Netgedichten

netgedicht (nr. 15.538):

Hemel, zei hij

Hemel, zei hij
en ik schreef het op
irreëel decorgeschilder
waardeloos gebazel
over lichtval
waar ik in hing
als een spin

Zijdezachte draden die de wind
niet wilde breken en een weke
warme glimlach, het vertrouwen
van een kind

dat vlinder wilde zijn

Alle acht mijn ogen
werden glimlachend bedrogen
Alle acht mijn ogen
hebben in het licht geloofd

Hemel, zegt hij
en ik schud mijn hoofd