Netgedichten

netgedicht (nr. 80.649):

Verbrijzelde Tijd

Nu zij hem vertelt over
een verboden liefde in Nevers
Hij over de verschrikkingen
van Hiroshima spreekt
weten ze hoe het is
hoe het verlies van geliefden is.

Ze zegt: mijn kale hoofd van toen
is dezelfde als de kaalheid na de bom
Hij onderbreekt: wij delen een trauma
herinneren is een daad van herscheppen
je bent niet begiftigd met een geheugen
Hiroshima wordt nooit Nevers.

De verschrikkingen van de atoombom
en de tranen van een eindigende liefde:
ze kunnen elkaars gelijken niet zijn
Nevers zal nooit Hiroshima zijn
Zij zegt: toi, ton nom est Hiroshima
Hij knikt: et toi, ton nom est Nevers en France

Schepen die elkaar gehavend passeren
Ieder op zijn eigen koers
ieder met zijn eigen vracht