Alle inzendingen over verlatenheid

In 't verlaten bos klinkt nog vaag motorgegons, tikkelt het lover fijntjes als in de oertijd, waar reine eenvoud heerste. Wat eens een eik was, ligt molm en plat, vol gaatjes, begroeid met mos: een heerlijk groot woonpaleis voor het kleine kriebelvolk.…

Een toeriste in IJsland, die de groep even verlaten had om zich te verkleden, werd daarna niet herkend en dus vermist. Zij zocht zelf urenlang mee naar de vermiste vrouw, niet wetende dat men háár zocht. De zoektocht met 50 mensen en een helikopter eindigde om 3 uur ’s nachts, toen haar duidelijk werd dat zijzelf werd gezocht.…

Schandelijk verlaten door Europese kolonisten. Een volk, een land, zwaar gewond. Door plunderaars vernederd, velen noemden zich christen. Haïti, land van imperialisten, de slavenopstand fanatiek. Vrijheidsstrijd gewonnen, tegen het Franse bewind. Keizerrijk, koninkrijk, republiek. Haïti, verloren land, land van het weeskind.…

hij zou haar er ergens een verlaten straat een rotonde een parkeerkelder er ergens uit lazeren en draaide elegant met twee lange vingers aan het leren stuur zij zweeg verbeten moe van woede zat van donderpreek dan laat hij zijn hand verzachten en in haar nek rusten, een elegante hand, haar lieve man hij neemt haar hand, troost,…

Mensen moeten hun land verlaten En vluchten naar andere gebieden Om het oorlogsgeweld te ontvlieden Met achterlating van al wat zij bezaten. O Heer, ontferm U over deze mensen Die zo vreselijk veel moeten doorstaan Terwijl ze toch niets hebben misdaan We willen hen veiligheid toewensen.…

Het is alsof alle deuren dicht zijn En dat niemand je binnen wil laten Je voelt je dan zo alleen en verlaten Dat geeft je dan inwendig zo veel pijn. Je weet niet waar je heen moet gaan En denkt dat niemand van je houdt De wereld lijkt dan zo kil en zo koud Je voelt je verschrikkelijk ontdaan.…

Wij mensen leven dankzij antipoden Ik neem tafelmesheften van het strand Zij zijn al door hun schelpdieren verlaten In een ervan zie ik staat iets geschreven Mijn lieve doden staan hier hand in hand Een transparante kring van trouwe maten Als van de kalk het zand is afgewreven Lees ik dat we voor altijd zijn verweven…

Bij het kijken hoe het leven mijn moeder verlaat, het lichaam leger en leger en vederlicht gevangen onder een laken uiteindelijk achterlaat. Vaak herkende zij mij niet meer dacht dat ik haar vader was hij zong op mijn manier.…

Bij het kijken lijken de vormen onderhevig aan een bewegen als bladeren in de wind kleuren als een damp, die verwarmd een helder vochtig vlak verlaat.…

In een waas van sepia treft de slaap mij een droom wiegt de wereld tot ze stil wordt en verlaten raakt gestreept vullen tinten de leegte voller hoeft het ook niet te worden ver weg huilen ontroostbaar de boshyacinten langzaam trekt de sluier op zoals een bruid van haar voile wordt ontdaan en vol hartstocht de nacht wordt ingetrokken…

Verlaten sneed een voorlaatste diepte, scheurde lucht om te ademen, branderig van geur brandde de ziel het weemoedige hart, sprong als een hinde over nissen van kleur. Enerverend bedelde zoektocht naar een oplossing, huilde weerstand als een kind in hem, tranen zacht..…

Een stil kind steekt de oosterkim over het stapt een ander hoofd binnen een kamer zonder vensters, waar niets begint, ook niets eindigt alles is er vederlicht zoals jonge wijn van de eerste pluk de dunne wanden transparant takken van buiten spiegelen als ranke balken tegen de zoldering alleen een verlaten schommel vult de ruimte met…

luistervink, wat heb je me vroeg gevonden en wat ben je me al dicht genaderd laten we praten nu het nog kan woorden over oevers werpen ons koolwit aanspreken monden behoeden voor ogendonker in thuisloze sporen treden een jeneverbes verlaten op de hei harde woorden sussen voordat teelaarde onze smaak verkilt laten we ons markeren…

de dag ligt voor ons onder een strakblauwe lucht we hebben de stad al vroeg verlaten lopen hand in hand ik zucht dankbaar voor deze extra dag morgen moet je weer gaan maar voor nu kuieren we op ons gemak we hebben geen haast kijk, hoe mooi dit dorp is waar mijn zus woont jij kust mijn hand…liefde overspoelt me we praten zacht over de…

Vier witte muren begrenzen ratio in eenzaamheid voor allebei een onsje de klok tikt tijd voorbij de radio geen woord, geluid we zijn niet blij we zijn een onsje het bed van stille onbeslapen uren is verlaten erotiek zonder dimensie de leegte van het niets vergeet ons werkeloos geen valse hoop of een verzonnen lach tussen ons…

Verzinning, geef mij je woorden terug, kwetsbare huid van perkament, een lege windbuil op de rug, om inzichtelijk in te lijven op de blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, blinddoek tot het zoveelste einde, streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie mij op de private tekst verlaat, het ene verdicht…

gezeefd sloepen en boeien werp ik terug op de door eb schoongespoelde bodem een zwoele bries blaast de kleuren droog dolle meeuwen storten zich op een zeekaart zonder water duinen en dijken kijken werkloos toe in het stuifzand dolen de schippers er valt vers licht op eeuwenoude wrakken de zon wringt zich door roestige patrijspoorten ik verlaat…

Ik weet nog heel goed wie jij bent Jij hebt mij ooit voorgoed verlaten Sindsdien zwerf ik door landen, steden, straten en geef ik om de liefde meer geen cent Dat jij mij toen hebt afgewezen heeft mij gekrenkt in heel mijn trotse wezen. Ik wilde breken, wreken,lijden en slapen met duizend and're meiden.…

beplant met beuken En twee lakeien staan bij de entree Een hovenier besproeit de bloemenzee Zijn Maître zwaait de scepter in de keuken De dienstmaagd dekt de tafel vrij van kreuken Zijn butler regisseert strak het diner Een strijkje speelt sonates van Fauré Om ’t copieus geheel nog op te leuken Doch als des morgens de natuur gaat roepen Verlaat…

nieuwe is er altijd al geweest, voor een piramide is ook de sfinx slechts een waakbeest, een schil in terminologie van beelden waarover men denken wil, deinen mythen voort in menselijke overleveringen en ideologieën schouder aan schouder in de menselijk geest, dat tijd in materie niet bestaat, worden rijpende associaties ouder verlaten…

Ik heb de blauwe lucht gezien, autobanen, stil, verlaten, een enkele auto reed nog door de straten, dit had ik nog niet gezien voordien. Ik heb de blauwe lucht gezien, het raderwerk was even ontregeld, de economie, dat was vervelend, de schade, zegt men, is nog niet te overzien.…

Diepte gesprek waarin stilte en kleur ons een weldaad doet zo verlaten we de kloostertuin herfsttinten strelen onze ogen je kunt goed zwijgen zegt hij dat is een kunst van God gegeven als we stil zijn is er een wacht voor de lippen want soms in ons spreken praten we onze mond voorbij hoor en kijk toch eens zegt hij alles spreekt…

Maar misschien, wanneer het gaat zoals het immer gaat, is het vergund iets vast te houden wat ons niet meer verlaat.…

De zoon verlaat het huis, treedt als een zon naar buiten in de sneeuw van het geluk, het liefdeloze barmhartige genot, het boze, niet het broze, maar 't harde en genadeloze. En hij is vrij, vrij om te sterven, zoals een wees, een wolf, een lied dat wordt gezongen voor de sterren.…

buitenwerpen, En zal ik, met mijn eigen nood alleen, Mij zelf verteren in de ijdle, scherpe Knel van mijn trots, de smaad van mijn geween, En heeft de lucht zich voor mijn ziel gesloten, En heeft de stad zich voor mij toegedaan, Draag ik de kneuzing van wie werd verstoten Uit de gemeenschap der vertrouwde pâen, En voel ik mij vergeten en verlaten…

straf die Hij droeg of is het anders gegaan Jezus het offer of slachtoffer twee verschillende vragen onder het kruis beseffen we Zijn kracht dat Hij het wel heeft gedaan volbracht heeft gedragen veertig dagen zijn lang genoeg om in beweging te komen Hem te zalven en te begraven onze waarom tranen stromen was Hij door God verlaten…

Vrienden kunnen je verlaten Maar God blijft trouw in eeuwigheid Hij is het die jou in dit leven leidt En zal je nooit in de steek laten. God heeft je lief en wil het beste voor jou Hij wil jou steun en sterkte geven In alle omstandigheden van dit leven Blijf dan maar geloven in Zijn trouw.…

Hem, zij, ik verander Zo ben ik tevreden Tevreden in leegte Een gapend gat Verborgen met een spiegel Waan, woestijn, waardeloos, waardevol Een huls Niet van mij Mij is vermeden Mij is versneden Tot gruis In stof Verwijderd, verdrongen, vergeten Wat is eigen Wat is ik Ik is verdwenen Lang geleden Een gat, een diepte Een verlaten…

Om een plaats te vinden in de stroom van zinnen, een verlaten jeugd van onschuld, bitterste smaak aller dromen verregend op het bord met krijt verhult de geur van alle beelden maar raken we die nooit kwijt.…

Lammetjes springen vrolijk in de wei Moeder schaap houdt ze in de gaten Zo kunnen ze haar niet snel verlaten Maar blijven ze allemaal aan haar zij. Een leuk gezicht, dat nieuwe leven Het kondigt ons weer het voorjaar aan We zijn blij dit alles tegemoet te gaan Wat door de Schepper wordt gegeven.…