Alle inzendingen over overlijden

Voor het laatst in haar jonge leven ligt ze in de avondzon in de branding. De hulp bij ongeluk die hij had gegeven bood helaas geen enkele redding. Eenzaam in het schuim van de zee, hapte zij nog eenmaal naar lucht Hij stierf een beetje met haar mee, met in zijn lichaam haar laatste zucht.…

ik laat ze door mijn handen glijden de stenen en de keien die ik heb geraapt een levenlang voel de scherpte van vele kanten het glas dat brak als ik ze wegsmeet de splinter die me stak jij was geen steen maar een gesmeed juweel de diamant nog ruw een stalen setting deed je glanzen als fluweel ik polijstte je het zicht werd zachter…

ik raap mijn leven lang al keien stenen voor mijn graf wil de wereld laten zien hoeveel ik om dit leven gaf de meeste vind ik op mijn pad, zij vallen op in kleur een enkeling door vorm ze liggen daar al eeuwen lang trotseren regentijd en storm hun scherpte heeft veel levens afgerond in het onbegaanbare betreden ze zagen jeugd en…

De zon daalt over je graf Stralen schijnen geruisloos Ik kniel voorzichtig neer Mijn tranen lijken eindeloos Ik laat mij los in verdriet Samen wilde ik met jou zijn De dood ging tussen ons in staan Wat overbleef was die enorme pijn De zon schijnt over je naam Het voelt alsof je even bij mij bent Je handen..je lach..je stem Lieverd jij…

zijn er dan nog stormen die mij kunnen geselen is er dan nog wind die mij stuwt er zal geen horizon meer zijn om naar uit te zien er zal geen zon meer zijn die mij nog warmte geeft als jij eerder gaat dan ik is het nog maar de vraag wie het langste leeft…

Verdwaasd Geschokt Verbaasd Hoe is het mogelijk? Waarom nou juist zij? Plotseling Onverwacht Zonder melding Ze heeft niks fout gedaan; waarom is haar leven zo abrupt voorbij? Verdrietig Gebroken Nietig Wat nu met haar twee jongens zonder papa... te jong stierf ook hij. Verrast Te vroeg Niet eerlijk Ze wilde net naar…

Hoe mooi had het kunnen zijn Als sommige dingen In een ver verleden Niet hadden plaatsgevonden En ik dus Omonwonden vast kon stellen Dat tot op heden Er nooit iets was gebeurd En geen ‘Niet getreurd’ Of ‘Hee het komt wel goed’ Niet dus…

Doodgaan is zo pijnlijk Ik weet het Doodgaan is ellendig Ik vertel het Doodgaan is te erg Ik zeg het Om ermee te leven…

Alweer een jaar voorbij Maar nog steeds doet het pijn. Het gemis is niet te beschrijven, Net nu ik je leerde kennen mocht je niet blijven. Altijd zei je dat het goed zou komen, Maar daar laat je me nu van dromen. Nu zit je als ik slaap, als een engel aan mijn bed, Die mij uit alle zorgen telkens redt.…

Buiten jezelf heb je niemand verlaten Bij mij leef je gewoon voort Ik zal je nog steeds horen praten en glimlachen bij elk woord Bij mij is je stem niet gestorven Niet je ogen, niet je lach Ik zal nog steeds de zon in je haren zien Zelfs op de koudste winterdag Ik zal je groeten iedere morgen Steeds blij zijn dat je er opnieuw bent Dat…

Opgejaagd door vele wijzerplaten worstelt de stervende zich voort. De angst, tot in de ziel gesmoord. Wat kan het leven nu nog baten? Geen behoefte heeft hij nog aan praten. Niets waar de stervende zich aan stoort. Het enige leven bevindt zich in de straten waar hij nog enkele stemmen hoort. Voorbij gaan de herinneringen. Zijn laatste jaren…

kerkklokken lokken tranen luiden zacht verdriet schoppen graven troostend dieper naar vergeet me niet tijd verslaat de uren trager leven draagt de dood ten grave en geeft moeder aarde weer haar laatste waarde regen kabbelt litanieën bloemen dalen op de kist ergens rolt de donder weerlicht is vermist. kraaien…

ik heb het kunnen zeggen zelfs zonder een traan je vroeg mij jou te laten gaan maar met een hart vol pijn pijn om je te missen zeer en leeg is mijn leven ondanks allen die mij zijn gebleven wetend dat dit niet eerlijk is verzamel ik opnieuw de moed om met het leven om te gaan zoals jij altijd hebt gedaan positief stond bij jou voorop…

Je auto, de eeuwen oude boom die niet eens wilde meegeven de snelheid, waar jij voor ging kostte je meer dan je leven Genoeg tijd hoopte je nog te hebben maar vechten tegen tijd is zinloos jij leefde nog meer dan hard en je lichaam was te broos En ik weet het heel zeker jij bent kwaad op die boom vergeef me mijn gedachten maar zo was…

De man Het is besloten. Opheusden is het doel van onze reis. Waar de weg zich verliest het einderloze gras begint, daar zijn we thuis Noem je dat lezen van een kaart? Vrouw kijk nu eens om je heen. Kan dit het eindpunt zijn? Dit is verdomme Doodewaard Hier moeten we doorheen? Dat weet je zeker? Hoe dan, in godsnaam? De vrouw Het…

In het verrukkelijke water zwemmen met de vrouw en kinderen om mij heen De vrede had niets van een requiem en betoonde zich toen nog niet zo gemeen Plots een hoge golf en daarna nog één en ik vluchtte in paniek naar het strand om mij klonken schreeuwen en geween ik rende…Twee kinderen aan de hand De stroming werd voortdurend heviger dan…

Met de Dood kan ik niet leven, van de Dood word ik doodziek, Maar ieder mens moet zijn leven ééns geven, het is al eeuwen hetzelfde lied, Met de Dood moeten we leren leven, zolang als we bestaan, We zouden eeuwig kunnen leven, als de Dood ook Dood zou gaan.…

Hier ligt het grafje met de zoden glad. Het is het sluitstuk na een kort ontwaken: een meter aarde om gelijk te maken, wat voor een ogenblik verheffing had tegen een moederarm, niet meer dan dat. En beide armen langs het lichaam slaken en denken, denken: waar moet ik geraken met kinderstoel, commode, wieg en bad? Ruimteverlies in rekening…

Op dinsdag gewijd aan bliksemflitsen donderslag, koopt zij honderd condooms tegen een voordeelprijs van twee kopen voor de prijs van één, zij is prijsbewust Woensdag werkt zij van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat honderd mannen af omdat haar vader honderd etmalen terug plotseling de pijp aan Maarten gaf Aan elke man die zijn zaad met…

Veel te vroeg kwam jij ter wereld, bijna niets, zo klein en teer. 'k Mocht jouw stem maar even horen, naar de hemel keerde jij weer. Waarom mocht jij niet leven? krijg ik dat antwoord ooit? Altijd in mijn gedachten, want jou vergeten doe ik nooit. Ik zie jouw beeld nog zo vaak voor me, beleef ik alles, keer op keer. Toch kan ik je beloven…

Slechts: GUURTJE PRIJSER. Boven dien Geen woord. Het jaartal zelfs vergeten. Is ’t niet puur dwaasheid, om te zien Naar iemand, waar wij niets van weten. Maar ’t is niet anders; Guurtje ligt Dicht bij een weg, die ’k vaak moet reizen; En krijg ik Guurtje in ’t gezicht, Mijn hart wordt week en vol gepeizen. Niets dat haar leeftijd melden mag…

Wie hoor ik op mijn graf? Gij minnaars gaat er af. Wat koomt gij rouwe dragen En mijne dood beklagen? Ai, staakt uw droef gesteen*: Schep moed, en wees tevreên, En wens mij niet op aarde Bij u te zijn in waarde. De wereld die is doch Vol valsheid en bedrog. De mens leeft met bezwaren Om schatten te vergaren: Daar alles, wat men ziet, Veel…

Met een brokstuk in mijn keel en een welhaast gebroken stem voel ik jou, zo zacht als fluweel nu ik je voor ‘t laatst omklem Met het intens verdriet in mij en zovele tranen op mijn wang bemin ik je vandaar dat ik schrei en jou volg op je laatste gang Met de bloemen in mijn hand en slechts leegte rond mijn hart word ik verteerd en overmand…

Het leven je zou het je moeten kunnen herinneren als een buitenlandse reis en er met vrienden of vriendinnen over na moeten praten en zeggen Het was toch wel aardig, het leven, en flarden zien van vrouwen, geheimen en landschappen en dan tevreden achteroverleunen maar doden kunnen niet achteroverleunen. En ook verder kunnen ze niets…

En toen werd het plotseling stil in mij sloeg het duister onverwachts om zich heen het leven zette jou roekeloos opzij en daar zit ik dan...helemaal alleen Zeg mij wat moet ik nou zonder jou in mijn leven wat ik nog met jou doen zou is door wanhoop verdreven Mijn hele wereld is volledig ingestort er is niets dat voor mij nog zin heeft…

Ik mis hem zo, is wat ze snikt en zit daar met beide ogen dicht, ze verloor hem, twee maanden geleden en het doet pijn. Ik voel me zo alleen, is wat ze mompelt, kan toch maar beter nu bij hem zijn, wat héb ik hier nu nog? Ze heeft gelijk, want al heeft ze kinderen, die kunnen nooit vervangen, wat hij voor haar was... Haar maatje, haar…

Dood, een mes in je hart, dood, Vallend naar de grond, verward. dood, in een plas met bloed, dood, komt het ooit nog goed? dood, Zonder lichaam, een ziel, bloot, dood, Zonder hoop, het is vervlogen in de dood.…

Eenzaam, gebroken ogen, verloren, telkens voorgelogen, Alleen, gebarsten vragen, onbeantwoord, gespleten dagen, Eenzaam, in tranen gevangen, verlaten, gevoelloos opgehangen...…

Droomtijd. We staan over een glazen kist gebogen, moeder en ik. Er ligt een man in uit het voorgeborchte van veenlanden, strop om de nek, lach om zijn mond. Als ik mijn oor tegen de wand aan leg, kan ik zijn ademhaling bijna horen. Hij is maar tussendood. Straks zal hij ontwaken, zo bonst het in ons hoofd. ------------------------------…

Een Chinees jochie van amper acht verdiende zijn rijst met het opblazen van skippyballen tot diep in de nacht voor zijn slavendrijvende bazen In het oosten sterft een jochie van acht buiten adem en zonder lucht In het westen stuitert een meisje zacht op de rubberen cel van zijn laatste zucht.…