat jouw leven Je pijn had gegeven Maar niet dat de pijn Zo hardnekkig zou zijn En ben je daarboven Wil je mij dan beloven Om de gedachte te bewaren Dat wij gelukkig waren…

daar lig je dan kleine meid ik had mij zo op jou verheugd maar het mocht niet zijn jij mocht niet zijn je hebt je steentje bijgedragen…

als ik zo naar je kijk stellen je ogen vragen je lippen bewegen op geluiden in een onbekende taal ik weet niet of zij op mijn antwoord duiden leven jij en ik op ongelijke dagen met ieder een eigen verhaal * je koude ijle vingers grijpen mijn hand wil je me voelen of zoek jij nog naar jezelf in de broze wereld door…

Vlinder danst in het morgenlicht zijn sprieten genietend naar de zon gericht hij fladdert en dartelt vrolijk en blij leve het leven, de wereld is van mij Dan steekt een storm op geheel onverwacht vlinder vecht uit alle macht maar wanhopig fladderend stort hij neer mooie vlinder is niet meer....…

'k versier je graf met tranen van glas die zo breekbaar zijn als porselein. en ik hoop dat de sterren je naam al kennen zodat je veilig kan rusten in de armen van de maan.…

Tegen Kerstmis had hij huizenhoog tegenop gezien overweldigend de opeenstapeling die almaar groter werd onmogelijke keuzes lagen aan de vooravond wat hem deed besluiten niet meer te zijn…

sneeuw dwarrelt langs zijn raam wijl hij de godganse dag bleke muren ziet en stijfgestreken hagelwitte jassen hij staart bloesem aan de kastanjeboom, zee en meeuw het oude jachtpad met die scheve plataan winter is te koud om te verkassen hij vloekt niet om het sterven, maar hij was zo graag met de lente gegaan…

Wij willen water overbruggen van oever naar wal en omgekeerd Het is niet de rivier die ons deert zelfs niet bij hoog water Nee, dan ooit het veer dat veerstoep met veerstoep verbindt het nu...met het later Maar de veerman heeft z'n veerpont verlaten motoren stilgelegd Zijn vaartuig heeft hij vaarwel gezegd met een '…

Je flamboyante levensstijl eist nu zijn tol en leef je een teruggetrokken bestaan De wereld wordt steeds kleiner om je heen Je verleden sluiert in nevelen, heel langzaam Vandaag hoor ik je prachtige donkere stem op een verzamel cd waarop je oude nummers zingt Je woorden raken mij en ik omarm je gevoel Een heerlijke melodie die zó harmonieus…

gelijk zeep glibbert de grip uit mijn greep…

De sneeuw is weer vertrokken op zijn retour zeg maar. De Kerst is ook al weggegaan was er helemaal mee klaar. De jaarwisseling zit eraan te komen met al zijn bollen en vuur-gevaar Dan is ook dit jaar weer ten einde vol emotie, vol liefde vol met van alles wat Zeggen we over een paar dagen: zo dit hebben we gehad. En dan gaan we…

Je reageert, zoals ik niet verwachtte ons leven deelt zich op we gaan samen weer op weg en toch gaat er iets niet mee je praat, zoals ik niet verwachtte het gesprek is soms een samenspraak we zijn samen in de kamer en toch, je bent er niet helemaal we gaan naar bed, niet zoals ik verwachtte ons samenzijn is niet als toen toch liggen we…

zo geweldig alles is eindig gelukkig ook dit gaat voorbij vooruit of opzij achteruit of omgedraaid verdriet uitgezwaaid de wereld is van mij geluk verloren en hervonden door maan en sterren mijn hart oneindig verbonden met jou…

daags na de laatste kerst van zijn lange leven vroeg in de morgen gleed hij van ons weg begeleid door het geknal van vuurwerk dat niet kon wachten tot aan oudjaar de dag dat we hem wegbrachten, vader en zo zonder te weten heb ik toch voor hem gewaakt…

wie stal jouw hart en heeft de sleutel meegenomen haar ogen keken leeg terwijl zij ijskristallen uitademde ~*~…

Alleen, alleen laat mij met rust laat mij bevriezen Aan de winterse kust Ga weg, ga weg Laat mij alleen Laat mij nou maar Ga nou maar heen De kou, de kou Laat het vriezen Laat het mij doden Mijn leven verliezen Want alleen de sneeuw Is net zo koud van binnen Als ik ben wanneer ik een hartje wil winnen…

‘Ik ben terug naar af’ Stond geschreven op het graf Maar je gaat, dat is waar enkel van hier naar daar en niet meer langs af.…

Hij trilde van verlangen Zo lang had hij gewacht Hij kon niet meer Ze was ten slotte de zijne Doe je jas uit : zijn stem klonk schor. Ze wist dat ze er deze keer niet onderuit kwam Krampachtig dacht ze aan haar geliefde. Haar gezicht verraadde haar gevoel niet . Het kleine meisje zwaaide Ze onderging haar lot , hij was immers…

( voor Jan-Jacob Slauerhoff ) Nog eenmaal varen op 'De Springfontein', de naam die zo mooi zijn leven dekt, een oud schip, maar gevuld met jonge wijn zodra de dichter voorgoed vertrekt. Voor de laatste keer kraakt de loopplank onder zijn vermoeide voeten, zoveel golven hebben zij overwonnen, zoveel leed als martelende sporen uitgewist.…

als het licht uitgaat als ik me verschuil en alles donker wordt Koud naar warm warm naar koud Antarctica Pretoria Niemandslandica als het gordijn valt alles opeens duidelijk wordt…

Heel even weg jouw handjes om mij heen nu bij de begraafplaats helemaal alleen..........…

Hier breekt een rots de golven waarin jij voorgoed verdween mijn evenbeeld eeuwig bedolven onder een hart van steen in vlokken schuim stromen wij samen naar het oneindig strand en de wind schrijft onze namen als onverbrekelijke band laat mij uit je schaduw treden en zie dat ik de zon weerkaats om de allerergste reden op de allerbeste…

Moet ik je laten gaan? Jou niet meer tot last zijn? Op mijn eigen benen leren staan? Een einde maken aan deze pijn? Of nog even doorgaan? Even nog een laatste keer? De strijd met mijn gevoelens nog één keer aangaan? Of wordt de pijn dan alleen maar meer? Zonder jou kan ik nog niet. Mijn gevoel, dat alles anders wou. Maar mijn geweten,…

Er is een gat geslagen in mijn ziel je bent er niet meer, terwijl ik niet eens wist dat je in mij zat, pas nu besef ik wat je deed met mijn leven, mijn gedrag, het laten niet laten alleen door je hypnotiserende stem, je woorden als fladderende vlinders dogma’s dodend … verpakt in levenswijsheden en onwijsheden wat moet ik nu verder lieve Ramses…

En daar in Gheops wacht een tombe de sarcofaag geduldig wacht op hem Hij de eens zo levensgenieter met de onnavolgbare mooie en unieke stem Onze Ramses zal ooit hier herrijzen rechtop de armen ten hemel gespreidt onder het applaus als bliksem en donder zingt hij, vecht, huil, bid, lach,werk en bewonder…