Alle inzendingen over vriendschap

Ik heb niet geleerd om te leven, ik ben eraan gewend geraakt en probeer om mezelf te zijn bij vrienden die geen eisen stellen en beschikbaar zijn wanneer ik kom of roep dat ik eenzaam ben maar met jou is het anders Soms weet ik achteraf niet of we verbonden waren en dan verdwaal ik in mijn gepeins, dan is er dus geen contact moet…

Soms is de maan rond soms is ze een bootje waarop ik mee kan varen wanneer ik ga slapen, en dan vaar jij met me mee naar de zon van de volgende dag We zwaaien naar de sterren naar de grote en de kleine Beer en Sirius de Hond en we strooien kusjes naar de mensen met vonken in alle kleuren van heel fijne dromen over plezier met vrienden…

de levenslange maskerdragers die nooit hun echte ik laten zien zij alleen kennen hun ware maar zelfs hun beste vrienden komen niet voorbij die andere ik…

Weet je wat er met mij aan de hand is in nuances denk ik aan je elke seconde en minuut van de dag noem het een pallet vol kleuren als medicatie voor mijn ik noem het maar gebrek omdat ik je mis…

Er is de stank van geld, de geur van gas, De laagheid van het woord, de veinzerij, En de oude penningen van het verraad. Er is het altijd dragen van een last, Er is een mompeling van de verkochte, Er is het clownschap van de kunstenaar. Er is – Niets Is – Er is alleen het woord, Het machteloze, het verkondigde Van kameraadschap op de rijke…

Het water rimpelt wrikkeloos doorheen de tijd. Hoe dieper je luistert, hoe meer je ziet. Zuiver water kent geen bodem en er tintelt altijd iets aan de oppervlakte. Het is de stilte zelf, terwijl het voortdurend borrelt. ’t Is fijn en kwetsbaar als kristal wanneer twee mensen op dezelfde golf zitten. --------------------------…

De seconden gaan te rap om de uren te vergaren, wat alles bindt is tijd, gesponnen op het weefgetouw van vergane jaren, om je opnieuw te ontmoeten op een glazen brug, over emoties heen soms zwaaien we naar elkaar, maar niet terug, ik moet je bekennen dat we nog steeds niet in elkaar herkennen van acceptatie, wat ons scheidt…

Vogel te zijn je vleugels... uit te slaan Schreeuwend te scheren over golven en stil te staan als zee je tot de veren komt Met eb en vloed op te groeien de stand van de maan De 'schoonsten der schepping' in hun bijna- naaktheid te zien staan De handdoek... te zien vallen in nat zand.…

Nog willen weten wat zij denkt zij geeft geen antwoord, kan geen antwoord geven, dan haar gedichten opnieuw lezen Verdriet zo groot en diep als een zee of een oceaan Van elkaar geleerd dat beter niet van iedereen kan zijn Voor sommigen altijd slechter krommer en echter, niet rechter rechtvaardig is het leven niet Het gemis heeft tijd…

De zon is mooi als ogen Schijnend op mijn gezicht Ik voel me echt goed zo Dit is op mij gericht De schoonheid van het voorjaar Gaat niet aan mij voorbij Laten we gaan lopen Gewoon zij aan zij Laten we de zon delen Hij is er voor iedereen Wij samen in de zon Daar wil ik met jou heen…

Noem haar bloem in de morgen in de vooravond het daglicht.... bijna verborgen maar noem haar bloem ze is 't waard meer dan waard.…

Soms is de maan rond soms is ze een bootje waarop ik mee kan varen wanneer ik ga slapen, en dan vaar jij met me mee naar de zon van de volgende dag We zwaaien naar de sterren naar de grote en de kleine Beer en Sirius de Hond en we strooien kusjes naar de mensen met vonken in alle kleuren van heel fijne dromen over plezier met vrienden…

Tracht, na uw vijftigste jaar, langzaam te leren, dat het goed is als de bladeren vallen; de sterken worden dan toch nog lang niet gerooid; zeg tot u-zelf: ‘ik wil pas vallen onder de winterstorm’. - mij kan soms nu het verlangen al overvallen naar onze latere jaren, als ik niet meer gekooid in dit zwerfziek verlangen wonen zal in…

Aandacht schenk ik aan de crocus altijd te ruim in z'n lentegewaad De kleur wat flets, flauw blauw ik neem hem -onterecht-de maat Per slot van rekening is het de bode van lente.…

Op die avond besloot de sneeuw vaster te worden, niet meer nat en later reden er geen bussen meer maar in de sneeuw op hoge hakken was naar jouw huis wandelen geen keuze, een taxi nog wel Bij jou thuis dronken we thee keken naar het sneeuwen buiten het carillon verspreidde geen licht In de ochtend keken we naar het wit er lag nog sneeuw,…

Ik zal haar zoeken haar vinden aan elke oever elke wal aan ieder water elke dag, ieder uur vroeg? later? m'n zoektocht kort van duur Ze... ligt nu in m'n armen.…

Je bent niet de mooiste lentebloem van verlangen jouw meeldraden verdwalen langzaam in verliezen of worden trager in beweging je spint een eenzaam kleverig web tegen de kale muren van jouw ziel misschien dat na de heimweedood een verlangende bloei zal voltooien maar tot die tijd kan het vriezen en plotseling dooien als eenzame grauwwitte…

Wanneer ik afstand met stilte kan overbruggen is mijn zwijgen tijdloos en de hunkering naar jouw aanwezigheid zonder woorden in de nacht verzonden blijft zonder lethargie omdat ik leef met jouw ratio bestaan er geen grenzen aan werkelijkheid van horizon er is een verder weg dan hier in de heuvels achter de oceaan waar ik mijn brieven…

Praat me nu van lente, voorjaar vogelzang in ijle bomen Laat me nu van verwachting en belofte in schuchter blauw dromen De zon warm op m'n kalende kruin m'n tuin in eerste tooi.…

Samen, maar toch alleen Toen de vriendschappen ontstonden werden we door leed en oorlog gebonden We maakten beloften naar elkaar we raakten in de samenleving een snaar Konden onze talenten benutten en uiten gingen onze eigen weg We bleven in ons hart kornuiten Dikke maten die het pad der oprechtheid nooit zouden verlaten niet te evenaren…

Sinds ik u álles gaf, ál wat ik ben, En thans in ú mijzelve heerlijkst vind, Wat klage ik dan, daar gij een andre mint, Daar ik me, als de uwe, eraan meêplichtig ken? En daar ik ú ben, ben ’k dan niet verblind, Zo ’k op u toorn en dus mijzelve schen? En me aan úw liefde zoveel minder wen Dan aan mijn eigne, die ons zó verbindt? Moet…

Ik die had kameraadschap uitgegeven tot levenswachtwoord in mijn jong getij, ik word nu door de makkers uitgedreven en kan geen schred meer houden met hun rij. Er is geen plaats in het broederlijk leven, bij 't volk der makkers is geen plaats voor mij: nu moet ik mij in d'eenzaamheid begeven en hullen in herin'rings grauwe pij.…

Wat verwacht je te vinden waarnaar ben je op zoek waardoor de beperking in 'vrinden' wie schrijft er mee aan jouw boek welke eisen stel jij allemaal wanneer laat jij jouw gedachten vrij waarom blijft alles redelijk kaal waarmee maak jij jezelf blij wat gebeurt er in het heden waardoor geef jij niet gewoon toe welke 'last' draag jij mee, uit…

Het is vervelend inzicht te verkrijgen in iets ongrijpbaars wat je moeilijk aaneen kunt rijgen Als een 'sputterende' kaars welke je toch branden wilt laten tevens een eigen weg wilt gunnen zodat er tijd ontstaat om te praten zonder te weten dit aan te kunnen je leeft compleet in je eigen wereld; op aarde met voldoende dingen omhanden toch…

Ik vroeg me af of er maanlicht was bij het luchtig samensmelten als schuim in de nacht, misschien met sterren achter Aldebaran geheimzinnig oranje verderaf. Dat het maar een droom was zei jij net zoals wij zongen in het koor, Straatklinkers geheten over Orpheus en Eurydice. Het verlangen niet genoeg om een nieuwe wereld te scheppen, waar…

Haar simpele bewegingen houding en trouw mijn goudmijn is zij, onmisbaar in mijn leven. Ik lees al haar bewegingen in stilte en geniet mede door haar begin ik liefde te beschrijven. Door het water spattend van de Binnenmaas de ochtendzon geklemd in ook mijn glimlach die heuse brede volmondig voelen ontluiken zijn onvergetelijke momenten van…

Waarom geef jij jezelf niet de kans laat je geen mensen toe in je leven waardoor raak jij telkens uit balans durf jij niet alles te geven Wanneer probeer je er voor te gaan leg je jouw hart en ziel bloot voor een ander denk je misschien dat liefde op houdt met bestaan als alles verweven wordt met elkander? Wat is hetgeen dat jou tegen houdt…

ver in het verleden rustig over roest en rail zonder haast en herrie speelden wij op het spoor we vergaten wie we waren in onze lokkende loco de meester en de machinist met een prachtig perspectief we zwaaiden met het gras sneden dorpen in tweeën konden met elkaar overweg in de gestoomde cabine zagen door de ronde gaten twee verschillende…

Toen ik er stond In het vuur De arena Was mijn vriendschap duur Ik kon vrienden krijgen bij de vleet We proostten met elkaar Op het succes Maar toen kwam de les Ik viel naar beneden Wat heb ik geleden Ik dacht dat ik vrienden had Maar ze waren me zat Zagen me niet meer staan Wezen me de laan Ik was weer alleen Ik moest er doorheen De…

Soms vriezen de boze uren als dagen aan de winters van onze oude appelbomen een andere dag is het vuurwerk een jaar dat is begonnen met het knagen aan de tijd veel vaker is het vragen niet aan antwoorden gebonden we raken elkaar niet kwijt als de nacht komt met vrijheid slaapt de dag door wild verlangen we dragen elkaar door de nijd…