Alle inzendingen over religie

via conciliaire trapjes eerst erkend als moeder van God in Efeze in Byzantium heilig verklaard werd vijftien augustus gefeest als Dormitio Mariae* de feestgangers drongen aan Tenhemelopneming werd rooms dogma Munificentissimus Deus** met de protestanten tegen waarbij de paus heeft uitgesloten dat zij vanzelf zou zijn opgestegen gewone…

Nu was de lange marteltocht voltogen, De kelk met gal en edik leeg gedronken. Zijn doodsnik schudde de aarde, wijl zijn ogen Nog liefdevol zijn beulen tegenblonken. Verdiende ooit moeder zulk een mededogen? Moeder der smarten, zwijmend neergezonken, Gij in uw Zoon, Gods Zoon, gehoond, bespogen, Met lijf en ziel aan ’t schandhout vastgeklonken…

Oh Heer van het universum, hier spreekt een van Abrahams verloren zonen. Onzeker of ik hier goed aan doe, want het steekt dat U zo ver weg van ons bent gaan wonen toen in Nazi-ovens ons licht doofde. Weer staan Israels kinderen onder vuur, blijft U nu weer aan de veilige kant? Ik wil nu wel eens na zo lange duur wat actie zien van Uw machtige…

O, hoogste macht, geef u dierbaren de kracht, die zij nodig hebben bij nacht en ontij uw schoonheid aanbidden wij, zalf uw gedienden, ook als zij het niet verdienden, laat uw goedheid spreken, aan de onnozele leken, leidt ons verder, wees onze gids en herder, verdelg het kwade, geen woorden maar daden, wij spelen…

De trein staat klaar, nog maagdelijk, gereed om vleugelslag van woord en klankendans langs blanke sporen, over hoge schans te voeren naar dat land waar ik van weet : daar triomfeert het licht in koningskleed, in absolute waarheid, liefdeglans. Geschreven tekens vinden hun balans, Zij worden werelden op bladzijbreed papier. En hier staan…

Mijn leven nog eens beginnen op een totaal andere manier Wat zou ik dat graag willen met mijn eigen schrijf vertier… Een atheïst zou ik zeker zijn in een gezin van grenzeloosheid Geen gezeur over god en diens geboden Heerlijk genieten van mijn vrijheid… De stilte mogen proeven in mijn geest Niets opgelegd krijgen, alleen maar kiezen Zelf…

op zoek naar roomse wortels stuit men al rap op de blauwe monnikskap oh la la verleidelijk fleurt ze rank ultraviolet gekleurd de wortelstok is wel medicatief maar slechts verdund en selectief bevat bovenmatig giftig alkaloïd gebruik het als leek vooral niet…

Geen man, zie ik, die aan het kruis geslagen, de mensheid verlostte van zijn zonden. Geen naam, door de woestijnwind gedragen, hoor ik tijdens het blaffen van de honden. Onder het gewicht van Abrahams zonen bezwijkt de karavaan onder zijn lot. Elkeen vraagt zijn herder hem te belonen en schiet de anderen daarvoor kapot. Waarom proberen we…

drijven is evenwicht vinden loslaten wat spant vertrouwen op dobber en dragen van water en hand niet vragen toch lachen want drijven is bevrijd zijn zweven - niets doen genezen van wanen en tranen om dingen van toen en zonder spanen roeien op weg naar een zoen van God…

voor het eerst bleef ik wat langer staan zag ik de zee vol eeuwigheid in elke golf haar tijdloze schittering hoe vaak was ik hier voorbij gegaan ? aldoor zoekend nooit gevonden en zó dichtbij…

Adem ten leven, vuur en licht, liefde, vertrouwen, Aangezicht, hoop op een toekomst, zachte bries, fluisterend spreken, teder gebaar, stem die ons thuisbrengt, woorden waar, licht in de morgen, avondrood, weg naar het leven, door de dood, vriendelijk teken, golvend visioen, nooit echt te grijpen, hier te doen.…

Zoek je God, je zal Hem vinden waar je Hem niet meer verwacht... Eigenlijk kan je niet zoeken want je leeft, bestaat in Hem zoals de vis is in het water, zoals de roos haar geur verspreidt en het niet kan laten; Al je beelden vallen stuk en je vindt slechts leegte, maar juist daar is Hij. Hij is in het niets, in het Zijn, in de stilte van…

‘maar ’t vrome volk in u verheugd zal huppelen van zielevreugd’ stampend zingt de zwetende in het zwart gehesen gemeente in dreunend en slepend walstempo blijde en hemelse verzen lange noten hangen onder de gewelven ontsnappen door een openstaand bovenraam in blij zonlicht en onder witblauwe luchten zingen lijsters hun hoogste lied…

Als in het schijnsel van het dageind -daar in die flauw oranje wenstenlucht- ik kranen dichtdraai, kleppen sluit en vlucht uit zorg en wat mijn krachten ondermijnt, als ik mijn zijn, door taak en tijd omlijnd terugtrek uit de drukte en geducht de poort vergrendel, kom ik met een zucht van opluchting weer thuis waar stilte schijnt. Daar zweven…

Het kleinste aller zaden, zo zegt ons toch de Heer kan groeien tot een grote boom die schaduw geeft en woonst; zo is soms ook ons klein geloof, het is haast niet te zien maar met geduld en veel heel veel moed kan ooit het wonder komen: de zon schijnt door de bomen! Een kind begrijpt dit alles wel, maar ik en wij, die zo verstandig zo heel…

Nerveus, bleek, breekbaar als een helder nacht tegen het gloren, zwetend, ongeschoren ondersteboven, in staat om te bekoren. Arend verbleef, maar meer nog, werd verdacht. `t was in dit holste dat hij vegeteerde werd afgezworen liever dan verzwegen eens, af en toe, ten leste vast geregen. Kou kon niet deren, zo hijzelf beweerde A. was sterker…

ik ken het kind lange haren lange rok ingekeerde blik achter blinde ogen vergaart ze dovend licht…

de felheid van de geest belicht de pinksterbloem de bijen neuriën gezoem de geest is langs geweest de geest kleurde de kern gezoem fleurde ook mij de pinksterbloemen in een rij paars in een groene berm met Pasen vertraagde de groei altijd waren ze dan in bloei nu hebben ze hun naam terecht bewezen de bloei met Pinksteren langs ’s Heren…

Door de Helderse duinen loopt het Schapendijkje tot het Kaaphoofd op weg naar Huisduinen Een grijze man daar tuurt in de verste verten heft zijn wandelstok wijst naar hoog boven de heiige zee tegen de winden in hangende gevleugelden Hij mompelt kijk daar ze bidden nog de zeeuwmeeuwen…

Regen veel regen de regenboog Gods hand onder de ark belofte van God nooit meer te veel regen tranen veel tranen een lichtpuntje? Gods hand op mijn leven belofte van God nooit meer te veel tranen…

ik droom mij blinder dan versluierd licht stem harp en luit tot vrome bede schouw deemoedig Sions heuvels beween het verloren vergezicht…

Als je de ogen sluit, smelten woorden in de sneeuw en smoort een duistere vijver hun leeg geschreeuw. Als je de ogen sluit, wordt het ego gedoofd, wiegen witte rozen in de lentewind en stijgt een glimlach naar je hoofd. Als je de ogen sluit beademt je buik het warme ei en verdwijnt het gemier in een zachte gloed van een avond in mei…

Nimmer heb ik tot Hem gezongen, een lofzang in een kathedraal of kerk. Nooit voelde ik me ertoe gedrongen, niet bij het opstaan of na m'n werk. Alsof Hij dan het lied beluistert zoals een leraar die mij overhoort, of 'k als mens wel ben gekluisterd aan een God zoals dat hoort. Eerder wil het me overkomen dat ik dichtend op een strofe…

Stervende goden laten hun tempels achter zoals schaaldieren hun huis. In oerwouden en woestijnen, op rotsige hellingen en onder het oppervlak van elke zee; al duizenden jaren verbrokkelen zuilen. Geen vesting kan ons beschermen tegen het verdriet dat we voelen in het aangezicht van tijd…

hoe angstig waren wij tot Gij ons met vurige tongen spreken liet hoe bevlogen jubelden wij een klare hymne zongen wij Uw woorden van recht en vrede gaandeweg in ons ontketend onstuimig de wereld in…

Het wachten moe, de therapieën beu treedt zij binnen onze muren in op witte laarsjes voetzoekend, als een verdwaalde vlinder die van ver is aan komen vliegen. Max Factor en de Bijbel onder handbereik, zijzelf daartussen middelevenreden, zet zij aarzelend de eerste schreden op weg naar de oorsprong en de zin, het raadsel van haar eigen onbestaan…

op een hoekje liggen begraven de minvermogenden in lagen de bloemen lijken voor het hele graf omdat in de regen het kaartje het begaf zonder al te veel weelderige bloemen zetten zij behandeld als verdoemden hun leven in armoe na de dood voort hun enige hoop is nog de hemelpoort in groteske pompeuze familiegraven liggen de invloedrijken…

verholen, doch scheppende geest, waai als wind weer vrij zing uw bruisend lied in alle talen over liefde, vurige liefde verrijs uit stof naar licht voor wie dood geen duister einde is louter een doorgang naar U Gij allesomvattende Geest…

Ik wil doorgronden dood en leven niet dadenloos maar staren in ’t verschiet en vonken zonder dat een sterveling het ziet, maar raken aan de grenzen van het niet, waar geest en stof op woorden samenkomen en paren in het baren van de tijd, waar lucht en vuur het ongevormde binnenstromen en, omgevormd, weer wijken in oneindigheid. Wie ben ik…

De sikkel slaat het staande koren, Heilige Geest, open Uw hand, deel ons de oogst van 't late land waarvoor het danklied wordt geboren. Wil met Uw adem ons omgeven, wij zijn gedoopt in Christus' dood als kinderen van wijn en brood, maak ons profeten voor het leven. Laat ziel en zinnen voor U branden en drijf ons met Uw vuurgloed aan,…