Alle inzendingen over filosofie

mijn moeder was iemand uit de duizend. zij kon vergeven maar ook blijvend vergeten. nooit kwam ze nog op die spijtige feiten terug! mijn moeder was iemand uit de duizend. al had zij het zelf niet te breed toch wou ze met haar hart van goud diep geslagen wonden zacht helen. mijn moeder was iemand uit de duizend. zij was als een klokhen dag…

het Wad graast eeuwig in het zoute gras nu de storm spreekt en het water steeds maar hoger stapelt tegen het groen van de hoge dam ‘k voel me nietig nu de dood twijfelt aan mijn voeten er is geen ginder en geen hier slechts wat bijvallen uit een oud geweten de wind als een muziekdoos speelt het spel met ruwe woorden het pijnigt…

het leven is té kort inderdaad het leven is kort, voor sommigen veel te kort. maken ze er daarom een dubbelleven van om juist daardoor hun frustraties, hun ongenoegen, hun haat en nijd als venijn uit te braken tegenover iedereen die hen eerlijk van antwoord dient? smeden die sujets die als een god in 't diepste van hun gedachten geen…

aan de grote droogmolen hangt één hemelsblauwe sok wanneer ik door de knieën ga en naar boven kijk valt hij weg tegen het strakke blauw zo symboliseerd de sok verlatenheid en ik weet dat wanneer de andere sok niet meer wordt gevonden zijn bestaan niet langer kan worden gegarandeerd... nog een wonder dat iemand de moeite heeft genomen…

Hoe zalig krult het ongeboren kind in de verborgendroom van moeder geboren aan de borst der hoeder waarna het uitgroeien begint wanneer bewustzijn zich dan opent en het andere ogen voelt boven de wieg het nopen smoelt stemmen galmen zeer uitlopend veilig was de stille schuilplaats en het levendig bewegen rondom het draaien van de taats…

Wie nog tranen over heeft of daar tegen moet weren, zal opgaan in een wereldzee, waar zwarte zwanen leren zich te spiegelen met de sterren mee. Als beleven kijken is, wijkt alles voor het nietig menselijk stof, géén pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis. Verleer mezelf niet te overschatten, verwen dan maar liefst als…

in mij is geen poëzie verrezen ‘k ben slechts wat as en steeds op reis door het vuur dat mij niet doodt zie hier, ik draag de dag voorhenen nog in mijn hand ‘k laat niet los al zou dat me wel verheven, verheven bovenal in de zocht van elk gewoontedier neen, laat mij maar mijn eigen piraat wezen die zijn bonte kleuren schouwt zoals…

Oneffenheden aan de buitenkant als waas over het goede innerlijk of de schone schijn als dekmantel van dat wat zich niet laat zien of als machtige boom zijn lijnen in het blad en hart blootgeeft, voelbaar zichtbaar in doorgezaagde stam de wind zingt in onze oren dat wij moeten reflecteren in eigen nerven daar wij amper weten wie wij zelf…

ik ben er nog niet zegt de man prevelend met verweerde lippen zoveel al achtergelaten menig spiegel moeten vervangen de weg die ik bewandel kent vele hobbels en gaten ook luchtkastelen vol verlangen en kinderogen die nog steeds vrijelijk tegen me praten waar ben ik toch naar op zoek de jaren hebben mij toch alles verteld talloze malen…

In de wirwar van draden die dwars door mijn hoofd lopen spant er één zo’n draad zichzelf te strak om nog te dienen als tegenvaller een footprint in dat hoofd of een butterflykiss De muur is bebloed met mijn gezichtsafdruk zelfs de plint kleurt rood draden langs de muur ééntje spant zichzelf te slap om nog te dienen als een reminder…

Woordenzon in mij, poëzie waarin de kleur veranderd, verankerd lief en leed tot een homogeen verhaal, verslaat vergetelheid tot over de grenzen van moraal of een ander woord gebruikt als de toekomst zich ontsluit, geweven melodie, compositie van de stilte, boreling van het zwijgen waarin ik zoveel meer te zeggen had. Tot in het…

De kleine bezigheden die elke dag weer komen gaan schuil in het wolkengrauw van de alledaagse hemel maar schijnen als verborgen sterren wier onzichtbare stralen de grootste zegeningen voor het leven zijn.…

niets heb ik nog te winnen de lakens zijn al uitgedeeld de wonden zullen blijven bloeden hun pijn wordt zelden nog geheeld. tegen bruut geweld zijn nog altijd geen helende kruiden gewassen.…

Ons verlangen wil grensloze tijd en ruimte geheel begrijpen. Maar er zijn grenzen aan ons begripsvermogen, dus blijft het geheim. De onbegrensdheid is hoogstens voor te stellen als zonder grenzen. Als groot nirwana, weten van het niet weten, pure verlichting.…

Zinnen, geef mij een mantel als een gulden vlies om mij heen, onzichtbare huid uit het verleden, de morgen lijkt eerder dan voorheen, zal hopen dat de nacht sneller valt. Vooruit te lopen op de toekomst zonder kwetsbaarheid, word ik hoge priester op de schreden van de lente, snoer ik onuitgesproken woorden om mijn middel tot een levensgordel…

Grenzen zijn er om te overwinnen Grenzen zijn er om te verleggen Grenzen zijn er om af en toe een halt toe te roepen Grenzen zijn er altijd .. op positief en / of negatief gebied…

de theemeester zoekt zorgvuldig blaadjes uit in het gekookte water komt de essentie vrij van geur en smaak nauwlettend kijkt hij naar zijn welkome gast soms zijn tien druppels toereikend voor de dorst méer zal hij niet schenken…

zelfverwaande kikkers kwaken door hun opschepperij overal onrust, die alleen maar zorgt voor een plons in het water zonder reddingsboei!…

wie overal spijkers op laag water zoekt, timmert schijnbaar aan de weg!…

op de heuvel stond een boom daar beefde een man de man leek op de boom de boom leek op de man niet anders lag er een schaduw aan hun voeten, als een spiegel om de dood te scheiden toen de zon zich draaide roerde er een blad en droeg ik de boom de man en de schaduw op mijn rug, de heuvel af ze werden lichter door de voorbestemdheid…

Alleen is waar waar alleen is daar daar waar het waar zich leent absoluut te zijn niets is minder waar daar waar het woord verwoord het vlees verbeend alleen is waar waar ziels alleen zich gelukkig waant.…

Op de mesthoop van vergetelheid ligt een zilveren lepeltje dat men somtijds opraapt om de vijgen en dadels der menselijke vragen zacht drukkend of draaiend te kneden tot zoete vruchtenmoes waarin Sirachs woorden smaken als hervonden wijsheid.…

we zijn hier als een schip zonder anker en straks als stof in het heelal nooit zal ik leren waarheen ik sturen zal…

er waait een nieuwe wind hij stinkt naar eigendunk overschatting van eigen kunnen verwerping van derde mening verguizing welk een vergissing…

Boven zichzelf uitgestegen zijn zij samen volledig tegemoet een slok te veel houdt het glas rechtop doet een vrouw haar kleine moeite prosit! stoft schrijdend met de sleep van haar zijden japon over de marmeren vloer zij behoeft er geen moer voor te doen alleen hier bloedende lip door een enkele zoen van een gast met groot plezier…

Ik zit in mijn stoel Hij is van hout, mooi glimmend hout Maar als ik opsta zie ik stof Mooie rode effen stof Ik eet kaas Ik eet gele kaas, ik eet geel Kuikens zijn geel Die eet ik dan weer niet Voor hen maak ik een uitzondering Ik praat in mezelf Ik praat hardop tegen mezelf Ik geef ook antwoord Maar ik versta niet wat ik zeg Het klinkt…

Bewoon het klimaat waar ik in schrijf, in de kleuren waaraan ik ben gehecht, geloof in feiten en non-fictie, met een eigen dictie van de realiteit betaald maar evenzo onecht, perforatie van papier met de pen en gevonnist tot de prullenbak, mijn schrijvers loep stelt elk detail in een scherper diafragma vast, versnippert de verheven…

de dwaas van geen rook muren rood groen en paars buiten pink of is het vaars steeds kleiner het plafond in de kijkdoos zonder watten is het luikje nog steeds dicht m'n kop in de douche zitten..... steeds weer dat felle licht hij raakt maar niet leeg een steel die doorgroeit de hemel is te hoog Suzanne die als een roos bloeit herrie van…

Een jaar. Een jaar vol spanning, een jaar met verdriet. Een jaar veel gelachen, maar wie ervaart dat niet. Een jaar veel drukte een jaar met pijn. Een jaar vol veranderingen, maar ook wel weer fijn. Een jaar vol met beleving, een jaar met zorgen. Een jaar met een afscheid, maar ook een jaar met een morgen….…

De dag dat ik mezelf iets blijf afvragen. De dag van onzekerheid. De dag van trouw. De dag van ziekte. De dag van oneindige tijd. De dag van genegenheid. De dag van levenslust. De dag van oorlog. De dag van soevereiniteit. De dag van onrust. De dag van liefde. De dag der dagen.…