Alle inzendingen over oorlog

Hij verjaarde op 9 november 1944 Hij ging z’n 37ste levensjaar in Hij was getrouwd, had 3 kinderen Hij zou weer vader worden van de 4e Hij werd op 10 november 1944 opgepakt Hij en met hem nog eens 50.000 in Rotterdam Hij werd getransporteerd naar Hameln in het Duitse Rijk Hij werd daar opgevangen door een Dominees Familie Hij liep in april,…

de hemel zal voor ons geen vogels hebben de wind geen bladeren meer doen aanwaaien geen nieuwe rivier doen rimpelen samen zullen wij wandelen in de woestijn. vlees is vuur, ijs en vuur: vlees is vuur in deze vuren woestenij waarin wij wonen…

als ik een boom met mijn handen zou willen schudden zou ik het niet kunnen maar de storm buigt hem waarheen hij wil wij allen worden het ergst door onzichtbare handen gebogen en gepijnigd ik geloof niet dat mijn lot een brug bouwt naar vreedzamer tijden…

in Parijs kwam ik iemand tegen die me verbond met de wereld van vóór de oorlog de punaises vielen uit zijn hand toen hij de ramen voorzag van blauw papier met het gebulder van kanonnen in de verte telde ik de mooie herinneringen van mijn jeugd er waren afstompende gedachten er was gedaver als scheurde de aarde uiteen in de…

Terwijl elders wordt gevochten, op leven en dood is hier de klok verzet, lopen we met dikke ogen terwijl op ‘t water wordt gezocht naar vermisten slaat men elders agenten Total-loss Terwijl de temperatuur hier ‘s zomers te noemen is vierde men elders Halloween om het met de dood te bekopen terwijl Poetin zijn eigen veldslag houdt met nog meer…

wij liggen op een steil aflopende helling de omsingelde dorpen branden de strenge vorst geselt mijn wonden staat ze niet toe om te genezen verder het bos in geen tijd om uit te rusten bijna nog erger dan weggerukte gezichten opengereten borstkasten de straaltjes bloed achter het oor van hen die op hun gezicht in elkaar zijn gezakt…

Als op de maandagavonden De klokken luiden van de Wester De klokken voor vrede Onthoud dan Amsterdam als vluchtelingen Aankloppen dat het in de rede ligt Praktische Gastvrijheid te verschaffen Voor korter of langere tijd of altijd En niet voor de duur van het klokkenspel!…

Rood van roem en ver van nederlagen staat de zich met dampend water wassende generaal voor het raam van zijn enige kamer. De vrouwen van zijn loopbaan sneden aan twee zijden want zijn buik is behaard met kussen van zwaarden. Neerslachtig laat de generaal zijn mannelijke borsten, tijdens een veldtocht in het oosten opgedaan,…

Er is een meisje in het kamp, dat moet zingen -- In haar hart huilt ze.…

Aan de rotswand ligt het stenen roofdier, stervend, het hoofd met zware manen op zijn poten. Dichte ogen bergen tranen vol droeve berusting van het eed'le dier. De voorste klauw blijft echter trots soldenier, bewaakt zwaard en schild, zal nimmer tanen, steeds de weg naar strijdlust en -moed banen, het wezen houden van wachtende banier. De…

Papa laat me niet met rust sinds ik thuis weg ben Hij is boos over mijn vrienden en haalt spullen bij mij weg Huisvredebreuk De politie probeert het te sussen, ik moet bedelen om hulp, bescherming Zijn eer is in het geding Hij wil mijn maagdelijkheid herstellen of me opsluiten Hij kan niet terug en niet vooruit, hij stikt liever…

Ook na de oorlog zijn de mannen hard: hun stem, hun handen, hun lust.…

’t Zijn droeve tijden als de oorlog woedt, Als mensen men slacht lijk dieren, Als mensenbloed bij beken vloeit. Als vrede en liefde liggen geboeid Als haat En kwaad, Als nood En dood Grijnzen en vloeken en tieren. 'Waar is nu toch mijn arme man? ‘k Verga van angst! ik sterf ervan! Ach! wat verschil bij ’t voor…

Wij zijn gedaald, het licht af, naar beneden, Onder de gronden; tot het klein geboeft' - Dat, om te leven, vijanden behoeft; Van hen te leren - zijn wij afgegleden. Wij hebben onze broeders tot vijanden En onze moeder tot slavin gemaakt; Het kostbaar zoete leven aan te randen, Gedijde onze ziel en heeft gesmaakt. Wij hebben huis en hof…

Een oorlog dat is zolen staren Van mensen die niet liggen moesten Aanvalsgolven uitgewoed Uit aders te snel leeggebloed Vaders die de zolen staren Gewonnen in hun euvelmoed Zien nu die zolen op de baren Volgen een veel te lange stoet Moeders die de zolen staren Van schoenen eens trots uitgezocht Trekken zich snikkend aan de haren Brullend…

Boven kerken, huizen, bomen Duik ik in een tuimelvlucht. Onder vleugels rode daken Stijg ik weer met oergerucht. Zilver van sloten en kanalen Blinkt tussen groene stroken land. Onder mijn voeten licht te wachten Een gillend spoor van moord en brand. Zwarte pluimen aan de einder Daar is ooit een stad geweest Grijze fabrieken en een haven…

Wie niet, als wij, in het donkerst Europa van deze eeuw, toen er geen enkele uitkomst meer leek, jong zijn geweest, en hebben liefgehad, zullen nooit beseffen hoe wij ons klampten aan het klein geluk, een sonnet, een spoortje van weelde, wat druiven in een kristallen coupe, die scheurde bij het overtrekken van bommenwerpers. We wisten het…

In diepe nis van donker lover staat bloedige zomer met zijn licht gelaat, gelijk in diepe zieleduisternis een brandend leed lichtend geborgen is. Een brandend leed zal deze zomer zijn, in 't hart der mensheid een verholen pijn, een alsemdronk zijn vroege-morgendauw en al zijn lommer als een floers van rouw. En als een floers van rouw, dat…

kijk, fluistert ze, kijk, mijn bloemetje, kijk eens hoeveel mensen er naar jou gekomen zijn…

er is een grote MACHT zweeft over onze aarde en door het heelal jij vecht heftig voor het kwaad dat is mal kom jij te sterven tijdens de oorlogsstrijd dan ga jij echt alleen die moeilijke eeuwige reis voor jouw bevelhebber was je een soldatennummer nou de volgende maar weer je lijkt wel niet wijs…

achter de lens legt iemand een vader en zijn kleine zoon vast hij laat me kijken naar het kind dat teer verschanst in het landschap van vaders armen rust zachte gebaren betasten het kindergezicht mollige handjes vleien zich op mannenschouders het geraakte hart wordt licht in ademloze tijd iemand achter de lens legt het weerzien vast…

Violetgekleurd waren de bloemen net als het jurkje waarin je danste jouw onschuld schilderde heel de wereld tot een sprankelende aquarel wat wist je van barbaren die alles monsterlijk maken en nooit een hart zullen bezitten zo zuiver als dat was van jou? in luttele seconden jouw leventje weggevaagd vier veel te korte jaren was je een…

hij stuurde foto’s van zijn carrière switch snapshots in zwart-wit witgepleisterde barakken leken op Tiroler huisjes namen dragend als Gottes Heimat en Schwalbennest aangeharkte tuintjes op de achtergrond dwangarbeiders figuranten in burgerkleding aan de horizon torenden in de verte twee grauwe grijpers een witte schoorsteen…

Na de oorlog ben je overgebleven eenzame boom in een verwoeste stad tussen zwart geblakerde huizen en compleet vernielde infrastructuur bij nacht beschijnen de sterren jouw takken dan sta je stil bij de groei die je hebt doorgemaakt ooit begonnen als een jonge spriet nu stevig met zware takken en gebladerte ik zag je staan op die foto van…

De barbaren zijn gekomen en ze blijven komen eeuw na eeuw Wij zijn beleefd, we geven hun hoge titels Zij geven ons hun wetten in een mooie toespraak met welsprekende woorden over beschaving in onze wildernis dat we nota bene niet langer hoeven te leven als wilden niet langer in de wildernis De barbaren zijn gekomen en ze blijven…

ìk heb het niet gewild, ìk heb het niet gevraagd. van mij mag elke wereldburger dagelijks een gratis Big Mac Menu, de vrouwen elke maand een bolle baby of een lang weekend naast een minnaar die van wanten weet. Maar helaas mag het niet zo zijn, dat we bloemetjes plukken, elkaar omhelzen met natte lippen van geluk want alles moet en zal: -…

Omdat men Heydrich wilde liquideren Is Lidice door nazi’s uitgemoord. Tsjechisch verzet werd in de kiem gesmoord, De nazi zou de Tsjech een lesje leren. Het is dus zo, ook uit het Frans vertaald, Dat de geschiedenis zich weer herhaalt.…

Hoe langer geleden het is het leed, de koude aarde hoe dieper je kunt voelen hoe erg het wel moet zijn geweest, hoe meer hoop je wel moet toevoegen aan de zekerheid van het vertrouwen dat "le jour de gloire est arrivé" Je hoort de harten juichen vóor het sneuvelen vóor de stilte Na de strijd en het delven is er het rusten in vrede…

Tot diep in de nacht voelden ze zich winnaars Het bloed was gevloeid en het was niet van hen Maar in het ochtendgloren gingen de lijken liggen bij de bange vrouwen en huilende kinderen in hun hoofd Bezet, niets wil er stromen in hun lichaam Verraad! Verraad! Spoken en ratten likken aan de woede en spelen verstoppertje in de doolhof…

Paus Franciscus Ik vind het allemaal prima Die heiligverklaring Van de Nederlander Titus Brandsma Prima Paus Franciscus Maar nu Als de sodemieter Naar Moskou Om die Heilige Oorlog Die brand te plussen Paus, das pas meer dan prima!…