Alle inzendingen over religie

Al was ik de weg weer kwijt, toch ben ik gespaard gebleven; en was ik in mijn eenzaamheid met uw engelengeduld omgeven. Gij hebt in mijn donkerste dagen mij steeds in het licht gedragen.…

Zwart glanzende koetsen paardenhoefgetrappel echoot vergevingsgezind op verbaasde klinkers pagekopjes mannenbaarden vrouwen baren kinderen meisjes wiegen poppen zij hebben geen gezicht die eigen wereld draait om hun stukje leven voortbewegend bij stilstaan in de tijd zij blijven op het tuinpad en klitten bij elkaar een dorppsjeugd…

Wat is het goed dat Gij barmhartig zijt en dat Gij weet hoe wij het lijden vrezen, want nu de herfst ons hart weer wil genezen van al te helder licht en zeeën tijd, nu schenkt Gij valer tinten in het bos en stuurt Gij wind die snoeit zonder te breken. Gij die ook zonder woorden weet te spreken, maak in ons hart weer nieuwe liefde los, al…

Het eeuwenoude lied van de woestijn klinkt in knetterende vuren van de nacht slaap zacht lief kind morgen een nieuwe dag als God het wil…

Ik zocht je in de tanende tinten van de herfst wandelend langs de wind, blaren die waaien, langs de schuilplaats van merels en kraaien langs waar kilte haar klauwen kerft in de vouwen van de bergen maar nergens bespeurde ik de geur van je aanwezigheid zo sterk als in de kerk van mijn beslotenheid zoals je mij onbeteugeld overvleugelt…

Tussen het venster en de donkre wand een eenzaam man, een kruisbeeld in de hand. zijn hart wordt stil en bovenwerelds wit: het hoort hoe hij in duizend angsten bidt. en het ivoren Lichaam van de Man tussen twee zwarte kruisen wordt een vlam, die het beslagen duister diep doorlicht: een weergaloos, doorschijnend vergezicht: over…

Hij stond bij het doopvont Het ventje van vijf Vroeg de dominee De toga van het lijf Op simpele vragen is een antwoord Maar raakt het onze grenzen Dan aarzelt een ieder Waarom gaan de mensen … Toen hij de moed vond Gaf hij zich bloot En vroeg de dominee: Waarom gaan de mensen dood?…

ze zit in de verkeerde coupé schrijft boete in de wasem omdat ze niet ontkennen wil dat het verkeerd is nipt aan de champagne in een hoek van velours herschikt haar parels glimlacht naar Lakshmi…

Hoop is weten van dragende handen. Hoop is weten van een onzichtbare kracht. Hoop is weten van vuur dat blijft branden. Hoop is weten van licht in de nacht. Maar....... Hoop is ook pijn; het niet-zeker-meer-weten. Hoop is een veertje, dat dwaalt in de wind. Hoop is ook angst te zullen worden vergeten. Hoop is ook twijfel, dat je geen uitweg…

IJskoude rails langs het perron sneden bruut haar verleden af. Waar haar dode leven begon kwam de herinnering als straf. In haar rug leest men de jaren en de klok tikt in haar gezicht de rimpels en grijze haren, haar broze lichaam vederlicht. Haar ogenvuur steeds niet gedoofd, haar verloren Heer hervonden in de Duitse doodsmachine.…

Heer Yeshua, ik wil U bidden! Kom toch snel weer in ons midden! Uw kinderen wachten al zó lang! En de omstandigheid die maakt hen bang! In alle eerbied vraag ik U; Kom ons toch halen, al was het nú! Kijken wij op de klok van Israël! Dan is dee'z aarde reeds een hel! Til ons Vader daar toch uit! Roep ons tot U met Groot Geluid! Opdat wij…

Er crawlt een liedje door mijn koortsig brein een vredeliedje, melodietje, met wat spetters bergfris water, natte pret en sintels erg wit klaterlicht vol schijn- tjes hemelblauw waar vissen vrij in zijn. Er waait een vlinder langs de zware tred van malende gedachten. Op een bed bedenksels strijkt hij neer in dit refrein met groeten…

Een uitgemergelde figuur sleept zich door de woestijn, een bewegende sculptuur van Giacometti, zoekend naar genade en een koele teug water, maar aan de einder wacht azijn, een zweepslag en het oordeel van een kronkelende made. Het lied van nog ongeboren kinderen, onaangeraakt door licht, begeerten en zonden, klinkt smekend in zijn hoofd, hij…

Den XXIII Psalm Een Psalmliedt Davids 1. De Heer is self myn Herder, die my hoedet; My ontbreeckt niet, ick word van hem gevoedet. 2. Hy legert my, op schoon begraesde weyden. End sal my voorts aent stille water leyden. 3. Hy stelt myn siel gerust; end uyt genaden, Om syns naems wil voert my op- rechte paden. 4. Dies vreesd…

't Is avond in de beukenbomen. Vind ik wat ik tevergeefs ging zoeken in de late middagdrukte - moe van zin - verlangend naar wat stilte als een kind dat jengelt om een snoepje en begint te huilen - snottebellen van zijn kin ? 't Is avond nu en liefste, ik bemin het kraken van je voetstap op het grint van mijn verlangend hart dat…

Voor het verschil in stijl ben ik verantwoordelijk. Voor het verschil tussen alles en iets tijd en rust. Muziek doet alles vergeten. Kraakt sloten passioneel open. Het stilleven is uitgestorven. Het landschap een feest geworden. Straalt koninklijk blind onze vrede naar de horizon. Daarvoor was ik niet meer aansprakelijk. De god in mij…

Jeruzalem uit jouw schoot schuift een zoon waarna een land vol kinderen ik zuip me zat aan je zog je borsten barsten van vertroosting beken vrede vloeien mij aan de rijke vloed van vele volken zou ik niet buigen vol ontzag voor jouw tempel waar mijn vader woont…

schrijf me levend schrijf me sprekend van de dode die ik niet ben noch dat vroom gebeiteld beeld met ogen vol chagrijn houw me vrij uit grauwe kerken hak mijn valse ego om boetseer mijn wezen en mijn woorden naar de ware die ik ben want ik walg van religieuze pap met brokken waan en klodders schijn ken mijn vuur en mijn…

zoekend en verlangend tast ik naar een dieper woord, een vonkende zin een lichtend spoor soms, na een wenk of glimp van wat onzegbaar is, stuit ik op het wonderlijk geheim dat Gij aldoor aanwezig zijt en ik U proef, zozeer bemin…

De Jood die aan het kruishout hing werd postuum gekroond als koning en toen door z'n moordenaars vereerd als niet-jood, tot christen bekeerd. De Romein wist wie hij vermoordde, en het is te gek voor woorden dat de schuld op Joden overging als eeuwige volmacht voor marteling. Eenmaal ten grave gedragen herrees de man na drie dagen…

De rebbe zei nog tegen mij: "In de keuze laat ik je vrij, maar ik voorspel verdoemenis, wanneer je bruid geen joodse is". De pastoor zei nog tegen mij: "In de keuze laat ik je vrij, maar je hebt veel te verliezen, mocht je geen roomse bruid kiezen". De dominee zei tegen mij: "In de keuze laat ik je vrij, maar gebruik je je verstand…

Als zwierige zandkorrels in dwarrelende winden drijven we doelloos rond en kunnen elkaar niet vinden We wonen in luchtkastelen vol opgeblazen dromen tollend aan de hemel langs de toppen van de bomen Jezus verbleef drie dagen lang in het ’t Vaderhuis met open ramen Zijn wijsheid ving het stuifzand op en kneedde alles samen Bijééngebald…

via conciliaire trapjes eerst erkend als moeder van God in Efeze in Byzantium heilig verklaard werd vijftien augustus gefeest als Dormitio Mariae* de feestgangers drongen aan Tenhemelopneming werd rooms dogma Munificentissimus Deus** met de protestanten tegen waarbij de paus heeft uitgesloten dat zij vanzelf zou zijn opgestegen gewone…

Nu was de lange marteltocht voltogen, De kelk met gal en edik leeg gedronken. Zijn doodsnik schudde de aarde, wijl zijn ogen Nog liefdevol zijn beulen tegenblonken. Verdiende ooit moeder zulk een mededogen? Moeder der smarten, zwijmend neergezonken, Gij in uw Zoon, Gods Zoon, gehoond, bespogen, Met lijf en ziel aan ’t schandhout vastgeklonken…

Oh Heer van het universum, hier spreekt een van Abrahams verloren zonen. Onzeker of ik hier goed aan doe, want het steekt dat U zo ver weg van ons bent gaan wonen toen in Nazi-ovens ons licht doofde. Weer staan Israels kinderen onder vuur, blijft U nu weer aan de veilige kant? Ik wil nu wel eens na zo lange duur wat actie zien van Uw machtige…

O, hoogste macht, geef u dierbaren de kracht, die zij nodig hebben bij nacht en ontij uw schoonheid aanbidden wij, zalf uw gedienden, ook als zij het niet verdienden, laat uw goedheid spreken, aan de onnozele leken, leidt ons verder, wees onze gids en herder, verdelg het kwade, geen woorden maar daden, wij spelen…

De trein staat klaar, nog maagdelijk, gereed om vleugelslag van woord en klankendans langs blanke sporen, over hoge schans te voeren naar dat land waar ik van weet : daar triomfeert het licht in koningskleed, in absolute waarheid, liefdeglans. Geschreven tekens vinden hun balans, Zij worden werelden op bladzijbreed papier. En hier staan…

Mijn leven nog eens beginnen op een totaal andere manier Wat zou ik dat graag willen met mijn eigen schrijf vertier… Een atheïst zou ik zeker zijn in een gezin van grenzeloosheid Geen gezeur over god en diens geboden Heerlijk genieten van mijn vrijheid… De stilte mogen proeven in mijn geest Niets opgelegd krijgen, alleen maar kiezen Zelf…

op zoek naar roomse wortels stuit men al rap op de blauwe monnikskap oh la la verleidelijk fleurt ze rank ultraviolet gekleurd de wortelstok is wel medicatief maar slechts verdund en selectief bevat bovenmatig giftig alkaloïd gebruik het als leek vooral niet…

Geen man, zie ik, die aan het kruis geslagen, de mensheid verlostte van zijn zonden. Geen naam, door de woestijnwind gedragen, hoor ik tijdens het blaffen van de honden. Onder het gewicht van Abrahams zonen bezwijkt de karavaan onder zijn lot. Elkeen vraagt zijn herder hem te belonen en schiet de anderen daarvoor kapot. Waarom proberen we…