Alle inzendingen over jaargetijden

De zon scheen koestrend op het kruid, De Lente was gekomen, En alle knopjes liepen uit, Als waar'* er niets te schromen; Ze dachten, dat de Wintervorst Bij zonneschijn niet keren dorst.* Maar toen de zon ter ruste lag, Toen kwam met sneeuw beladen, De winter eenklaps voor de dag, En knakte steng* en bladen; En al de bloempjes wit en rood…

Verscholen onder sneeuw en ijs daar zingt een boom zijn eigen wijs nog niet zo heel hoog van de toren wie luistert zal het echter horen De sneeuw smelt weg, het ijs verdwijnt 't gezang wordt luider naar het schijnt de prille lente laat zich zien tè ingehouden nog, misschien? Dan barst het los, een hemelskoor klinkt nu in alle tonen door…

Een dag met eigen schaduwen. In de lucht de zachte aandrang van een gehandicapte geest. Langs Wijk bij Duurstede varen zomerschepen. Langs het raam trekt de tijd. Waar komt de grijze kat vandaan, angstig trillend op een hoog, smal balkon van een huis in de Sarphatistraat? ---------------------------------------------------- Uit: 'Het…

de warme wind draagt zomerse geluiden bijen snorren speurend rond de mier verlaat de grond op zoek naar andere bruiden een kerktoren rimpelt horizon laat zachte tonen luiden nee, niet weer uit Muiden we breien uren aan de dag totdat het duister mag in schemering komt licht zijn eigen schaduw tegen in overwegen besluiten ze de nacht…

Het lichtend groen, het jonge beukenblad, schept ruimte in ’t ontwakend bos. Een vogelkers in bloei, een veld met anemonen, het maakt iets in mij los. Jij zag de eerste zwaluw, het melkvee in de wei, een vogel met een bek vol mos. Een vliegtuigje laag boven het veld, wij zittend zij aan zij, voor even van de wereld los. En als wij…

Groen winterkoren onder grijsdunne luchten. Versgetrokken zwarte voren klaar om te bevruchten. Uitgestrekt rust het veengebied wachtend wat de winter biedt.…

De zomer lijkt nog zó ver weg Wolken plagen de korenblauwe hemel Regen laat zich door de wolken druppelen De zon krijgt geen kans om zich te warmen De zomer lijkt nog zó ver weg Het zonlicht verscholen achter wolken Verlangen naar blauwe luchten Waar de zon ieder zal laten verwennen De zomer lijkt nog zó ver weg Stranden die in leegheid…

Het park ligt wijd en zijd onder de sneeuw en rond de zwarte groeve van de takken zweeft als een lassoworp de vlucht der meeuw. De kleine vijver is inktzwart en stil, als hoedde hij een kleinodie, het slijk. De zomerboot, een dodenbark gelijk, ligt bij het tuinhuis, even zwart en stil ----------------------------------------------- Uit: ‘…

Zomerkoninkjes op mijn brood. Zonnebrand op mijn benen. Blote voeten waarop ik loop. Zand tussen mijn tenen. Plakkende ijsjes, zomerse wijsjes, zandkasteel en een schep. Broeierig warm, weinig wind, op mijn hoofd een zonneklep. Vrolijke gezichten, schelpjes in mijn hand, zo maar een paar van die dingen. 's Avonds rozig van een hele…

Ik voel me wat lentetriestig Het grijs wordt zwart na een dag van voortdurende zachte regen Door wortels heen stroomt, ruist het vocht, het blad richt zich op De dingen gaan zoals ze gaan als Venus, een inktzwarte stip op de zon en toch waar ben jij wie ben ik word jij als het regent nat?…

Rood De zomerzon Langs het strand Mensen gaan naar huis, Verbrand Langs Het strand De vleesgeworden welvaart Badend in de hete Zomerzon Zomer, Zomaar luieren In de zon De warmte als een Deken Na De lente Komt de zomer En is de herfst Aanstaande…

Open deuren en ramen laat binnen de wind, die piepkleine vogels neertuimelt uit nesten gevlochten met dode welvaartsresten van verre seizoenen verbleekt door de tijd. Laat binnen de regen die bollen doet groeien en bloesems vernevelt - confetti pastel, voor doldronken bruiloft waar voorjaarstrouw zingt die duurt tot de zomer de lente…

De zomer is voorbij. De herfst is aangebroken. Ze merkt het aan haar lijf; de stijfheid van haar knoken. Soms wil de zon nog even schijnen. De warmte voelt weldadig aan. Voor even zal de kou verdwijnen, maar langzaam sluipt in haar bestaan de winter haast onmerkbaar binnen, knaagt de tijd zich ongestoord verder in haar voort, slaat gaten…

Ik leef de nadagen van een taaie lente Vol onheil en tegenspraak. Mijn huis is onbewoonbaar verklaard In zelfbeklag sla ik de ogen neer. Ik blijf achter temidden van een kale vlakte Van gemiste afspraken en bittere beloften. Mijn stad is ontvolkt. Mijn stad brandt. Ikzelf heb mij uit het landschap teruggetrokken In een zweem van angst…

Buiten draagt alleen de lucht jouw woorden Gewichtloze woorden Hier hoor ik lichter wat je zegt Tuinwoorden Als Orlando hang je mijn gedichten aan de bomen En vertel je mij Zomerwoorden - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - *uit: As you like it (Shakespeare)…

de grauwe lucht van buiten dringt door tot in het huis het maakt mij echt niet vrolijk echt weer nu voor de buis belangrijk toch een zonnestraal die geeft wel energie maar, kom, ik heb genoeg te doen maar mij ontbreekt compassie het weer maakt mij een beetje somber de buitendeur weer dicht ik hoor geen vogels fluiten nu maar 'k doe toch…

Een restje zomer was blijven hangen in de rafels van haar katoenen jurk Zij keek naar buiten en zag dat het wit gevroren had aan de grond een heldere nacht met sterren geweest Na haar klompen aangedaan, de winterjas stapte zij rillend in de koude buiten ademde zij diep in, snuivend uit de jurk spande en loste op van haar huid…

ze twijfelen en blijven beiden voor de deur zij met haar rieten zonnehoed en hij met zijn zwarte paraplu tjee wat een gezeur wat zijn ze wisselvallig zij speelt graag mooi weer en hij vangt dan de bui wel op ik zou ze van hun plekkie willen rukken maar dan zijn ze uitgespeeld krijg je er gedonder van en dat is een beetje cru…

Wij scheiden van uw lieflijk groen; vaarwel o statig bos! In schaduw van uw bomen Zaagt gij zo vaak ons komen En rusten op uw mos Ons lied wordt onder 't heengaan u Uit dankbaarheid vereerd. Wil ons opnieuw ontvangen Met bloesemgeur en zangen, Als de Meimaand wederkeert. Ei, zie van ver nog wordt het woud Zijn groet aan ons niet moe,…

't is Lente! Lente! Het feestgeschal Van 'Lente! Lente!' Klinke overal! Hoe geurt de wasem Der berkenspruit! Hoe zacht is de asem Van 't vriendlijk zuid! De bijtjes dragen Weer honing aan; De tortels klagen; De wachtels slaan. In weide en dreven - In vliet en poel - Zwiert vrolijk leven - Is blij gewoel…

wit in blauwe lucht wind die zachtjes zucht speels het wit laat zweven steels verlang ik even wind of wit te zijn…

als het groen uit winterslaap ontwaakt geluid de stilte overstemt het licht de avond intrede doet nog door voorjaars kou beklemd lente trekt de mensen voort in buiten zijn en bezig wezen de stilte van de buurt verstoord door zagende mannen en zingende mezen geen seizoen zo fijn om aan te beginnen als lente met al zijn pril geluk alles…

Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven. Zomer, nu alles in me terugkeert zie ik het paard weer, liggend met gestrekte benen, als was zij dood, met wieltjes, en de grijze, veel te dikke buik, waaruit een kraai pikt, dons en haren…

gras groeit nu groenig met de zon op kop bloemen kleuren alle kleuren een lach op je gezicht vogels vliegen tjilpend waar vlinders fladderen hemels blauwe lucht raar dat ik geniet?…

tevreden, moe, voldaan zit je naast de tafel met vaas. toekomst in de knop en straks... danst de bloesem om je heen. het puin is eindelijk geruimd, je kan weer eten en weer rusten. de brokstukken waar je de benen over brak zijn bewaard gebleven en geordend weggestapeld in het schuurtje van je bewustzijn. daar heb je geen omkijken meer…

Elk seizoen van het jaar brengt zijn eigen schoonheid mee en over alles hebben we te klagen dus eigenlijk zijn we nooit tevree. De zomer vinden we te heet de winter weer te koud de lente kan er nog mee door herfst is waar je niet echt van houdt. De regen is te nat de herfst brengt stormen mee de winter is te glad en met de lente zit…

Achternagezeten door de voorjaarsstorm, rent de vrieskou hijgend de aardbol af, nog een waterige sneeuwbui afschuddend. De ijle windkracht drumt grauwheid opzij. Een hemelsblauwe vlag wappert schaduwloos en bedekt de wereldtuin met vers floraal dons. De etherische geur raast door menig libido en verspreidt het ‘long hot summer’ syndroom.…

Ze was zo heel bewegelijk, ze hopte en ze schuddelde Ze danste rond met een gemak waarvan je ogen bubbelden Omhoog, omlaag van links naar rechts, schoot zij het danseresje heen en weer; van dansen werd ze toch zo blij van ophouden wilde ze niet weten Verlangde al naar volgend keer En zwaaiend zwierend ging ze door: het ritme, de muziek…

bijna vertrap ik de populierenkatjes die vallen voor pasen…

de magnolia bloeit open zelfs de buurvrouw zwaait naar mij…