Alle inzendingen over natuur

Langzaam rijdt de zomerwagen vroegtijdig de lentedag binnen even kijkt de warmte verrast op maar sterkt zich daarna weer lui uit op het fluisterende zand de wagen lost het heilige geel en verse oker uit verre dalen de wind zwiert de maankleuren in tovercirkels en reepjes plezier als een tekenblad hangt het zand in dwergduintjes tegen…

grisgrassend schieten sloten door het weiland spetterend goudgeel speenkruid siert de walkant als een volleerd mannequin toont de treurwilg een gewaad in filigrain…

Hoor het licht vallen op de velden, het verstrijken van tijd zacht schuren. Zon schildert in het voorbijgaan kleuren in de bomen. De lucht staat strak blauw zonder een woord te laten vallen. Zelfs de vogels vliegen geruisloos. Luister, dit is stilte.…

Harde winterdagen hebben het zonlicht omgebracht het oog reikt niet ver het zicht is lang geleden met de zwaluwen vertrokken ergens waaien als duistere banieren ruwe manen in de poolwind vlokkerig buitelt de nacht over de vlakte alles valt stil in onontgonnen werelden dan raken de muren behaard traag bewegen ze zonder te scheuren naar de…

is leegte te vullen zoals het wad menselijke sporen kan verhullen met een krachtig hart in eb en vloed een meeuwenveer met sterke pen beschrijft de strijd zonder grenzen op het slagveld van het leven dat altijd winnaar is van eten en gegeten worden cirkels haken in en sluiten met op ieder niveau andere gebruiken tussen zand zee en…

De lente begint vandaag, De wind voel je in je kraag Een kleurrijk palet Heeft zich in de tuin gezet Ook de struiken en de heggen beginnen het allen te zeggen: ‘De lente is in het land’ Het wordt zo plezant, Om buiten te vertoeven Om de frisse geur te snoeven Het groenste groen van de bomen Is nu ook aangekomen Op elke wandelweg Hoor je…

Er rotten peren onder de perelaar hoe twee paarden staan te ogen…

sorry, excuseerde zich de winter ik dacht dat het al lente was? het kan nu wel wat minder ondanks groei van het gewas de zon schaamde zich dood gaf te vroeg zijn warmte af en geeft zichzelf vrijaf mensen kleden zich te bloot regen vindt de grond te droog het wordt tijd voor wat gespetter dus de wolken hier omhoog dijen uit naar iets gezetter…

Ik zie een witte vlinder op een grote, roze bloem en ik luister naar een merel, ze neemt me even mee naar toen... Ze fluit haar mooiste lied, waarvoor ze hard moet werken, maar mensen hóren haar vaak niet, die zullen het nooit merken, dat als je niet even stilstaat bij wat er ook gebeurt, je leven achteruit gaat en langzaam donker kleurt…

Gisteren waarde zij in de bergen rond met haar kin gleed zij over richels met haar neus kietelde ze de bomen en elk oog volgde, voor zover mogelijk beek en stroom naar hun oorsprong terug Glimmend liet haar voorhoofd bijwijlen de bergen in tweevoud aanwezig schijnen en waar haar zwetend aangezicht wat al te morsig was geweest liet zij haar…

De meidoorn bloeit al sneeuwwit in de haag en ik er maar kijken naar…

wat een armoe zoemt de koningin de korf is zowat leeg er druipt te weinig honing in waarschijnlijk door de slechte bijenstand en wordt het ook steeds linker voor de imker moet hij straks zijn hand ophouden bij de bijstand…

zeg speenkruidje fijn, van elke kant bekeken ben jij zonneschijn - zo stralend, zo gul, zo goud, niet vreemd dat ik van je houd!…

We spreken van bloei; op de pianotoetsen valt een tulpenblad. Deftig, fier pronkend wandelt de fazant door stank van het uienveld. Tussen dorre beuken geurt allerlei jonge bloei.…

Een knapelijn bij der beke zat Met de blik op der golven gewiegel, Hij wierp er menig bloemenblad In de huppende zilverspiegel. Hij stortte in een lief, eenvoudig lied Het gevoel zijns jeugdige harten, Hij zong niet van bittere zieleverdriet, En nog min van der wereld smarten. ‘Och ware ik - zo zong hij - als geurende bloem In de…

De wind waait over het land bomen buigen in overgave hun kruinen onder donkere wolken staat het riet langs de sloot te wuiven de wind zweeft verder over zee en draagt de wolkenmassa met zich mee.…

Innerlijke klanken van mijn ziel vallen als gekraakte noten in mijn inmiddels geschoren voorjaarshoofd Mijn hart klopt in ritme op tonen van muziek behorende bij een ondergesneeuwde winter Inmiddels worden nestjes gebouwd van restjes halfbakken wintergoed. Voorbij de tijd, vliegen jonge vogels zomer in…

Luid slaat lucht een kreet vermakelijk de achterliggende wereldbeschouwing ontgocheling de lokroep van.... een adelaar begrijpt er niets meer van, van hangende avonturen onverbiddelijk de scherpe blik ziet hij de aarde in het geheel mijn adelaar, hij zweeft herleefd besneeuwd over droge vlakten opgeschmukt representant op…

gebeiteld in een geut van zonnelicht een naakte vrouw, blanke vlek op het vlekkeloze witte strand schrijdt langs de waterkant, in de speelse branding die haar voeten streeft te strelen. bronstig steigeren aanstormende golven in mannelijke overmoed: hun rollende charge spat open in bruisend geweld om voor haar voeten uit te deinen en…

ik zou die avondlijke merel in mijn tuin op een tak in een gedicht willen zetten, maar waarom zou ik, hij zit per slot van rekening daar waar hij zitten moet: in een gedicht daarbuiten. --------------------------------- uit: Gedichten 1958-1978, 1978. Yardbird - o.a. erfvogel…

De zee is één schuim. Kokend van woede. Zij vliegt voort door zich zelf heen. Dolle koppen doelloos krulle' over zich. Zij wordt niet moede holten te maken en holten te stoppen. Tot bergen zet zij om het hoge floppen van water, tot een berg wordt in het licht een flop van water, met glooiingen, zicht van licht schijnt daarin, maar het…

de winter waait alleen wat kil achter groene voile herfst vertrapt door lentetijd haar strijd heeft aangezet gewassen jaarlijks sterven nu zomaar overleven waar niet altijd het zonlicht straalt naar buiten snel ter been groetend naar de bijna kale wilgen waar al een liaan gedijt boven gekrokust bloemenbed wie wil zo’n beeld niet erven…

Water stroomt over het land stenen en zand genieten. Het rotsgedeelte laat zich strelen door de watermassa Het zand wordt verslonden. Het hoogteverschil is geboren. De druppels kleven aan elkaar Laten zich glijden naar beneden Met oorverdovend lawaai. De wind eet gretig van de rotsen Erosie is het gevolg Er wordt stilaan een bedding uitgeschuurd…

na veel wikken een weinig wegen voor echt verklaard en waar welkom in jullie woning lief pimpelmezenpaar ik ben verkocht...…

Als ik de natuur zou kunnen vangen In haar ware kleurenpracht Maakte ik een schilderij Met verf van bloemblaadjes Na afloop van hun dracht Met ijs uit de Himalaya Smeltend zich een weg banend Door bijna ondoorlatend gesteente Mineralen toevoegend Uiteindelijk stromend Hierin week ik mijn Gedroogde blaadjes Koester hun kleuren En geef…

In 't lover van der doden rustplaats, bij 't zerkje van het arme wicht, heeft zich een eenzaam vogelijn het donzig liefdenest gesticht. De zoele lentewinden, ze koestren, onder feestgeruis, de zanger in zijn groene woon, het kindje, sluimrend onder 't kruis. Zo brengt ze, de milde nature, vreugde nevens bittre nood ; het schaatrend…

brede zonnestraal neemt mijn koude weg voedt hersenspinsels…

Onder dit wisselend tij van scherts en roerende weemoed, Ernstig plannenberaam en vertrouwelijke boezemontlasting, Trok aan d’ oostelijke hemel een heir van donkere wolken, Door de dampen gewrocht, die de hitte van de hitte der zon had doen opgaan, Zwanger van bliksemend vuur en weldadige regen, te samen. Reeds vernam men bijwijlen van uit die…

De lente pronkt tuinen hebben vogels geteld telkens vlakbij hoor ik lente vogels fluiten uitgebreid zingend in het geniep met hun vogelstemmen maken zij vogelgeluiden onverstaanbaar schuilen ze in oorspronkelijke noot tijdens de traditionele compositie in driedelige ouverturevorm bedekt de wereld begrijpend het mooiste…

Een allerlaatste noot grande flora bedwelmend van nature verdampt als broze lentegeur in volle fleur tussen tulpenbomen onderscheidbaar en toch geheel zuidoostelijk eenzelfde naar de natuur getekend met vreugdevol gevoel staat een magnoliaboom contrasterend en alles beheersend eeuwigdurend kraken zijn twijgen bedekt statig…