Alle inzendingen over oorlog

Boven kerken, huizen, bomen Duik ik in een tuimelvlucht. Onder vleugels rode daken Stijg ik weer met oergerucht. Zilver van sloten en kanalen Blinkt tussen groene stroken land. Onder mijn voeten licht te wachten Een gillend spoor van moord en brand. Zwarte pluimen aan de einder Daar is ooit een stad geweest Grijze fabrieken en een haven…

Wie niet, als wij, in het donkerst Europa van deze eeuw, toen er geen enkele uitkomst meer leek, jong zijn geweest, en hebben liefgehad, zullen nooit beseffen hoe wij ons klampten aan het klein geluk, een sonnet, een spoortje van weelde, wat druiven in een kristallen coupe, die scheurde bij het overtrekken van bommenwerpers. We wisten het…

In diepe nis van donker lover staat bloedige zomer met zijn licht gelaat, gelijk in diepe zieleduisternis een brandend leed lichtend geborgen is. Een brandend leed zal deze zomer zijn, in 't hart der mensheid een verholen pijn, een alsemdronk zijn vroege-morgendauw en al zijn lommer als een floers van rouw. En als een floers van rouw, dat…

kijk, fluistert ze, kijk, mijn bloemetje, kijk eens hoeveel mensen er naar jou gekomen zijn…

er is een grote MACHT zweeft over onze aarde en door het heelal jij vecht heftig voor het kwaad dat is mal kom jij te sterven tijdens de oorlogsstrijd dan ga jij echt alleen die moeilijke eeuwige reis voor jouw bevelhebber was je een soldatennummer nou de volgende maar weer je lijkt wel niet wijs…

achter de lens legt iemand een vader en zijn kleine zoon vast hij laat me kijken naar het kind dat teer verschanst in het landschap van vaders armen rust zachte gebaren betasten het kindergezicht mollige handjes vleien zich op mannenschouders het geraakte hart wordt licht in ademloze tijd iemand achter de lens legt het weerzien vast…

Violetgekleurd waren de bloemen net als het jurkje waarin je danste jouw onschuld schilderde heel de wereld tot een sprankelende aquarel wat wist je van barbaren die alles monsterlijk maken en nooit een hart zullen bezitten zo zuiver als dat was van jou? in luttele seconden jouw leventje weggevaagd vier veel te korte jaren was je een…

hij stuurde foto’s van zijn carrière switch snapshots in zwart-wit witgepleisterde barakken leken op Tiroler huisjes namen dragend als Gottes Heimat en Schwalbennest aangeharkte tuintjes op de achtergrond dwangarbeiders figuranten in burgerkleding aan de horizon torenden in de verte twee grauwe grijpers een witte schoorsteen…

Na de oorlog ben je overgebleven eenzame boom in een verwoeste stad tussen zwart geblakerde huizen en compleet vernielde infrastructuur bij nacht beschijnen de sterren jouw takken dan sta je stil bij de groei die je hebt doorgemaakt ooit begonnen als een jonge spriet nu stevig met zware takken en gebladerte ik zag je staan op die foto van…

De barbaren zijn gekomen en ze blijven komen eeuw na eeuw Wij zijn beleefd, we geven hun hoge titels Zij geven ons hun wetten in een mooie toespraak met welsprekende woorden over beschaving in onze wildernis dat we nota bene niet langer hoeven te leven als wilden niet langer in de wildernis De barbaren zijn gekomen en ze blijven…

ìk heb het niet gewild, ìk heb het niet gevraagd. van mij mag elke wereldburger dagelijks een gratis Big Mac Menu, de vrouwen elke maand een bolle baby of een lang weekend naast een minnaar die van wanten weet. Maar helaas mag het niet zo zijn, dat we bloemetjes plukken, elkaar omhelzen met natte lippen van geluk want alles moet en zal: -…

Omdat men Heydrich wilde liquideren Is Lidice door nazi’s uitgemoord. Tsjechisch verzet werd in de kiem gesmoord, De nazi zou de Tsjech een lesje leren. Het is dus zo, ook uit het Frans vertaald, Dat de geschiedenis zich weer herhaalt.…

Hoe langer geleden het is het leed, de koude aarde hoe dieper je kunt voelen hoe erg het wel moet zijn geweest, hoe meer hoop je wel moet toevoegen aan de zekerheid van het vertrouwen dat "le jour de gloire est arrivé" Je hoort de harten juichen vóor het sneuvelen vóor de stilte Na de strijd en het delven is er het rusten in vrede…

Tot diep in de nacht voelden ze zich winnaars Het bloed was gevloeid en het was niet van hen Maar in het ochtendgloren gingen de lijken liggen bij de bange vrouwen en huilende kinderen in hun hoofd Bezet, niets wil er stromen in hun lichaam Verraad! Verraad! Spoken en ratten likken aan de woede en spelen verstoppertje in de doolhof…

Paus Franciscus Ik vind het allemaal prima Die heiligverklaring Van de Nederlander Titus Brandsma Prima Paus Franciscus Maar nu Als de sodemieter Naar Moskou Om die Heilige Oorlog Die brand te plussen Paus, das pas meer dan prima!…

Het zijn de zonen de vaders en de dochters die op te koude aarde sneuvelen voorgoed hun ogen sluiten is op hun lippen een laatste roep om hun moeder in hun doodsstrijd de hunkering naar haar zo warme schoot? welke naam past de agressor die in zijn hebzucht het doodvonnis tekende van duizenden en met een enkele pennenlikkersvinger het…

in elke lente schuurt een leemte een leegte die zich niet vullen laat lieflijke bloesems bedekken tranen en scherven lacunes worden een meer in ieder spoor zit het spoor van ieder geen muur die het kwaad keren kan zo vaak is geschreven: ik houd me goed en tot heel spoedig het is de stilte later die ons verpletteren zal…

toen ik vanmorgen wakker werd hoopte ik tegen beter weten in dat liefde voor vrijheid en leven jou betere keuzes had gebracht dat jij niet decreten meer schrijft met de pen van haat en afschrik gedoopt in het bloed van oorlog toen ik vanochtend wakker werd in een wereld vol tranend verdriet dat voelt als een diep koud graf vond ik het tijd…

de weg naar het Stijkelmonument wordt nu alleen bewandeld ik gedenk jou, en alle zinloze oorlogen de driekleur, danst deinend in de wind fluiten vogels door de stilte kwetsbaar en ontkleed staat hij daar armen gespreid, handen opengevouwen het gelaat gebogen dankzij jullie lef, sta ik hier…

Opstaan, tegen de verdrukking. Opstaan, voor de weerlozen. Opstaan, gezamenlijk met anderen. Opstaan, voor vrede, voor vrijheid, voor rechtvaardigheid, voor mooie idealen. Opstaan, voor elkaar. Maar niet iedereen kan meer opstaan. Velen zijn opgestaan en dan gevallen. Zij kunnen niet meer opstaan, liggen…

Hij was een Nederlander en hij hielp een Engels piloot. De Gestapo nam hem gevangen en veroordeelde hem ter dood. Hij had een vrome moeder en heette Joris de Heus, Het bloed sloeg door zijn lichaam als het bloed van een watergeus. Hij zat vijf weken gevangen in een cel aan het Haagse Veer Bij luchten, iedere morgen, liep hij met mij…

In deze kleine kamer vind ik soms nog vrede. al wat daarbuiten ligt heeft voor mij afgedaan; wat rest mij nog, dan ‘Krieg und Frieden’ lezend, tot mijn verwoeste dromen in te gaan?…

Deels geïnspireerd op 'Lebensraum', das Schnellsonnett van Jan Bontje waarin een geopolitieke ruimte, van de Atlantische kust tot de Pacific, door Medvedev e.a. wordt afgeschilderd als een Euraziatisch gebied van volken, levend in (vreedzame?) coëxistentie, met ergens in het midden aan de Zwarte Zee de graanschuur van de wereld, grensland Oekraïne…

Een blikvanger - ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren  In shock nog zie ik eerder ze als gieren Naar doden zoekend zoals vroeger toen Het oorlog was en zeventig miljoen Voor vrede dienst deden als offerdieren Een blikvanger- ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren…

Jan Wolkers smeerde nog gauw een boterham met aardbeienjam alvorens hij aan het leven ontkwam. Zelf had ik eerder aan een kwartliter wodka gedacht Poolse, niet uit het land dat mensen afslacht. Roerloos zal ik dan zitten met een geurige, groenogige kat op schoot mijmerend over geruisloos ontsnappen, over een milde, voortijdige dood. Geen gezeur…

oorverdovend schreeuwt stilte steeds verhalen van de helden die de duurste prijs betaalden voor het leven dat wij hebben zij nodigen ons niet te zwijgen waar wellust het verderf zaait dat ons de toekomst beneemt door leven nietig te verklaren ik die vandaag zo leven mag wil ieder het verhaal vertellen van hen die u en mij ontvielen de…

't Rode Leger Onder aanvoering van Poetins generaals Misstaat Geenszins in een co- medy van faam Mijn hart voor Rusland, alwaar ik drie Keer ben geweest, kapot- geschoten door een machtswellusteling die (vooralsnog) met zijn 'zakmes' landje(s) pikt...* * Hoewel Oekraïne stug is, niet opgeeft en dit ook voor de overige landen, voormalige…

Als vrijwel dagelijks het nieuws Altijd wordt bepaald door vormen van terreur De tijd uur-na-uur wegtikt Met geadresseerde bombrief bij de deur Hoe kan tijd nu werk'lijk niet janken, terwijl onze wereld rücksichtslos zichzelf immer en altijd zal blijven herhalen...? Oorlog, geen structurele vrede Grote vraagtekens van de natuur Onvoldoende…

In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan. In Moskou woont een slachter, die geen kritiek verdragen kan. Een Russische Gestapo wachter, een vreselijk en hooghartig man…

Het door Rusland gekwelde rijk Oekraïne toont ondanks zwaar lijden met onafgebroken trots zijn wiegende graanvelden het uitgestrekte koren zwaait goudgeel verlangend zich te mogen geven aan omringende grond en landen van het Westen damp uit zwaar geschut geeft de aren kwade reuk angst voor verderf en schokkende vragen doen alle akkers…