Alle inzendingen over individu

Een mens is maar een mens, meneer en vér van een machine. Hij is veel fijner als een veer en kan verdrietig grienen. Een mens is stil in vreemd verdriet en blij in diepe vreugde. Hij luisterlacht maar hoort en ziet hoe vaak er iets niet deugde. Een mens is maar een mens, mevrouw hij zingt en speelt en fluistert; zegt stilletjes ik hou…

hoe nog te spreken in dit lage land van geramd hoe eigen en gereid uw in de vastgrond geheide identiteit eenmaal getreden buiten elk vast verband gelukkig kan juister worden uitgesproken dat gij als vast geramd en eigengereid zonder eigenheid een Eigenheimer zijt die men helegaar niet behoeft te koken en dat u reeds als half zacht bent…

Je loopt met de dood als een hond achter je aan. De hond draagt een bril met drie glazen. Je kijkt strak voor je uit. Draait je om en blikt in het derde oog als in een duistere rede. Je zweet geschiedenis uit. Zweert van leven. Losse tranen lopen als kleine homunculi* voor je uit. Met vochtige contactlenzen beschouw je het leven. Je kunt niet…

een poëet treurt niet hij zweet duizend druppels lief-ver-driet hij begeert niet hij beheert duizend driften bo-na-fiet hij overvraagt niet hij schenkt klare wijnen liefje-anders-niet hij lieft niet hij biedt duizend dames smar-te-lied hij zuipt niet hij nipt aan verdwaalde flessen a-qua-vit hij deugt niet hij maakt duizend…

Je uit hier kritiek Plaatst soms een gedicht, stellig citaat Best wel chique, edoch zeg eens waar jij staat Geef jezelf gewicht, verschuil je niet achter Driek Ommedraai, ommezwaai Schrijf jezelf eens, Jerry Panday !…

Schemering verdwijnt mijn zijn in niet zijn het felle lichten van mijn hopen dimmen grotere dingen veranderen in kleinere prioriteiten veranderen tussen al dit strijd en gevecht voel ik de vrede en rust ik heb mijn doel bereikt het doel zonder bestemming…

Eerder viel ze, waarna ze constateerde “Shit ik val!” Ze viel en een moment later smakte ze neer Nu valt ze en kijkt ze om zich heen, boven haar en onder haar En ze bedenkt: “waar zal ik op aansturen, hoe wil ik landen?” Nu voelt ze ook het vallen zelf Fijne warme luchtstromen weet ze te traceren En daar leunt ze dan lekker op! Vallende is…

Een eenzame dame uit Genne Kan niet aan haar medemens wennen Men ziet haar niet staan Dat trekt ze zich aan Maar zij laat zich zeker niet kennen…

Mijn uiterlijk vind je mooi…maar zal ik je wat vertellen? Dat laagje van een millimeter stelt zo weinig voor Kijk maar in mijn open ogen, open maar mijn hart Daar vind je veel gelaagde laagjes... ‘O, wij zijn veel mooier Want samen gaan wij dieper Hieper de piep de pieper’ Zingen ze allemaal in koor En na het zingen elke keer Ligt er…

niet meer van daar nog niet van hier hangende ergens tussen zoekende naar identiteit voor altijd en nooit ben ik…

Hoe ver moeten wij gaan: tot aan het punt waar alle harde angsten samenvallen in nog heter zand? Waar is dan rust; waar kruipt de slang niet meer naar de dichtstbijzijnde, de weerloze; waar ligt zij stil, zonder haar venijn? Voorbij het boze oog. Voorbij de zwarte vrouwen van de evenaar huilt de hyena nog. ---------------------------…

Ik wil met jou mee Mijn ooghoek Ziet je dansen Ritme van de zee Ziedend van smart Duinstruin ik Verloren aan jouw hart Bevroren zijlijn Golf overspoelt Bewustzijn Ik wil, onbedoeld Heel mooi met jou mee…

Voor Omar Khayyam Links van me stond een grote boom en rechts zong luid een nachtegaal: ik viel in slaap en had een droom. Weer wakker wreef ik mijn ogen uit... Rechts van me stond een grote boom daarin zong luid een nachtegaal. Het was heel echt maar leek een droom. En ik viel weer in slaap... Ik droomde van Omar de Dichter: hij…

waterval, geruineerd, zingt in de wind. vingers, open, wijzen naar stenen fundamenten, waar, stil , duiven in spelonken leven. ik vergeet het water tergend langzaam.…

Engelengeduld polijst mijn hart Organische wormen, vormen, Glasblazen a-symmetrische vazen voor de wilgen die ik heb geplukt…

Buiten malende gedachten te kunnen staan Vrij en los van het vergruizende stenenrad Zo in niet vermoede sferen naar binnen gaan Binnen in de wind en boven de lage stad Als een vogel vliegend boven het perspectief Met een overzicht gelijk aan een hoge vlucht Boven stille muren zwevend, beproefd massief Uitgesproken haat verwekkende ijverzucht…

gegeven de schrijnende jenners die rust'loos joelend fokken om soortgelijk broedsel te lokken krenkend de likkende penners ontremd vaak veel in steden waar ze in ‘n mum verstieren wat penners in jaren versieren voor burgers die leden en beden om waarheid in woordspinsel gelaarsde kat en roodkapje blauwbaard in bessenpapje mossen bossen…

Dingen schijnen te gebeuren soms bewust soms totaal verrassend. Je wilt niet weten hoe het gekomen is of eigenlijk toch wel. Het is een vorm van genieten maar verward je ook je voelt liefde. Tijdloos is deze ervaring kriebels in je lijf verliefd op het leven.…

Mensen zijn zo divers als de woorden in een gedicht. Ieder maakt zijn persoonlijk vers door het eigen unieke gezicht. rond lang vierkant smal vrolijk treurig schuchter mal Sla elk gezicht zonder masker gade; een gemaskerd bal is één grote façade……

Je houding manipuleert Strak van je eigen imago Niemand durft je aan Dit streelt je grote ego Niemand durft je te "battelen" Wie zou jou nu durven te verslaan? Je ego streelt en geeft je macht De wereld ligt tegen je voeten aan Kom dan, toon je ware gezicht Mister macho je gedrag is dom Vrienden zullen je verlaten Je wereld is zo…

Soms beweegt mij iets dat ik niet wil bewegen dat langzaam van mij glijdt tot dat ik niet meer verder kan. De controle heb ik nooit gehad wel een vorm van zelfverzekerd zijn je voelt de spanning in je lijf er is angst om nu te falen. Met krijtstrepen op de stoep probeer ik mooi te tekenen niet wetende dat ik niet schilderen kan maar goed…

Ik voel me niet plezant toch ook niet verdrietig soms overdreven en nonchalant dan weer verlegen en nietig. Ik weet niet eens wat ik moet zeggen als iemand vraagt is er iets? dan antwoord ik meestal met nee want het kan nergens mee vergeleken worden het is geen lach, geen traan, geen slik het is alleen dat onoplosbare vraagteken achter dat…

Ik proef 't laatste verdriet op de bries van laatste lenteregen hoor de haan spreken tegen het eerste ochtendlicht De treurzang van lente droefheid in puurste vorm draaien zich in hondertachtig graden geven de wereld een nieuw gezicht De mooie cirkels die eens zo moeilijk draaiden, ze zijn in mijn leven gekomen als rimpels en zullen…

Ik ken jou weet alles van je nou ja, alles? ik ken je naam nog niet wie ik ben? dat weet ik niet ik ken mijzelf niet.…

Vergeet het maar Ik ga niet huilen Ik lach Al kijk je dwars door mijn inktzwarte gedachtes heen Je zult mijn hart niet raken Want mijn hart is een deur zonder slot Met een muur van ijzer die je met die lieve lach nooit breken zal Kijk me maar diep in mijn ogen je zult niet vinden wat je zoekt probeer met te doorgronden je stuit…

Gevangen in jouw web kreeg de stilte gewicht onmacht liet mij balanceren op de draden van het web ik leerde mezelf kennen zag nieuwe kleuren en ander licht de wind heeft mij los gewaaid gewichtloos vlieg ik verder zweef op de thermiek op geleide van de wind…

Geef niet af en houd vast wat je weet is een anker. Neem wat leeft tot dieper zin en blik het oog tot een gave. Wat schenkt uit eigen beweging heeft een luister die jou verheft. Hoor de stem die verder roept en veeg je voeten aan verwijten. Ontwijk alleen hen die sturen beter dan jij één richting gaan.…

een dichter zoekt als het ware zijn eigen lijden hoe anders kan hij zijn zucht naar woorden verklaren of raakt hij ontspoord door zijn eigen werkelijkheid waar een glanzende spiegel hem tot nietigheid verleidt…

Ergens voel ik Dat je er nog bent Nog niet volkomen weg geweest Omdat je bleef Ergens voel ik Dat je nog wanhopig bent Nog niet de rust hebt Om iets toe te keren Ergens voel ik Dat je stellig bent We hebben allemaal Nog iets te leren Ergens voel ik Dat je betrokken bent Dat je meeleest Woorden klaarlegt - als schone kleren…

Wonden uit een ver verleden kloppen. Speel mij de bal toe, vreemdeling en verstar bij de eerste blik. Gevangen tussen muren van steen vond ik kinderstemmen. Achttien lentes lang. En de kersenboom stond in bloei. Haar geur was voor die engelen. Maar hun echo's als juwelen, die schonken ze aan mij. Ik bouwde mijn dromen van fonkelstenen…